Official Website / Steam / Playstation Store / Fangamer (Physical Edition)
SPOILER-MAGNET GAME! ΜΗΝ ΨΑΧΝΕΤΕ ΣΤΟ ΙΝΤΕΡΝΕΤ ΓΙΑ GAMEPLAY! ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΑΝ ΠΑΙΧΤΕΙ BLIND!
Ένα παιδί βρίσκεται στο Mt. Ebott, ένα βουνό απ' τ' οποίο φημίζεται ότι άνθρωποι δεν ξαναγυρνούν, και πέφτει σε μια τρύπα. Όπως μαθαίνουμε αργότερα, στα έγκατα του βουνού βρίσκεται ένας κόσμος γεμάτος με τέρατα, τα οποία έχουν εξοριστεί εκεί μετά από ένα μεγάλο πόλεμο με τους ανθρώπους. Εκεί ξεκινά η περιπέτεια, καθώς το παιδί πρέπει να φύγει από αυτό το μέρος και να επιστρέψει στον έξω κόσμο.
Το Undertale, παιχνίδι του Toby Fox, είναι ένα RPG στο οποίο δεν χρειάζεται να σκοτώσεις για να το τερματίσεις. Έχει νέες επιλογές, όπως τα ACT, SPARE (Δείξε έλεος), που σου επιτρέπουν να αλλάξεις τη ροή της ιστορίας. Θυμίζει visual novels, καθώς κυριολεκτικά κάθε πράξη επηρεάζει ανάλογα το παιχνίδι, προκαλώντας πολλές φορές ανατριχιαστικές ανακαλύψεις ή αναπάντεχες αλλαγές στην ιστορία που μπορεί να επηρεάσουν τη συνέχεια ή μέχρι και το τέλος του παιχνιδιού.
Το gameplay είναι αρκετά καλό και πρωτότυπο, καθώς βρίσκει τρόπους να γίνεται μοναδικό για κάθε εχθρό που συναντάς καθ' όλη τη διάρκεια της περιπέτειάς σου. Είναι bullet hell based αλλά δεν είναι ιδιαίτερα δύσκολο να το χειριστείς. Επίσης, μέσα στην κάθε μάχη, θα έχεις επιλογές: από το να σκοτώσεις το τέρας επιτόπου, μέχρι και να συζητήσεις μαζί του ή να το παράτησεις και να φύγεις. Υπάρχει και ένα σύστημα save σε αρκετά μέρη, οπότε δεν υπάρχει πρόβλημα από αυτή την άποψη. Είναι γρηγορά και χρήσιμα.
Story-wise, είναι εξαιρετικό. Δεν φαίνεται με τίποτα στην αρχή, αλλά έχει μια ιστορία τόσο βαθιά και όμορφη (ή και όχι), που σε προκαλεί να συνεχίσεις και να ψάξεις για όλα τα μυστικά και easter eggs που κρύβει. Όσο προχωρά το παιχνίδι, γίνεται ολόενα και πιο σκοτεινή μέχρι και σε σημείο να στενοχωρηθείς. Όλοι ανεξαιρέτως οι χαρακτήρες είναι απίθανοι και έχουν μια πραγματική προσωπικότητα που σε κάνουν να ξεχνάς ότι είναι απλά sprites. Έχουν απίστευτο potential το οποίο δεν πάει σε καμία περίπτωση χαμένο. Οι αλλαγές στην ιστορία μπορούν να αλλάξουν τον τρόπο που συμπεριφέρονται και αλληλεπιδρούν τόσο καλοστημένα που σε κάνει να σκέφτεσαι πόσο λεπτομερές είναι το παιχνίδι. Το χιούμορ δεν λείπει, μιας και υπάρχουν πάρα πολλά αστεία και κακά puns.
Σοβαρά. Είναι πολύ κακά.
Και για να σας πείσω ότι οι χαρακτήρες είναι απλώς απίστευτοι:
<-- Αυτό είναι ένα αεροπλάνο που είναι tsundere. Ναι, καλά διαβάσατε.
Το artstyle δεν είναι τίποτα το εξαιρετικό, όμως καταφέρνει να πιάσει το αίσθημα του παιχνιδιού πολύ καλά και, στην τελική, δεν είναι το βασικό του στοιχείο. It mainly serves as κάτι που πρέπει να υπάρχει. Δεν παίζεις undertale για τα καλά γραφικά, παίζεις για την ιστορία και τους χαρακτήρες. Μην το ξεχνάς αυτό. Ακόμη κι αν στην αρχή σας φανεί βαρετό ή άσχημο αισθητικά, μην το παρατήσετε! Επιμείνετε! Έχει ακόμα ζουμί!
Όσον αφορά τη μουσική, απλά θα αφήσω αυτό εδώ:
Η μουσική είναι απλώς απίστευτη και ειλικρινά ένα από τα καλύτερα κομμάτια του gameplay. Έχει τόσο συναίσθημα μέσα της ακόμα κι αν πρόκειται για σκηνές ελάχιστης σημασίας. Θα παρατηρήσετε ότι σε πολλά tracks χρησιμοποιούνται τα ίδια leitmotifs, αλλά δεν πρόκειται για θέμα βαρεμάρας του δημιουργού. Υπάρχει πάντα ένα βαθύτερο νόημα πίσω από κάθε ομοιότητα, αρκεί να το πιάσεις.
Υπάρχουν προφανώς γύρω στα δεκαπέντε διαφορετικά τέλη ανάλογα με τις δράσεις σου, αλλά τα βασικά είναι τρία. Μόλις ολοκληρώσετε το πρώτο (πάντα σε αυτό θα καταλήξει κάποιος που δεν γνωρίζει και το παίζει για πρώτη φορά), ελάτε να με ρωτήσετε για τα υπόλοιπα δύο και θα σας δώσω οδηγίες για το πώς να τα πάρετε.
Είναι δύσκολο να πω περισσότερα χωρίς να κάνω spoilers, οπότε απολαύστε και σας υπόσχομαι ότι δεν θα χάσετε.
Και μην ξεχνάτε. Το παιχνίδι θυμάται.