Τα τρία πρώτα επεισόδια ήταν ωραία και έδωσαν έμφαση στην ανάπτυξη των χαρακτήρων, με αγαπημένο το κομμάτι με την "κοπέλα" του Mob. Παρ'ολ'αυτά, μου έμοιασαν πιο πολύ σαν fillers από άποψη πλοκής. Το τέταρτο δεν θα μπει σε αυτή τη κατηγορία γιατί ήταν το build up για το υπεργαμάτο πέμπτο επεισόδιο που με έπεισε ότι η σεζόν θα είναι απίστευτη.
Το πέμπτο επεισόδιο παρουσίασε 1) μια από τις καλύτερες μάχες με φοβερό animation που έχω δει εδώ και πολύ καιρό, 2) ΦΟΒΕΡΗ ανάπτυξη για το Shigeo, ο οποιος δεν μου άρεσε καθόλου στην πρώτη σεζόν (τον έβρισκα και βαρετό) και 3) απίθανο τρόπο παρουσίασης της ψυχολογικής ζημιάς που προσπαθούσε να προκαλέσει ο psychic που είχε πεθάνει στον Mob μέσω των πλαστών αναμνήσεων. Ήθελε να του δείξει τι ειχε ζήσει ο ίδιος και τι θα είχε ζήσει και εκείνος κατά τη γνώμη του έαν οι συνθήκες ήταν λίγο διαφορετικές. Ο ΟΝΕ είναι μεγάλος σεναριογράφος, αλλά δυστυχώς δεν αφήνει να το δείξει από την αρχή. Το πάει σε στυλ "comedy-parody με πολλά κουλά για να γελάσεις" και μετά από λίγο σου πετάει φοβερά μηνύματα, κοινωνικούς προβληματισμούς, αλλά και υπέροχα θετικά μηνύματα υπέρ της ζωής (ισχύει και για το One Punch Man). Απίστευτα underappreciated καλλιτέχνης, τον έχω αγαπήσει.
Το εκτο και το έβδομο ήταν πολύ ωραία επεισόδια, με το δεύτερο ειδικά να είναι βαθιά συγκινητικό. Ήταν ένα μίνι αρκ για τον Reigen, κάτι που εκτίμησα απείρως. Θεωρώ τη σκηνή με το press conference μια από τις καλύτερες σκηνές του MPO. Μιλάμε για τεράστια ανάπτυξη του χαρακτήρα του, καθώς και κάθαρσή του. Το γεγονός ότι ο Shigeo ήταν πρακτικά ο κόσμος του σήμαινε πολλά για μένα. Θεωρούσε ότι ήταν κάποιος επειδή μπορούσε να ελέγχει το μαθητή του σαν master του, αλλά αποδείχθηκε ότι συνέβαινε κάτι τελείως διαφορετικό. Ο ίδιος ο Reigen είχε αυταπάτες ότι έκανε κάτι φοβερό, ενώ ο Shigeo ήταν η όλη αιτία της φήμης του. Εν τέλει, τον εκμεταλλευόταν για τους δικούς του σκοπούς. Η κάθαρση όμως ήρθε με τη συγχώρεση του. Όταν ο Mob γύρισε και του είπε ότι ήξερε εξαρχής τι ήταν πραγματικά ο Reigen, ένας πραγματικά καλός άνθρωπος, ένιωσα ένα τόσοδα τσίμπημα στην καρδιά μου. Τον αγαπώ πολύ το Reigen.
Το όγΔΟΟ ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΤΟ ΣΧΟΛΙΑΣΩ
αλλά θα το κάνω anyway. Ήταν φανταστικό, από την αρχή μέχρι και το πολύ τέλος. Ξεκίνησε με την απόφαση του Shigeo να μπει στους τοπ 10 ώστε να ζητήσει από τη Tsubomi (σιχαμένη μου φαινόταν στην πρώτη σεζόν, όλο γλύκες και μαλκκίες) να τα φτιάξουν. Ένας πραγματικός στόχος εκ μέρους του, μια αληθινή προσπάθεια και υποστήριξη από τον περιγύρο του. Το απόλαυσα πολύ (αυτό το Body Improvement Club το λατρεύω, φαίνονται όλοι τους κουλ τύποι), μέχρι και τη σκηνή που πηγε να τρέξει. [Αυτό το Silver Helmet Religion συνεχίζουν και το αναφέρουν, είμαι σίγουρος ότι θα παίξει σημαντικό ρόλο πιο μετά.] Αφού τελείωσε ο αγώνας, όλα άρχισαν να πάνε σκατά. Νομίζω ότι όλο το κομμάτι με το καμμένο σπίτι και τις φωνές του Dimple να μην κοιτάξει τα σώματα ήταν απλά ΓΑΜΑΤΑ απεικονισμένο. Είμαι σίγουρος ότι τα σώματα που είδε ήταν ψεύτικα. Ο ΟΝΕ είχε πάντοτε μια πολιτική. "Κανένας δεν πεθαίνει ποτέ". Σίγουρα, ας υποφέρουν, ας πάθουν τα χειρότερα, ας έρθουν κοντά στο θάνατο, αλλά δεν θα πεθάνουν. Θα γλιτώσουν και θα γίνουν καλά. Έχω άπειρα παραδείγματα και απο το OPM, ας ελπίσουμε ότι θα συνεχίσει έτσι. Φοβάμαι πάντως και έχω ενθουσιαστεί και πονάω μέσα μου και δεν ξέρω τι θα κάνω μέχρι να βγει το επόμενο επεισόδιο και δεν μπορώ να ψυχολογήσω τον Dimple την μια μου πάει ότι έχει συμπαθήσει τον MOb την άλλη φαίνεται ότι όντως κάτι σχεδιάζει από τα παρασκήνια αλλά δεν ξέρω ειλικρινά και το λατρεύω το άνιμε και η Tsubomi μου έχει τραβήξει το ενδιαφέρον γιατί είδα μια πιο σοβαρή πλευρά της και ίσως να είναι κάτι τελείως διαφορετικό απ' τι νόμιζα στην αρχή και θα δούμε τέλος πάντων