Jump to content


Καλωσήλθατε στο .aNiMe//GR!


Sign In 

Create Account
Καλωσήλθατε στο .aNiMe//GR, ένα ελληνικό forum για τα anime, τα manga και την ιαπωνική κουλτούρα. Βλέπετε την ιστοσελίδα μας σαν επισκέπτης και δεν έχετε πρόσβαση σε όλες τις υπηρεσίες που είναι διαθέσιμες για τα μέλη μας! Η εγγραφή σας στην διαδικτυακή κοινότητά μας θα σας επιτρέψει να δημοσιεύσετε νέα μηνύματα στο forum, να ψηφίσετε σε δημοσκοπήσεις, να πάρετε μέρος σε διαγωνισμούς μας και πολλές άλλες επιπλέον υπηρεσίες που είναι διαθέσιμες για τα μέλη σας. Η εγγραφή σας είναι γρήγορη, εύκολη και φυσικά δωρεάν. Ελάτε και εσείς στην κοινότητά μας σήμερα!

Αν συναντήσετε οποιοδήποτε πρόβλημα κατά την εγγραφή σας ή με την πρόσβαση σας στο forum, παρακαλούμε μην διστάσετε να επικοινωνήσετε μαζί μας.
 

Photo
- - - - -

Music History


  • Please log in to reply
No replies to this topic

#1 DjDragon

DjDragon

    *Don't be like me*

  • Banned
  • 642 posts

Posted 16 March 2007 - 19:12

Σκέφτηκα να δώσω ένα ενδιαφέρον άρθρο που θα μπορούσε να εμπλουτίσει τις γνώσεις μας γύρω από τον κόσμο της μουσικής.Η κλασσική μουσική που όλοι ξέρουμε ήταν από τα πρώτα χρόνια που δημιουργήθηκε από κλασσικούς πιανιστές και άλλους μουσικούς αλλά με το πέρασμα των χρόνων που κυριαρχούσε η νεολαία τι απέγινε ?Να λοιπόν τι έγινε η μουσική, η οποία έσπασε σε διάφορα ειδή μουσικής.Ας μιλήσουμε γιαυτό :

Reggae


Η reggae είναι εκείνο το είδος της μουσικής το οποίο αναπτύχθηκε στη Τζαμάικα και κατά κύριο λόγο είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με την Rastafarian θρησκευτική κουλτούρα. Οι ρίζες της βρίσκονται στην παραδοσιακή μουσική της Αφρικής και της Καραϊβικής αλλά και σε μουσικά είδη όπως η Ska και η Rocksteady, τα οποία θεωρούνται και προάγγελοι αυτού που αργότερα ονομάστηκε Reggae. Παράλληλα, σαφείς είναι και οι επιρροές της Reggae από μουσικές όπως η Jazz και η R n B . Οι στίχοι καταπιάνονται κυρίως με θέματα όπως η φτώχεια αλλά και η αντίσταση στην πίεση της εξουσίας, ενώ σε πολλές περιπτώσεις τραγουδιών η λέξη ελευθερία- η οποία δεν περιορίζεται μόνο σε πολιτικό επίπεδο αλλά περικλείει και το θρησκευτικό - είναι αυτή που κυριαρχεί και ξεχωρίζει.
Όλα ξεκίνησαν εν έτη 1963 στο Kingstone της Τζαμάικας, όταν ο παραγωγός δίσκων Coxsone Dodd ζήτησε από ένα Τζαμαϊκανό συνθέτη, τον Jackie Mittoo (φυσικά δεν θα μπορούσε να έλειπε η παρουσία του από το πρόγραμμα του Omega Radio) να συνθέσει και στην συνέχεια να ηχογραφήσει παραδοσιακή μουσική της Τζαμάικας στο προσωπικό στούντιο ηχογράφησης του πρώτου, το Studio One. Μέσα από αυτές τις ηχογραφήσεις ο Mittoo κατάφερε να μετατρέψει τον παραδοσιακό Ska ρυθμό, που μέχρι τότε υπήρχε σε αυτό που αργότερα ονομάστηκε Reggae. Στα τέλη των 60΄ς η Reggae έφτασε και στα αυτιά του πολύ γνωστού Βρετανού ραδιοφωνικού παραγωγού John Peel, ο οποίος άρχισε αμέσως να παίζει Reggae κομμάτια στις εκπομπές του.
Αν η συνεργασία του Coxsone Dodd με τον Jackie Mittoo, ήταν η καταλυτική αφορμή για να γεννηθεί η μουσική αυτή, ένας άλλος κύριος ο Bob Marley, ήταν εκείνος που κατάφερε να κάνει την Reggae γνωστή στα μήκη και πλάτη της γης. Ο Marley, που στο μεταξύ έκανε ήδη δίσκους με Rocksteady μουσικές, έχοντας στο πλευρό του το συγκρότημα του τους Wailers, έγινε το σύμβολο πολλών γενεών τόσο στην χώρα του όσο και παγκοσμίως ενώ παράλληλα εκτίναξε την Reggae από τα εμπορικά στεγανά της Τζαμάικα στις ανά την υφήλιο αγορές. Ο Bob Marley τόσο πριν όσο και μετά τον θάνατο του, υπήρξε το σύμβολο της ελευθερίας και της ελπίδας τόσο για τους Τζαμαϊκανούς- οι οποίοι ζουν στην φτώχεια μέχρι και σήμερα- όσο και για εκατομμύρια άλλων ανθρώπων στον κόσμο. Πολλές επίσης είναι και περιπτώσεις στις οποίες, τόσο ο Bob Marley όσο και γενικά οι εκπρόσωποι της Reggae, καταπιάνονται μέσω των στίχων τους με θέματα που άπτονται των ναρκωτικών και της αποποινικοποίησης κυρίως της μαριχουάνας- της οποίας η χρήση έκανε και εξακολουθεί να κάνει θραύση στη Τζαμάικα. Όλα αυτά τα στοιχεία σε συνδυασμό με την εκπληκτική εμφάνιση του Bob Marley στο Lyceum Theater του Λονδίνου στις 18 Ιουλίου του 1975, είναι οι λόγοι για τους οποίους η Reggae έγινε η νέα τρέλα εκείνη την εποχή στην Μεγάλη Βρετανία κάνοντας συγκροτήματα όπως οι Rolling stones και οι Police α έρθουν σε στενή επαφή με την συγκεκριμένη μουσική. Ο Bob Marley και η Reggae ενέπνευσαν και βρετανικά συγκροτήματα όπως οι Madness και οι Specials να ασχοληθούν και να εντάξουν στην μουσική τους Ska στοιχεία κάτι που στο μακρινό μέλλον είδαμε να κάνουν επιτυχώς και οι Αμερικάνοι No Doubt της Gwen Stefani.
Δεν ήταν λίγες οι περιπτώσεις που ο ήχος αυτός αποτέλεσε πηγή έμπνευσης αλλά και στάθηκε η αιτία να γεννηθούν νέα είδη μουσικής σαφώς επηρεασμένα από τον ήχο της Reggae. Μερικές από της μουσικές υποκατηγορίες της Reggae είναι η roots rock reggae, η dub, η dancehall, η raga αλλά και η Raggamuffin. Όλα τα παραπάνω μουσικά είδη έχουν ως βάση reggae μανιέρες, ωστόσο συναντιούνται σε διαφορετικές μορφές ανάλογα με την περιοχή, τις ειδικές κοινωνικοπολιτικές συνθήκες αλλά και την χρονική περίοδο κατά την οποία προέκυψαν. Υπάρχουν επίσης μουσικά είδη που βρίσκουν τις ρίζες τους στην εν λόγω μουσική, τα οποία σαφώς προέκυψαν από την διασταύρωση διαφόρων άλλων, μεταξύ των οποίων και της reggae. Τέτοιες μουσικές είναι η trip-hop και η drum and bass. Αμφότερες ηλεκτρονικές, με σαφέστατα όμως reggae στοιχεία και καταβολές. Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα είναι η διασκευή του κλασσικού πια reggae κομματιού 'out of space' από τους prodigy στους γνώριμους drum and bass ρυθμούς τους. Άλλο χαρακτηριστικό παράδειγμα του βαθμού επιρροής της Reggae είναι και το γεγονός ότι Τζαμαϊκανοί Dj's όπως ο Kool Herc συνήθιζαν να μιξάρουν μουσικές dub με παλιότερα reggae κομμάτια καλλιτεχνών όπως ο Dillinger και Black Uhuru, μίξεις που είχαν σαν αποτέλεσμα να προκύψουν μουσικά είδη τα οποία είχαν σαφείς ομοιότητες με αυτό που αργότερα ονομάστηκε hip-hop ή rap. Τέλος αξιοσημείωτο για ένα μουσικό είδος το οποίο προέρχεται από ένα μικρό νησί σαν την Τζαμάικα είναι και το γεγονός ότι reggae τοπικές σκηνές προέκυψαν σε διάφορα μέρη του κόσμου όπως η Μεγάλη Βρετανία, την Ισπανία, την Σλοβενία, την Νέα Ζηλανδία, την Ολλανδία, τα νησιά Φίτζι και την Χαβάη.
Παρά το γεγονός της τεράστιας ιστορίας που φέρει η reggae, στις μέρες μας τα πράγματα σε σχέση με την μουσική αυτή μόνο αντάξια του παρελθόντος δεν είναι. Σε αντίθεση με τα φιλελεύθερα μηνύματα που η μουσική αυτή πρέσβευε στο παρελθόν, στις μέρες μας πολλοί Τζαμαϊκανοί μουσικοί βγάζουν μέσω των στίχων τους μηνύματα κατά των ομοφυλοφίλων. Χαρακτηριστικό της κατάστασης είναι το παράδειγμα ενός καινούριου σχετικά Τζαμαϊκανού μουσικού της Sizzla, του οποίου πολλές συναυλίες στην Μεγάλη Βρετανία ακυρώθηκαν ενώ ο ίδιος κλήθηκε για κατάθεση από την Scotland Yard με την κατηγορία ότι μέσω των στίχων του παρακινεί το κόσμο να δολοφονεί ομοφυλόφιλους. Από την άλλη βέβαια, η παράδοση του Bob Marley βρίσκεται σήμερα σε μουσικούς όπως ο Manu Chao, ο οποίος πρεσβεύει ακριβώς τα ίδια με τον Marley αλλά και μουσικά αγγίζει πάρα πολύ reggae μουσικές φόρμες. Μάλιστα, αν παρατηρήσει κανείς το κοινό που πηγαίνει σε live εμφανίσεις του Manu Chao, θα δει πως σε ποσοστό 80% οι περισσότεροι φοράνε t-shirt Bob Marley αλλά και χρώματα που παραπέμπουν απευθείας στα χρώματα της σημαίας της Τζαμάικα... Μερικές φορές, αν δεν έχεις ζήσει το πρωτότυπο, καλό είναι να σέβεσαι τουλάχιστον αυτούς που προηγήθηκαν.. αυτό πάει στον Manu Chao και όχι σε κάποιους άλλους μυστήριους poppers που χρησιμοποιούν εν έτη 2007 τη reggae μουσική για να γνωρίσουν γυναίκες-σύμφωνα με τη λογική μάλιστα'reggae+πολύχρωμα ρούχα+ποτό=σίγουρη επιτυχία και στις γυναίκες και στα chart....

Rock

Στις ΗΠΑ του 1950 συναντάμε τις ρίζες της rock που δεν είναι άλλες από το rock and roll το οποίο με την σειρά του είναι ένα μείγμα από ήδη αναπτυγμένα μουσικά είδη, όπως η jazz, η rhytm and blues αλλά και η folk country μουσική.
Ουσιαστικά, όλα ξεκίνησαν με το δίσκο του Billy Haley & His Comets' rock around the clock' στις αρχές της δεκαετίας του 1950. Λίγο αργότερα, το 1954 έκανε και την εμφάνιση του και ο Elvis Prisley, εισάγοντας ένα νέο για την εποχή μουσικό είδος, παρεμφερές του rock n' roll, το rockabilly. Το rockabilly έφτασε και στην δυτική ακτή των Ηνωμένων Πολιτειών, όπου αμέσως μετατράπηκε λόγω και της ιδιαίτερης παράδοσης της περιοχής αυτής στο surf, σε surf μουσική με πολλούς και καλούς εκπροσώπους σαν τους Beach Boy και τον Dick Dale. Το rock and roll εύκολα διαδόθηκε και αγαπήθηκε από πολύ κόσμο και έξω από τα αμερικάνικα σύνορα. Γύρω στο 1958 στην Μεγάλη Βρετανία , τρεις Βρετανοί έφηβοι-μεταξύ των οποίων και ο Cliff Richard-σχημάτισαν ένα συγκρότημα, τους Cliff Richard and the Drifters (οι οποίοι αργότερα ονομάστηκαν σε Cliff Richard and the Shadows). Αυτοί κατάφεραν να εισάγουν στο rock καινοτομίες που αργότερα χρησιμοποιήθηκαν ευρέως όπως για παράδειγμα, η ύπαρξη 'lead' κιθαρίστα (ο κιθαρίστας που παίζει τις μελωδίες) αλλά και η χρήση ηλεκτρικού μπάσου.
Στις αρχές των 60΄ς έκαναν την εμφάνιση τους οι Beatles, συγκρότημα που έμελλε να αλλάξει για πάντα τον ρου της rock αλλά και της μουσικής του προηγούμενου αιώνα γενικότερα. Τέσσερεις νεαροί από το Liverpool, ήρωες της βρετανικής εργατικής τάξης, έγιναν εμπνευστές για πολλές μεταγενέστερες γενιές συνάμα όμως κατάφεραν να κάνουν τεράστια εμπορική επιτυχία σε όλο το κόσμο, γεγονός ξένο για την μέχρι τότε κατάσταση στα μουσικά πράγματα και δη της Μεγάλης Βρετανίας, οι rolling stones ήταν σίγουρα στο άλλο άκρο-άσπρο, μαύρο με άλλα λόγια! Έχοντας ένα πιο σκοτεινό στυλ, τόσο στην εμφάνιση όσο και στην μουσική τους, οι rolling stones έγιναν τα κακά παιδιά της rock με το τρίπτυχο 'sex , drugs and rock n roll' να τους συνοδεύει από τότε μέχρι σήμερα σε κάθε τους εμφάνιση. Μάλιστα οι rolling stones ήταν το πρώτο μέχρι εκείνη την στιγμή συγκρότημα το οποίο αποτίναξε την συνήθεια που ήθελε όλα τα μέλη του συγκροτήματος να είναι ντυμένα ομοιόμορφα. Την ίδια περίπου εποχή έκαναν την εμφάνιση τους και άλλα βρετανικά σημαντικά συγκροτήματα όπως οι Animals και οι Yardbirds αλλά και οι Who με τους Kinks, λίγο αργότερα. Ήταν πλέον ολοφάνερο ότι η Βρετανία κατείχε τα σκήπτρα στο rock.
Στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, στις αρχές των 60΄ς πολλά ήταν τα συγκροτήματα που προσπάθησαν να μιμηθούν το φαινόμενο Beatles. Με αφορμή λοιπόν αυτό προέκυψε και μια νέα μόδα, που ήθελε συγκροτήματα να κάνουν συναυλίες σε πολύ μικρά μέρη με τοπικό ακροατήριο και να ηχογραφούν δίσκους με πολύ φτηνές παραγωγές. Το μουσικό αυτό είδος ονομάστηκε Garage rock λόγω του ότι τα περισσότερα συγκροτήματα έκαναν πρόβες αλλά και ηχογραφήσεις στα γκαράζ των σπιτιών τους. Το 1963 κάνει την εμφάνιση του ένας πολύ σημαντικός για την ιστορία του rock τραγουδοποιός, ο 22χρονος τότε Bob Dylan. Χαρακτηρίστηκα του γνωρίσματα η ιδιαίτερη αισθαντική του φωνή και οι γεμάτοι λυρισμό στίχοι του, ενώ η μουσική του χαρακτηρίστηκε με τον όρο folk-rock κάτι δηλαδή σαν μετεξέλιξη της country. Ο Bob Dylan το 1965 κυκλοφόρησε το ανεπανάληπτο 'like a rolling stone' τραγούδι που είναι από τα χαρακτηριστικότερα rock τραγούδια στην πλούσια ιστορία της συγκεκριμένης μουσικής. Σημαντική ήταν και η συνεισφορά ενός άλλου Αμερικάνου στο rock των 60΄ς. Ο λόγος για τον Neil Young, o οποίος αποτέλεσε μεταξύ άλλων και πηγή έμπνευσης για μεγάλα μεταγενέστερα συγκροτήματα όπως οι Pearl Jam. (O Neil Young είναι και ο Artist of the week για το καλλιτεχνικό μας κέντρο).
Στα χρόνια που ακολούθησαν, το rock έγινε στάση ζωής αλλά και μέσο διαμαρτυρίας σε διάφορα κοινωνικοπολιτικά γεγονότα. Η γενιά της αμφισβήτησης είχε βρει για τα καλά την μουσική της ταυτότητα η οποία σε πολλές περιπτώσεις είχε άμεση σχέση και με την χρήση διαφόρων ναρκωτικών ουσιών. Μέσα στις συνθήκες αυτές γεννήθηκε μια νέα μορφή του rock, το ψυχεδελικό. Με μουσικές όπως αυτές του Jimi Hendrix και των Gratefull Dead, των Iron Butterfly και των Jefferson Airplane, μια ολόκληρη γενιά κατάφερε να εκφραστεί, να διαμαρτυρηθεί για τον πόλεμο (του Βιετνάμ) που ήταν σε εξέλιξη, να ονειρευτεί... Μιλώντας για την δεκαετία αυτή, αξίζει να αναφερθούν επίσης και τα μεγάλα rock φεστιβάλ, με κορυφαίο όλων το Woodstock (15-08-1969), το οποίο ξεκίνησε αρχικά σαν μια τριήμερη συναυλία σπουδαίων καλλιτεχνών όπως ο Jimi Hendrix και η Janis Joplin και εξελίχθηκε σε ένα κοινωνικό γεγονός το οποίο προσείλκυσε εκατοντάδες χιλιάδες κόσμου και κατάφερε να γίνει σημείο αναφοράς κάθε νέου που σέβεται τον εαυτό του από εκεί και πέρα ως και σήμερα.
Το ψυχεδελικό rock το οποίο εν το μεταξύ είχε φτάσει και στην Αγγλία, στάθηκε η αφορμή για να γεννηθεί ακόμα ένα μεγάλο συγκρότημα στην ιστορία της μουσικής. Ο λόγος για τους Pink Floyd, οι οποίοι αν και ξεκίνησαν παίζοντας ψυχεδελικό rock δεν έμειναν σε αυτό. Στην συνέχεια εμπλούτισαν τον ήχο τους με στοιχεία πέρα από τα συνήθη μέχρι τότε γραμμή ήτοι drums, μπάσο, κιθάρα γεγονός που θεωρήθηκε προοδευτικό για την εποχή του. Το progressive rock είχε αρχίσει να υφίσταται. Οι pink Floyd έκαναν μια λαμπρή πορεία, ενώ το 'The wall' (1979), θεωρείται επάξια ένα από τα album σταθμούς στην ιστορία της μουσικής γενικότερα. Σημαντικότατη για την εξέλιξη της μουσικής ήταν και η παρουσία των Doors οι οποίοι χάρη στην πολύ σημαντική-πλην όμως αυτοκαταστροφική- φυσιογνωμία του ποιητή-τραγουδιστή τους Jim Morrison, τάραξαν για τα καλά τα νερά της μουσικής βιομηχανίας φέρνοντας ένα περισσότερο ποιητικό προφίλ στο rock αλλά και χρησιμοποιώντας κόλπα που πρώτοι είχαν διδάξει οι Beatles, οι Stones και οι Pink Floyd.
Στην περίοδο από τα μέσα των 60΄ς μέχρι και τις αρχές των 70΄ς γεννήθηκαν ακόμα δύο μουσικά είδη τα οποία αν και πολύ κοντινά ως προς τις καταβολές και τα κύρια χαρακτηριστικά τους, έχουν και σημαντικές διαφορές. Ο λόγος για το Hard rock και το Heavy metal, μουσικές οι οποίες χαρακτηρίζονται από έναν πιο σκληρό ήχο από εκείνον που υπήρξε μέχρι τότε. Σημαντικότερα συγκροτήματα στην εξέλιξη του Hard rock ήταν αναμφίβολα οι Led Zeppelin- οι οποίοι διέθεταν ένα κορυφαίο μουσικό δίδυμο, αυτό των Jimmy Page και Robert Plant- και οι Deep Purple. Κύρια χαρακτηριστικά της μουσικής αυτής είναι ο μεταλλικός (παραμορφωμένος) ήχος στις κιθάρες αλλά και οι μελωδικές μουσικές γραμμές. Αντίστοιχα, είναι και τα χαρακτηριστικά του Heavy Metal, το οποίο όμως ακολουθεί σαφώς πιο σκληρές ηχητικές γραμμές. Στην δεκαετία 1965-1975 εμφανίστηκαν πολλά και σημαντικά συγκροτήματα τόσο για το Ηeavy Metal, όσο και για rock γενικότερα, όπως οι Cream, οι Black Sabbath, οι Uriah Heep, οι Judas Priest, οι AC/DC και οι Iron Maiden , λίγο αργότερα.
Στον αντίποδα όλων αυτών και σαν μια λογική συνέχεια του κινήματος των Hippies, όπως αυτό έλαβε χώρα στα τέλη των 60ς, ένα νέο είδος ήρθε να ταράξει τα νερά του rock στις αρχές της δεκαετίας του 1970. Ο λόγος για το Punk το οποίο άνθισε και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού και έθεσε υπό αμφισβήτηση όλα τα κοινωνικά και πολιτικά στερεότυπα, αλλάζοντας παράλληλα και την οπτική που κυριαρχούσε μέχρι την στιγμή εκείνη αναφορικά με την ίδια την μουσική. Το punk ακολούθησε πιο λιτές φόρμες, λιγότερο σύνθετες μουσικές παραγωγές και κατά κύριο λόγο ανατρεπτικού περιεχομένου στίχους. Στην Μεγάλη Βρετανία και υπό το σύνθημα 'Anarchy in the U.K.' , οι Sex Pistols έγραψαν την δίκια τους ιστορία στον μουσικό χώρο έχοντας στο πλευρό τους και άλλα σπουδαία συγκροτήματα όπως οι Clash. Και στην Μεγάλη Βρετανία οι Sex Pistols έγραφαν την δική τους ιστορία, κάτι ανάλογο είχαν είδη αρχίσει να κάνουν και στις ΗΠΑ- και πιο συγκεκριμένα στην μητρόπολη του Punk την Νέα Υόρκη- συγκροτήματα όπως οι Ramones, οι Blondie και οι Talking Heads. Η συγκεκριμένη μουσική πέραν των άλλων επηρέασε και πολλά άλλα μουσικά είδη και πιο συγκεκριμένα από το New Wave των 70'ς και 80΄ς μέχρι και άλλα μεταγενέστερα όπως το grunge ή το hardcore. Λίγο νωρίτερα, τον Ιούλιο του 1972, ο 25χρονος τότε David Bowie ακολουθώντας τα μουσικά μονοπάτια που λίγο πριν είχαν χαράξει συγκροτήματα σαν τους Velvet Underground και τους Stooges, αυτοπαρουσιάζονται στους παρευρισκόμενους στο Royal Festival Hall του Λονδίνου λέγοντας καλησπέρα ,είμαι ο Ziggy Stardust και αυτοί εδώ είναι οι Spiders from Mars;. Και κατά πολλούς γεννήθηκε ένα νέο για την εποχή είδος μουσικής, το glam rock. Γύρω στα μέσα της δεκαετίας του 70 κάνει την εμφάνιση του ένα συγκρότημα που αγαπήθηκε όσο λίγα, μιας και πέραν των άλλων διέθετε και μια τεράστια διαστάσεων καλλιτεχνική φυσιογνωμία. Ο λόγος για τους Queen και τον αδικοχαμένο Freddy Mercury, ο οποίος κατάφερε να γίνει σύμβολο σεξουαλικής και όχι μόνο ελευθερίας για πολλές γενιές ενώ η μουσική τους κατάφερε να φέρει μέχρι και την opera σε rock τρόπο ζωής.
Η έλευση των 80΄ς συνδέθηκε με δύο τραγικά γεγονότα της ιστορίας του rock . Τον Δεκέμβρη του 1980 δολοφονήθηκε ο John Lennon, βυθίζοντας στο πένθος εκατομμύρια φανατικών θαυμαστών των Beatles, ενώ μόλις λίγους μήνες νωρίτερα ακόμη ένα τραγικό γεγονός ήρθε να προσθέσει άλλη μία μαύρη σελίδα στην ιστορία του rock. O Ian Certis, ο front man των Joy Division , έδωσε τέλος στην ζωή του σε ηλικία μόλις 23 ετών. Ο χαμός του Ian Certis ωστόσο στάθηκε η αφορμή να δημιουργηθούν συγκροτήματα όπως οι Cure ,οι Siouxsie & The Bancshees και οι Sister of Mercy, συγκροτήματα τα οποία έγραψαν-και γράφουν-την ιστορία του goth μουσικού κινήματος. Το 1983 τέσσερεις νέοι Ιρλανδοί, τα παίζουν όλα για όλα και καταφέρνουν να κάνουν μια μεγαλειώδη είσοδο στα μουσικά πράγματα με την βοήθεια του νεοσύστατου τότε MTV. To φαινόμενο U2 έκανε τα πρώτα του βήματα στηριζόμενο εξολοκλήρου στο κλασικό δίπτυχο rock και πολιτική΄.Την ίδια χρονιά (1983) κυκλοφόρησε και το Kill them all, το ντεμπούτο album των Metallica, ενός από τα σημαντικότερα συγκροτήματα του Rock.....Ο σκληρός ήχος είχε επιστρέψει κάτι που επαναλήφθηκε και το 1987 οπότε και κυκλοφόρησε το ντεμπούτο album των Guns'n'roses 'Appetite for Destruction' και με το MTV να βοηθάει ώστε η εικόνα του Axl Rose να φθάσει σε δημοτικότητα ακόμα και εκείνη του Jim Morrison.
Με την έλευση των 90΄ς , ξεκινά και το φαινόμενο grunge. Πιο συγκεκριμένα, τον Σεπτέμβρη του 1991 κυκλοφόρησε το 'Nevermind' από τους Nirvana, album το οποίο άλλαξε για μια ακόμη φορά τον παγκόσμιο μουσικό χάρτη, φέρνοντας στο προσκήνιο το Seattle αλλά και πολλά άλλα σημαντικά συγκροτήματα της σκηνής αυτής όπως οι Soundgarden, οι Screamning trees και οι Pearl Jam. Το 'Smells like teen Spirit' έγινε ο ύμνος μιας ολόκληρης γενιάς, ξορκίζοντας κατ΄αυτόν τον τρόπο την μετριότητα που επικρατούσε στα 80΄ς σε σχέση με το rock. Μάλιστα, λίγο πριν αυτοκτονήσει (1994) ο τραγουδιστής των Nirvana Kurt Cobain, είχε δηλώσει ότι μετά τους Nirvana το rock θα επαναλαμβάνεται.
Λίγο νωρίτερα, στα τέλη της δεκαετίας του 80, το Manchester κατάφερε να γίνει το επίκεντρο του rock αλλά και μια από τις σημαντικότερες μουσικά πόλεις στον κόσμο. Ο λόγος ήταν πάρα πολύ απλός. Δυο από τα καλύτερα συγκροτήματα της πόλης οι Stone Roses και οι Happy Mondays, έβαλαν στο rock acid house στοιχεία δίνοντας του έτσι ένα χορευτικό χαρακτήρα με αποτέλεσμα το rock να ξαναμπεί δυναμικά στα clubs. Μερικά χρόνια μετά, δυο άλλα βρετανικά συγκροτήματα , οι Oasis και οι Βlur, μέσα από την μεταξύ τους αντιπαλότητα κατάφεραν να φέρουν στο μουσικό προσκήνιο την βρετανική ανεξάρτητη pop-rock μουσική, γνωστή και σαν Brit pop, αναδεικνύοντας και άλλα εξίσου σημαντικά συγκροτήματα όπως οι Blur, οι Suede και οι Verve.
Από την Μεγάλη Βρετανία μας ήρθε όμως στις αρχές των 90΄ς και ένα από τα μεγαλύτερα συγκροτήματα όλων των εποχών, Oi radiohead με την απίστευτη μουσική τους και την λυρικότητα της φωνής του Thom York, έγραψαν και συνεχίζουν να γράφουν την δική τους ιστορία στο rock. Μάλιστα κατά πολλούς το album τους 'Ok Computer' (1997) είναι ένα από τα καλύτερα album στην ιστορία της μουσικής γενικότερα.
Μιλώντας για τα 90΄ς δεν θα μπορούσε να μην αναφερθεί ακόμα ένα σπουδαίο συγκρότημα από την φημισμένη καλιφορνέζικη σκηνή. Οι red hot Chill Pappers ξεκίνησαν την μουσική τους σταδιοδρομία πριν το 1990, ωστόσο στα 90΄ς ήταν τότε που ξεχώρισαν με κομμάτια σαν το 'Under the bridge' -και συνεχίζουν να υπάρχουν και στις μέρες μας κυκλοφορόντας πολύ καλούς δίσκους και στηριζόμενοι εξολοκλήρου στο funk rock ιδίωμα που τους έκανε αστέρια in the first place. Επίσης σχετική αναφορά πρέπει να γίνει και σε συγκροτήματα όπως οι Limpbizkit και οι Link Park κοινώς στα δύο συγκροτήματα που έστησαν το Nu-metal. Πρόκειται για το μουσικό πάντρεμα σκληρής κιθαριστικής μουσικής με ρυθμούς και φωνητικά rap , γεγονός που δείχνει σαφέστατα πλέον ότι σε μια περίεργη από πολλές απόψεις εποχή όπως αυτή που ζούμε όλα τα μουσικά είδη αναγκάζονται να επαναπροσδιορίσουν τον εαυτό τους αλλά και να παντρευτούν με άλλα μουσικά είδη ώστε να επιβιώσουν....πόσο μάλλον το rock που σαράντα χρόνια τώρα έχει κάνει πάνω από είκοσι γόμους-στους περισσότερους ενδεχομένως και να εμπλέκεται ο Mick Jagger εδώ που τα λέμε.....

Electronic Music


Η επικρατέστερη θεωρία εξηγεί (αναλύει) πως η σύγχρονη ηλεκτρονική μουσική είναι μια υπόθεση που ξεκινάει από τρεις πόλεις των Η.Π.Α. Σικάγο. Νέα Υόρκη, Ντιτρόιτ.
Στην πόλη των ανέμων, το house παίρνει το όνομα του από το warehouse club και είναι η προσπάθεια κάποιων DJ να κάνουν τον ήχο της disco να είναι πιο γρήγορος ουσιαστικά όπως και πιο κοφτός. Σε αυτή την στιγμή βλέπουμε και την επανάσταση των drum machines.

Τα clubs πλέουν σερβίρουν αποκλειστικά fruit punch με λίγη δόση αγγελόσκονης (PCP) που ανεβάζει την διάθεση όπως και να έχει. Από την άλλη στο Paradise Garage το κοινό, ξέφρενο, συμμετείχε σε παγανιστικές τελετές γεύοντας μεσκαλίνη (... πως περνάγανε στο Σικάγο!!).
Στο Detroit η ανηφόρες στη Motown είναι έντονες. Ξεχάστε clubs φανταχτερά, το μέρος έχει μόνο αυτοκινητοβιομηχανίες. Έλα όπως που ξεπροβάλουν οι "Belleville Three" μεταφράζοντας τους ήχους των εργοστασίων σε ένα ηλεκτρονικό funk, ονομάζοντας αυτή την νέα μουσική αισθητική Techno. Έτσι δημιουργείται ένα θρυλικό label το ξακουστό Underground Resistance που φιλοξένησε ένα δεύτερο κύμα παραγωγής όπως οι Bluke Baxter, Robert Hood, Jeff Mills κ.α.
Έτσι σιγά σιγά τα αεροπορικά εισιτήρια για Ισπανία έγιναν φτηνά και η Ibiza ξεπρόβαλε σαν ένα μποέμικο καταφύγιο για τους καταπιεσμένους Άγγλους. Πλέον δεν τρέφονται με τα παραδοσιακά pints αλλά με κάτι μικροσκοπικές ταμπλέτες μεθυλαμφεταμίνης που από εδώ και στο εξής θα ονομαστεί Ecstasy!! Η σκηνή του Acid House με σήμα κατατεθέν το γελαστό πρόσωπο μόλις γεννήθηκε. Το ένα μετά το άλλο τα μεγάλα clubs στο Λονδίνο αλλάζουν αισθητική φιλοξενώντας βετεράνους DJs και σιγά-σιγά εξημερώνοντας την βία στα γήπεδα τα χούλιγκαν φωνάζουν συνθήματα για το Ε στις κερκίδες και όπως το χαρακτηρίζουν με το καλύτερο τρόπο, το καλοκαίρι του 1986 μετά από 21 χρόνια φαίνεται να είναι το καλοκαίρι της αγάπης VOL2.
Λίγα χρόνια μετά η κατάσταση αρχίζει να ξεφεύγει στα clubs, καθώς συμμορίες ελέγχουν τα ναρκωτικά, καθώς η υποκουλτούρα γίνεται mainstream σιγά-σιγά. Και εδώ η απάντηση είναι τα RAVES. Υπαίθρια πάρτυ σε αποθήκες, πίστες αεροδρομίων λιβάδια. Αλλά αυτή την φορά η αρχή είναι απέναντι τους κάνοντας ένα χαζό παιχνίδι στον Μ25 γύρω από το Λονδίνο κλέφτες και αστυνόμοι.
Αυτό ακριβώς κάνει promoters και raver να γίνουν πραγματικά εφευρετικοί, καθώς τηλεφωνικοί αριθμοί που παραπλανούν, χειροποίητοι αυτοσχέδιοι χάρτες με γενικότερο οδηγό το θρυλικό αρκτικόλεξο LPUP ( Love, Peace, Unity, Positivy). Σιγά σιγά κουράζονται όμως από την συνεχόμενη σύγκρουση και αναζητούν καταφύγιο στην GOA μεταφέροντας για λίγο τα party εξαπλώνοντας πλέον την ψυχεδελική trance,
Με τα 90ς η ηλεκτρονική μουσική πατάει γερά στα πόδια της. Από την μια στο Bristol τριπάρουν με το κράμα Hip-hop και soul που παίζουν οι Massive Attack και από την άλλη το Drum'n'Bass που υιοθετείται από πιο σοφιστικέ υβρίδια. O Goldie, LTJ Bukem ταξιδεύουμε μεταξύ 160 με 180 bpm. έχοντας απέναντι τους τους Aphex Twin που δημιούργησαν το IDM στους κόλπους της Warp. Νέοι ήχοι γενικότερα παντού.
Στο Βέλγιο έχουμε dark Techno, στην Γαλλία ο Laurent Garnier προετοιμάζει το έδαφος για την French House που εκρήγνυται με τους Daft Punk. Το Βερολίνο γίνεται πλέον η πρωτεύουσα του Techno καθώς φιλοξενεί και το πρωτοποριακό label club και Tresor.
Ένα πρώην junkie από τις εργατικές πολυκατοικίες του Lithe στο Εδιμβούργο γίνεται συγγραφέας (Irvine Welsh) και γεννιέται το Trainspotting το 1993, βγαίνει στις αίθουσες το 1996 και γενικότερα πείθει τους πάντες πως τα πράγματα έχουν αλλάξει. Το Born Slippy των underworld γίνεται ο ύμνος των 90ς. Και καθώς η Brit-pop αργοπεθαίνει με την σύγκρουση Oasis -Blur το Big Beat γεννιέται. Οι κιθάρες βρίσκονται παντού. Οι Prodigy γίνονται οι ηλεκτρονικοί Punk-ειδές της ψηφιακής εποχής. Οι Chemical Brothers είναι ένα κράμα Led Zeppelin, Grandmaster flash και Kraftwerk. Οι Underworld Orbital, Leftfield και Future sound of London ακολουθούν από κοντά. Τα περίφημα Big Beach Boutique Party αρχίζουν να διοργανώνονται από τον Fatboy Slim στην παραλία του Brighton.
Και έτσι καθώς φτάνουμε στο millenium χάνεται η μπάλα, διότι πλέον δεν νοείται Pop/rock single χωρίς dance remix. και στα super clubs οι jockeys αρέσκονται σε επικά sets των 9-10 ωρών. Η κεταμίνη είναι το νέο hype ναρκωτικό και οι global underground Records σπάνε τα κοντέρ σε παγκόσμιες πωλήσεις. Είναι η εποχή του Progressive House όπως και το progressive Rock κάποτε στα 70ς.
Οι αρχές του 00ς βρίσκουν τα group μαζικής απήχησης όπως οι White Stripes, Frunz Ferdinant κτλ να είναι στην πρώτη σειρά. Έτσι η dance εντάσσεται στο πνεύμα των 80ς, δηλαδή electroclash. Μια αναφορά του new wave περασμένη από techno αναλογικά φίλτρα. Η μόδα δεν κρατάει πολύ και οι ίδιοι οι καλλιτέχνες στρέφονται προς το Βερολίνο και η νέα τάση θέλει πάνω από όλα να προκαλεί εγκεφαλικά ταξίδια κρατώντας ένα άτονο bleepy. Νέες εποχές αρχίζουν.

JAZZ


.......από το swing στον Miles Davis

Οι νεότερες γενιές έχουν γνωρίσει την ατμόσφαιρα των 30΄ς και 40΄ς μέσα από κλασικά films όπως το 'Cotton Club' του Francis Ford Coppola ή προσφάτως το chicago και έχουν δει τον Cab Calloway εν δράσει στους "Blues Brothers" . Το swing ήταν ο βασιλιάς τον 40΄ς και οι Cab Calloway, Lester Young, Duke Ellington και Glenn Miller οι καλλιτέχνες γύρω από τους οποίους περιστρέφονταν τα πάντα. Χαρακτηριστικό της Swing μουσικής ήταν ο έντονος ρυθμός σχεδόν ασύλληπτης ταχύτητας με τις τρομπέτες και τα σαξόφωνα να σέρνουν τον χορό ενώ σε ορισμένες περιπτώσεις, όπως σε αυτή του Cab Calloway, οι άναρθρες σχεδόν funky κραυγές ερχόντουσαν για να κάνουν ακόμα πιο φρενήρη τον ρυθμό-για να καταλάβετε ακριβώς την ταχύτητα για την οποία μιλάμε, μπορείτε απλά να σκεφτείτε τι ακριβώς θα προκύψει αν βάλουμε σε pick-up ένα βινύλιο 33 στροφών του Elvis Presley και αλλάξουμε σε 78 τις στροφές του...απλά κόλαση!! Το πρώτο album που κατέβασε τους ρυθμούς και που έδωσε στη jazz μουσική τη μορφή που όλοι ξέρουμε σήμερα ήταν το album με τον εύγλωττο τίτλο 'Birth of Cool' του Miles Davis. To album αυτό κυκλοφόρησε στο τέλος των 40΄ς και η χαλαρή του ατμόσφαιρα έφερε τα πάνω κάτω και έδειξε ότι η τρομπέτα μπορεί να παράγει υψηλής ποιότητας μουσική χωρίς να χρειάζεται να τρέχει με την ταχύτητα του φωτός...η jazz όπως την ξέρουμε μόλις είχε πάρει τα πάνω της...
Πριν το 'Birth of cool' υπήρξε ο Chet Baker! Ο 'λευκός' Chet με το album του 'Chet in Paris' είχε δώσει ήδη ένα δείγμα του χαλαρού τρόπου που η jazz θα έβρισκε τον δρόμο της στο μέλλον, κάτι που άλλωστε είχαμε συναντήσει και στις συνεργασίες μεταξύ Ella Fitzerald και Louis Armstrong. Το 'Birth of Cool' όμως ήταν το album που θεμελίωσε για τα καλά τον νέο jazz ήχο...από εκεί και πέρα, και έχοντας πλέον θέσει τη ρυθμική βάση πάνω στην οποία θα κινούνταν , δεν απέμενε κάτι άλλο στη jazz από το να αρχίσει τους αυτοσχεδιασμούς! Έτσι λοιπόν ο Coltrane πήρε τις maximum τρίλεπτες συνθέσεις του album ΄Birth of Cool' και τις έκανε ...δεκάλεπτες και βάλε γεμάτες αυτοσχεδιασμούς τέτοιας μορφής που στο ίδιο κομμάτι συνυπάρχουν τουλάχιστον πέντε διαφορετικές συνθέσεις! Και να ήταν μόνο αυτό; Στο album toy 'Α Love Supreme' , o John Coltrane πήγε ακόμα παραπέρα και παρουσίασε μέχρι και 17λέπτες συνθέσεις με άξονα μάλιστα την αγάπη του για οτιδήποτε πνευματικό! Όλοι οι προβολείς λοιπόν στράφηκαν στον Coltrane αλλά, ως εθιστεί άλλωστε, οι μεγάλοι μουσικοί δεν αφήνουν κάτι τέτοιο να περάσει και έτσι ήταν θέμα χρόνου να απαντήσει ο Miles Davis....και το έκανε με τον καλύτερο τρόπο!1970 και ο Miles Davis κυκλοφορεί το album ορόσημο' Bitches Brew' ,ένα album που ένωσε εντυπωσιακά jazz και rock .....η ιστορία μόλις που αρχίζει να γράφεται ξανά!
Στο album 'Bitches Brew; o Miles Davis επιδίδεται σε ένα κυνηγητό με το χρόνο μιας και περιέχει συνθέσεις που ξεκινούν από τα είκοσι λεπτά για να καταλήξουν στα είκοσι έξι σκέφτεται τώρα: 26λεπτες συνθέσεις γεμάτες jazz και rock αυτοσχεδιασμούς που δύσκολα καταλαβαίνεις έστω και αν ακούσεις το συγκεκριμένο album πάνω από δέκα φορές! Πολλά χρόνια μπροστά αυτό το album! Τόσα χρόνια που όμοιο του δεν υπήρξε ξανά και έτσι η jazz έπρεπε να βρει νέο κόλπο για να επιβιώσει στα έγχρωμα 70΄ς ...και το βρήκε! Jazz funk και ας τολμήσει κάποιος να μην ακολουθήσει τον ρυθμό.1974 λοιπόν και ο Herbie Hancock κυκλοφορεί το 'Head Hunters', ένα album που ορίζει ξανά τους κανόνες του funk και που περιέχει και το classic' Watermelon Man' ,ένα κομμάτι που σαμπλάρεται κατά κόρον δύο δεκαετίες μετά για να γεννήσει και αυτό με τη σειρά του τον acid jazz ήχο των 90΄ς... τα 70΄ς λοιπόν υπήρξαν ως επί το πλείστον funky για τη jazz-άλλωστε μέχρι και αυτός ο Miles Davis ηχογραφούσε από ένα σημείο και μετά jazz funk albums... Υπήρξε jazz μουσική στα 80.ς; Σαφώς και ναι απλά δεν ήταν πλέον στο προσκήνιο...για την ακρίβεια, η jazz στα 80΄ς βγήκε σε mainstream περιβάλλον μόνο όταν κάποιοι pop και rock καλλιτέχνες αποφάσισαν να την χρησιμοποιήσουν είτε ως πολιτικό άλλοθι ή ως καλλιτεχνικό όραμα! Χαρακτηριστικότερη περίπτωση εδώ είναι του sting(ο νταλάρας της Αγγλίας κατά την γνώμη μας)ο οποίος τόσο με τα δύο πρώτα του solo albums όσο και με το live 'Bring on the night' έφερε μια νέα γενιά σε επαφή με τη jazz αλλά και γνώρισε στο πλατύ κοινό κάποιους σημαντικούς νέους καλλιτέχνες όπως τα αδέλφια Marsails και τον drummer Omar Hakim. Συγχρόνως κάποια νέας γενιάς pop jazz στοιχεία έστω και σε απολύτως ελεγχόμενους pop ρυθμούς. Γενικά η jazz υπήρξε μέσω διαφόρων άλλων μουσικών ειδών και ευτυχώς που βρήκε διέξοδο μέσω των κινηματογραφικών soundtracks....συγκεκριμένα τα κινηματογραφικά films χρησίμευαν ως όχημα για τη jazz όπως το 'Fabulous Baker Boyw' έφτιαξαν το όνομα τους βασιζόμενα σε jazz classics.Eίχε έρθει όμως η ώρα του hip hop και της acid jazz....
Στα 90΄ς και με την έκρηξη της acid jazz (δες σχετικό λήμμα) η jazz πήρε νέα ώθηση και πολλοί νέοι ακροατές που άκουγαν acid jazz άρχισαν να ψάχνουν για κλασικούς jazz δίσκους των 50's και 60's...αποτέλεσμα αυτών ήταν κλασικές και ιστορικές εταιρίες όπως η 'Blue Note' και η 'Verve' να επανεκδίδουν καθ΄όλη τη διάρκεια των 90΄ς κλασικούς τους τίτλους αλλά και να κυκλοφορούν συνεχώς συλλογές από το πλούσιο ρεπερτόριο τους, συλλογές που περιείχαν από Art Blakey και Charlie Parker μέχρι Sonny Rollins και Theolonious Monk. Από την άλλη , η έκρηξη του hip hop και η συνεχής ενασχόληση του με άλλα μουσικά είδη το έφερε σχετικά γρήγορα και στα χωράφια της jazz δίνοντας της έτσι μια νέα καριέρα και στα 90΄ς. Αυτό έγινε κυρίως μέσω των Buckshot Lefonque του Marsalis αλλά και με τα album 'Jazzmatazz' του rapper Guru. Ο εν λόγω rapper έκανε το εξής απλό: κράτησε τα φωνητικά μέρη των κομματιών και των τριών 'Jazzmatazz' albums που έβγαλε σε καθαρά hip hop ρυθμούς και άφησε τους jazz ήχους να επικρατήσουν εξολοκλήρου στα καθαρά μουσικά μέρη. Με τον Guru συνεργάστηκαν στα projects αυτά σημαντικοί καλλιτέχνες επιπέδου Roy Ayers, Herbie Hancock, Lonnie Liston Smith, Ramsey Lewis, Donald Byrd ενώ και σε κάποια άλλα παρόμοια λογικής projects, όπως στο 'Stolen Moments' της Impulse, είχαμε συνεργασίες επιπέδου Mc Solaar και Ron Carter και Τhe Roots μαζί με Roy Ayers.
Σήμερα η jazz μουσική δεν είναι ιδιαιτέρως ενεργή, όχι βέβαια ότι δεν εξακολουθούν να βγαίνουν καλά albums, αλλά δεν έχει βγει ακόμα αυτό που θα κάνει το ενδιαφέρον του κοινού να στραφεί ξανά προς το μέρος της...αυτό που φαίνεται αυτή τη στιγμή βέβαια να είναι σημαντικό για τη jazz είναι το γεγονός ότι εταιρίες όπως η Blue Note και η Verve έχουν στραφεί κατά κάποιο τρόπο στη dance μουσική. Συγκεκριμένα , η Verve έχει ανοίξει πλέον για τα καλά τα αρχεία της και διάφοροι σημαντικοί ως επί το πλείστον Djs κάνουν dance remix σε κλασικά jazz κομμάτια της ενώ η Blue Note υπογράφει πλέον avant garde dance σχήματα τύπου Medeski, Martin and Wood με προφανή σκοπό να φέρουν κοντά jazz και electronica. Άλλωστε ως ένα σημείο η άναρχη κοσμοθεωρία της electronica αλλά και της τεχνολογικής εξέλιξης γενικά χρωστάει τα πάντα στη jazz μουσική και σε κάποιους μυστήριους καλλιτέχνες που αποφάσισαν τριάντα χρόνια πριν να αυτοσχεδιάσουν σε συνθέσεις που διαρκούσαν σχεδόν μισή ώρα κάθε μία...για να μην πούμε δηλαδή για το πόσο διαρκούσαν οι ίδιες συνθέσεις στις live αποδόσεις τους!

Και ζητώ ταπεινά συγγνώμη για το τεράστιο flooding αλλά δεν ήθελα να τα βάλω σε ξεχωριστά threads το παραπάνω θέμα ιστορίας της μουσικής και το γεμίσω το forum.Ελπίζω να σας αρέσει και να σας τραβήξει το ενδιαφέρον.
My Chain : "Dragon Chain" ---> THIS CHAIN HAS BEEN STARTED !!!ΠΡΟΛΑΒΕΤΕ ΝΑ ΔΗΛΩΣΕΤΕ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΠΡΟΤΟΥ ΠΕΣΟΥΝ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΩΝ ΣΚΟΥΠΙΔΙΩΝ !!!:D

Posted ImageDon't get near of me!I'm a shark!