Σειρά 12 επεισοδίων
Διάρκεια Επεισοδίου:24'
Ημερομηνία παραγωγής: 2000
Είδος: τρόμου, ψυχολογικό θρίλερ
Αnimation: Madhouse & SHAFT
Τραγούδι εισαγωγής:"Yuudachi", Shikao Suga
Τραγούδι τέλους:"Mirai Seiki Maruhi Club", Kyoko
Κριτική βασισμένη στην DVD έκδοση για Region 2 από την ADV UK. Τηλεόραση: μια Blaupunkt (μοντέλο 1992, 37" - καλή ποιότητα έχει) και ένα DVD με πεντακάναλο ήχο (μάρκα ας μην αναφέρω).
Πριν προχωρήσω, ας διευκρινίσω πως αυτός ο τίτλος είναι αρκετά βαρύς και δύσκολος για κριτική, αλλά συγκρινόμενος με τίτλους όπως το Serial Experiments Lain ή το Texhnolyze και το Paranoia Agent, οι οποίοι μπορούν να ερμηνευθούν περισσότερο πολύπλευρα εκ μέρους του θεατή, το Boogiepop Phantom έχει μια συγκεκριμένη πλοκή βασισμένη σε βιβλίο και για αυτό είναι πιο βατός και λιγότερο απρόσιτος, χωρίς πολλαπλές προεκτάσεις, όπως οι προηγούμενοι τίτλοι.
Να σημειώσω πως το μυθιστόρημα "Boogiepop and Others", που είναι prequel του ανιμέ, το οποίο με τη σειρά του είναι prequel του μυθιστορήματος "Boogiepop VS Imaginator", βοήθησε αρκετά στο να εμπεδώσω την πλοκή του ανιμέ.
Υπάρχει και η ταινία που είναι ελεύθερη διασκευή του βιβλίου και δεν χάνετε να της ρίξετε μια ματιά. Και η ταινία και τα βιβλία ακολουθούν τον ίδιο αφηγηματικό τρόπο από τον οποίο εμπνεύστηκε το ανιμέ. Αντί να ακολουθήσουν τον συνηθισμένο τρόπο όπου παρουσιάζονται τα πάντα με μια χρονική σειρά, παρουσιάζεται κάθε πτυχή της ιστορίας σαν ένα κομμάτι ενός παζλ και είναι στην ικανότητα του θεατή/αναγνώστη να ενώσει όλα αυτά τα κομμάτια για να καταλάβει όλη την υπόθεση. Το ανιμέ φέρνει αυτό το είδος αφήγησης ένα βήμα παραπέρα και ακόμα και η ανάγνωση του βιβλίου δεν βοηθά πλήρως στο να καταλάβετε τη σειρά, αλλά δίνει ένα σημαντικό πλεονέκτημα.
Επειδή ο τίτλος αυτός έχει ίσως την πιο πολύπλοκη και καλοδουλεμένη ιστορία που έχω δει ως τώρα σε ανιμέ και θα μπορούσα να ξοδέψω σελίδες ολόκληρες αναλύοντάς την, θα σταθώ σε μια απλή περίληψη και θα αφήσω στους θεατές να ανακαλύψουν τα υπόλοιπα, είτε μόνοι τους είτε ανατρέχοντας στα βιβλία και στις διάφορες ιστοσελίδες. Η ιστορία ξεκινάει με μια ξαφνική έκλαμψη που συμβαίνει στην Ακαδημία Shinyo. Τότε παράξενα και υπερφυσικά γεγονότα επισυμβαίνουν. Κάποια άτομα αποκτούν υπερφυσικές ικανότητες, ενώ οι φήμες ότι υπάρχει ένας Άγγελος Θανάτου με το όνομα Boogiepop οργιάζουν. Όμως και ένας άλλος χαρακτήρας, αποκαλούμενος Boogiepop Phantom, σπέρνει τον τρόμο. Η πόλη που έγινε αυτό το συμβάν δεν θα είναι ποτέ πια η ίδια, όπως ούτε και οι άνθρωποι που την περιβάλλουν. Γιατί τίποτε δεν μένει στάσιμο και "τα πάντα ρει". Το Boogiepop Phantom είναι ένα ανιμέ που επαναπροσδιορίζει με υπερρεαλιστικό τρόπο το animation και τον όρο ψυχολογικό θρίλερ.
Ξεχάστε την παραδοσιακή έννοια "χρόνος" και "flashback". Γιατί αν τα έχετε στο νου σας, τότε είναι σίγουρο πως θα μπορέσετε να δείτε το ανιμέ, αλλά άκρη δεν θα μπορέσετε να βγάλετε με τίποτα. Ακόμα και αν έχετε δει το "The Melancholy of Haruhi Suzumiya" δεν θα βοηθηθείτε. Και οι σκηνές που θα καταφέρετε να συγκρατήσετε θα έχουν εντελώς διαφορετικό νόημα. Ο τίτλος αυτός δεν είναι σαν το Haibane Renmei ή το Texhnolyze, όπου μπορεί ο καθένας να σχηματίσει τη δική του άποψη. Αν χάσεις ή δεν καταλάβεις έστω και μια στιγμή, τότε χάνεις όλη την πλοκή και αφήνεσαι να ψάχνεις να βρεις άκρη. Είναι από τα ανιμέ που πρέπει να δεις τουλάχιστον 2-3 φορές. Για αυτό όσοι το είδατε μια φορά ή μόνο λίγα επεισόδια, είναι σα να μην το είδατε καθόλου.
Όλη η ιστορία λαμβάνει χώρο σε διαφορετικά χρονικά επίπεδα: 6,5,2 χρόνια και 1 χρόνο πριν την έκλαμψη, 2 μήνες και 1 μήνα πριν την έκλαμψη, την μέρα της έκλαμψης, 1, 2, 3 εβδομάδες και ένα μήνα μετά την έκλαμψη και τέλος μετά την εξαφάνιση του σέλας, αποτέλεσμα της έκλαμψης. Κάθε επεισόδιο αποτελείται από διαφορετικές σκηνές, που πολλές φορές δεν έχουν συνοχή η μία με την άλλη. Την μια στιγμή βλέπεις κάτι και αμέσως μετά μεταφέρεσαι 5 χρόνια ή 1 μήνα πριν ή 1 μήνα μετά ή την ίδια χρονική στιγμή και πάει λέγοντας.
Ευτυχώς υπάρχουν και αυτοτελή επεισόδια που εστιάζονται σε συγκεκριμένους χαρακτήρες και δεν επιχειρήται η απροσδόκητη χρονική μετάβαση. Αυτά τα επεισόδια, πχ αυτό με την Saki και την Akane, που φτάνουν στην απελπισία επειδή δεν μπορούν να εκπληρώσουν τα όνειρά τους ή το επεισόδιο με την Manaka και τη μητέρα της, όπως και αυτό με την Shizue και τη μητέρα της, τα αδέλφια Mamoru και Sayoku και το επεισόδιο με τον πορωμένο Yoji, είναι τραγικά και δείχνουν με αριστουργηματικό τρόπο πως το ανιμέ αυτό δεν είναι απλά μια ψυχρή διασκευή ενός βιβλίου, αλλά μια βαθύτερη αναπαράσταση της ανθρώπινης ψυχής. Οι διάφορες υπερφυσικές ικανότητες που αποκτούν τα παιδιά, περισσότερο χειροτερεύουν, παρά διευκολυνουν τη ζωή τους. Το γεγονός ότι ο εναλλακτικός τίτλος του βιβλίου είναι και Boogiepop wa Warawanai (ο Boogiepop δεν χαμογελά), αντικατοπτρίζεται και στο ανιμέ. Το χαμόγελο είναι σπάνιο για τους χαρακτήρες, στην πλειοψηφία τους νέοι που έχουν χάσει κάθε λόγο να ελπίζουν. Αυτό κάνει το ανιμέ ακόμα πιο απαισιόδοξο. Αλλά πάντα υπάρχει και ένα είδος λύτρωσης για κάθε έναν από αυτούς, ακόμα και αν δεν έχει πάντα ευτυχή κατάληξη.
Οι πρωταγωνιστές του ανιμέ πάντως είναι αυτοί που πρωταγωνιστούν και στα βιβλία: Η Toka Miyashita, μαθήτρια, που μέσα της υποβόσκει ο Boogiepop ως ξεχωριστή οντότητα, η Kirima Nagi, που έχει το λεγόμενο "μεσσιανικό σύμπλεγμα", δηλ. πιστεύει πως σκοπός της είναι να σώσει τον κόσμο και η Suema Kazuko, που η έντονη προσήλωση στην εγκληματολογία σχετίζεται με το γεγονός ότι και η ίδια στο παρελθόν γλίτωσε από βέβαιο θάνατο, καθώς ήταν στη λίστα ενός κατά συρροή δολοφόνου . Από το πρώτο βιβλίο εμφανίζονται επίσης ο Saotome, ο Manticore και ο Echoes, αλλά όχι ακριβώς όπως ήταν εκεί. Και κάποιοι μυστηριώδεις πράκτορες που αναφέρονται σε μεταγενέστερα βιβλία. Δεν αποκαλύπτω περισσότερα. Το πρόβλημα είναι πως αν δεν έχετε διαβάσει τα βιβλία, αυτοί οι χαρακτήρες θα σας φανούν ξένοι και ρηχοί. Σε αντίθεση με τους υπόλοιπους που εμφανίζονται αποκλειστικά στο ανιμέ. Αυτό ίσως μετριάσει τις αρχικές εντυπώσεις αλλά δεν εμποδίζει στην ανάπτυξη των χαρακτήρων.
Οι ηθοποιοί είναι τέλειοι για ένα ψυχολογικό θρίλερ. Οφείλω να ομολογήσω πως και το αγγλικό ντουμπλάρισμα είναι ίσως το καλύτερο που έχω ακούσει. Όχι μόνο γιατί μιξάρανε τον ήδη απίθανο αρχικό ιαπωνικό στερεοφωνικό ήχο σε εξακάναλο, προσφέροντας έτσι ένα απίστευτο ηχητικό αποτέλεσμα, που κάνει τον τίτλο τον καλύτερο στον τομέα αυτό. Αλλά και γιατί επαναπροσέγγισαν τους χαρακτήρες, κάνοντάς τους πιο μοντέρνους στη φωνή, προσαρμόζοντας τους έτσι περισσότερο στο ζοφερό και καταθλιπτικό αστικό περιβάλλον του ανιμέ. Φυσικά και οι Ιάπωνες ηθοποιοί είναι άπταιστοι. Όμως προτού βαλθείτε να απορρίψετε και να καταδικάσετε τα πάσης φύσεως ντουμπλαρίσματα, οφείλετε να ακούσετε αυτό του Boogiepop Phantom. Το ότι το μεταγλώτισσαν με αυτό τον τρόπο είναι πραγματικά άθλος.
Τα ηχητικά εφφέ συνεισφέρουν στην υπερρεαλιστική εμπειρία. Ότι παράγει ήχο, από γρηγοριανούς ύμνους μέχρι αραβική μουσική, από κινητά τηλέφωνα μέχρι synthesizer, όλα χρησιμοποιούνται στην εντέλεια κάνοντας τον τίτλο ακόμα πιο ατμοσφαιρικό. Στον ηχητικό τομέα, μαζί με τη Serial Experiments Lain, με διαφορά το καλύτερο ανιμέ. Βέβαια για κλασσική μουσική υπάρχουν και καλύτεροι τίτλοι, αλλά στον τεχνικό τομέα δεν έχει ανταγωνιστή. Ξεπερνά ακόμα και διάφορες πολύκροτες ταινίες θρίλερ. Από τα ανιμέ που πρέπει να δείτε σε DVD για να εκφέρετε άποψη. Πιστέψε με, στον υπολογιστή χάνετε αρκετά.
Το animation από Madhouse και SHAFT είναι σκοτεινό και επαρκές τις περισσότερες φορές. Μεταφέρει πιστά τους χαρακτήρες σχεδιασμένους στα βιβλία από τον Kouji Ogata και μερικές φορές τους εμπλουτίζει. Υπάρχει έμφαση στη λεπτομέρεια, όπως πχ στις σχολικές στολές που φοράνε οι μαθήτριες. Ωστόσο συχνά κάποιοι χαρακτήρες φαίνονται ίδιοι, με αποτέλεσμα να μπερδεύεται ο θεατής. Γενικά από τα πιο σκοτεινά ανιμέ. Οι διάφορες ονειρικές και υπερφυσικές σκηνές προσθέτονται κατάλληλα, ενώ δεν λείπουν και οι αξέχαστες σκηνές δράσης, συνοδευόμενες φυσικά από τα αλησμόνητα ηχητικά εφφέ.
Η εισαγωγή, από καλύτερες που έχω δει και ακούσει, είναι άριστα σκηνοθετημένη, όπως και όλο το ανιμέ γενικά και το τραγούδι που ακούγεται (κάτι μεταξύ jazz και funk) αντικατοπτρίζει την μελαγχολική ατμόσφαιρα που κυριαρχεί στον τίτλο. Το j-rock τραγούδι τέλους είναι επίσης πολύ καλό, μεταφέροντας την ψυχολογική ένταση που αισθάνεσαι όσο βλέπεις το κάθε επεισόδιο. Τα previews του κάθε επεισοδίου είναι ίσως από τα καλύτερα που υπάρχουν σε ανιμέ. Ιδίως με το αγγλικό ντουμπλάρισμα και την κλασσική μουσική, σου δίνουν μια αλλόκοτη και αλλοπρόσαλλη αίσθηση.
Να σημειώσω πως το DVD περιέχει και σχόλια από τους παραγωγούς που διαρκούν όσο και το ανιμέ και διαφωτίζoυν τον θεατή σε κάποια επεισόδια. Για αυτό, αν και όποτε μπορείτε, αγοράζετε γνήσια DVD και όχι DVD-rips, γιατί τέτοιοι τίτλοι το αξίζουν.
Αν και τα ενδιαφέροντα και δημοφιλή βιβλία αποσκοπούν κυρίως προς ένα νεανικό κοινό, μπορώ να πω πως το Boogiepop Phantom είναι ένας από τους πιο δύσκολοχώνευτους τίτλους και για αυτό δεν είναι και ιδιαίτερα γνωστός ή εύκολος. Θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και σαν πειραματικό ανιμέ και μόνο στην Ιαπωνία θα μπορούσε να γίνει μια τέτοια παραγωγη κινουμένων σχεδίων. Σε όσους δεν το έχετε δει και συνηθίσατε στα εύκολα ανιμέ και ότι είναι εύκολο γενικά στο χώρο του θεάματος (βρίθουμε από τέτοια), δεν θα το συνιστούσα και ούτε πρόκειται να ασχοληθείτε παραπάνω από λίγα λεπτά. Αν όμως έχετε ανοιχτό μυαλό και μια μικρή εμπειρία σε ότι ξεφεύγει από τα συνηθισμένα, μη διστάσετε να το δειτε. Και όσοι το έχετε δει, μην διστάσετε να το ξαναδείτε μέχρι να βγάλετε άκρη. Έπαναλαμβάνω ότι ιδίως η ανάγνωση του πρώτου βιβλίου βοηθά αρκετά. Το ανιμέ αυτό είναι ένα αριστούργημα που μπορεί πραγματικά να θεωρηθεί μοντέρνο. Είναι ένας από τους τίτλους ορόσημα στα σύγχρονα ανιμέ. Συχνά έχει συγκριθεί με το Serial Experiments Lain σε διάφορα σημεία, για αυτό θα πρότεινα να δείτε και αυτό, όπως και το Key the Metal Idol. Το Boogiepop Phantom προτείνεται για ενήλικες, κυρίως λόγω της πολυπλοκότητας και λιγότερo για τις βιαίες σκηνές, οι οποίες πάντως σε μερικά σημεία όντως σοκάρουν.
Ας βάλω και βαθμολογία:
Εικόνα: 7/10
Ηχος:10/10
Σενάριο:10/10 (αν δεν διαβάσατε το βιβλίο, αφαιρέστε όσους πόντους θέλετε)
Χαρακτήρες:8/10
Αξία:10/10
Θα μπορούσα να γράψω 1002 πράγματα, αλλά φοβάμαι μη γίνω κουραστικός. Άλλωστε την ταπεινή μου γνώμη προσφέρω και οι περισσότεροι έχετε ακουστα αυτόν τον τίτλο.
Για αυτό καλύτερα ας τελειώσω με μερικά quotes:
"I am automatic. When I detect adversity approaching, I float to the surface. That's why I am Boogiepop--phantasmal, like bubbles."
από το εξώφυλλο της ADV:
From the writer of Perfect Blue, Millenium Actress and Steamboy, and the director of New Fist of the North Star and Casshan, comes a uniquely chilling experiment in animanted j-horror. Studios MADHOUSE (Ninja Scroll, The Animatrix) & SHAFT (Spirited Away) team up to bring Kohei Kadono's novels to life in this acclaimed series, now collected here for the first time.
Within the light in the darkness, inside the black of the soul, and through the pain of existence is the Phantom...at least, that's what people say. Ghost stories like that can't be any worse than the reality of so many unexplained murders five years ago- but there are some that can see past the stories to the truth...The world is changing, the sky is on fire, people are once again dissapearing, and there are stories of something not quite human stalking the night - something both malevolent and omnipresent. Boogiepop...?
"like Bergman taking a stroll through Twin Peaks while holding hands with William Gibson....on the edge of horror as well as psychodrama, Boogiepop is a creation that stands alone in the world of animation in general....a fantastic visual (and thematic) experiment"
Fantasia Film Festival 2001
"A+ pick - a spooky sepia puzzle....audacious and ambitious"
scifi.com
"HOT DISC - spooky....wonderfull...exquisite"
Total DVD
Edited by Kai, 15 June 2017 - 14:14.
να σημιώσω μια παρατήρηση που έκανα, οτι ενα απο τα περίοπτα ηχητικά εφέ/μουσική τις σειρας είναι η μελοδία που παιζουν τα Ιαπωνικα φανάρια όταν ανάβει πράσινο.
