99 replies to this topic

[TheGunsmasha]

--------------------------------------------------------

 

Πρόλογος

 

Τα χέρια του ήταν δέσμια και η καρδιά του έτρεμε μέσα στο κοκάλινο καβούκι της. Οι μπράβοι, σκόρπιοι στους τέσσερις ορίζοντες, έμοιαζαν να παρασέρνονται από τους τοίχους του δωματίου ολοένα και πιο κοντά στην καρέκλα του. Θα πέθαινε πριν χαράξει καινούργια μέρα.

Τα βήματα απέξω, αρχικά ως απόηχος, πλέον βαριά και βιαστικά, τον έφερναν πιο κοντά στην μοίρα του. Η πόρτα άνοιξε και άλλοι δύο φουσκωτοί ξεπρόβαλλαν, με τον γερασμένο άντρα να έπεται. Κατευθύνθηκε προς την μπάρα που δέσποζε στην άκρη της αίθουσας. Δεν υπήρξε βλεμματική επαφή. Τα μάτια του καλοντυμένου γέρου εστίασαν στα αλκοολούχα ποτά.

Κοίταξε με περίσσεια προσοχή τα μπουκάλια και με λεπτές κινήσεις άρχισε να συλλέγει, να αναμιγνύει, να ανακινεί. Είχε εκείνη την άνεση και την ομορφιά της χάρης που μόνο η ανθρώπινη αυθεντία κατέχει. Έχυσε το μείγμα σε δύο πορσελάνινα ποτήρια και πλησίασε.

‘’Θύμισε μου πόσες φορές έχεις εξαπατήσει και κλέψει καζίνο που διοικώ.’’ είπε μόλις κάθισε στην καρέκλα απέναντι του. Άφησε ένα ποτήρι μπροστά στον καθένα τους και δίπλωσε τα πόδια του όπως οι μάγκες περασμένων εποχών.

Ο νέος άνοιξε το στόμα του και σταμάτησε. Τα σάλια του έμοιαζαν πηκτά. Ξανάσμιξε τα χείλη του και κατάπιε όσο πιο δυνατά γινόταν. Έκανε να ξαναμιλήσει.

‘’Δον Αλε-‘’

‘’Δεν χρειάζονται τίτλοι και προσφωνήσεις. Απόψε θα είμαι απλώς ο μπάρμαν του μαγαζιού. Όπως στα νιάτα μου.’’ τον διέκοψε με μια κίνηση του χεριού του ‘’Σκέψου το σαν κίνηση καλών προθέσεων.’’

Τα λόγια μπέρδεψαν τον νεαρό τσαρλατάνο. Έμεινε για μια στιγμή σαστισμένος και ύστερα συνέχισε.

‘’Όπως θέλετε. Δεκατέσσερις φορές είναι ο ακριβής αριθμός.’’ είπε και προετοιμάστηκε για κάποια απότομη αντίδραση. Όταν δεν ήρθε συνέχισε ‘’Σήμερα θα ήταν η δέκατη πέμπτη.’’

‘’Απίστευτο. Απίστευτο. Απίστευτο. ‘’ σε κάθε επανάληψη κοίταζε κάποιον άλλον από τους άντρες του ‘’Είσαι ταλέντο. Αυτό οφείλω να το παραδεχτώ.’’ είπε και έσκυψε μπροστά σαν να παρασύρεται από το βάρος του.

‘’Αν συνέβαινε αυτό στον προηγούμενο αρχιμαφιόζο, οικογένειες θα έχαναν το εισόδημα τους, γυναίκες θα έμεναν χείρες και ορφανά θα ξεχρέωναν ζημιές ετών.’’ τον κοίταξε στα μάτια και άφησε την σιωπή να μιλήσει.

Ο νέος απέναντι του δεν έβγαλε άχνα. Οι μπράβοι άρχισαν να χαμογελάνε και ο μαφιόζος γέλασε με την ψυχή του.

‘’Δεν πείθω κανέναν σας, έτσι δεν είναι?’’

Οι υπάλληλοι του κούνησαν μαζί τα κεφάλια τους. Μόλις ο αιχμάλωτος του σήκωσε το πρόσωπο του όλη η προσοχή ξανάπεσε πάνω του.

‘’Πες μου όμως. Ειλικρινά, τι πιστεύεις πως θα έκανε ο προκάτοχος μου στον υπεύθυνο, ποια τιμωρία σου αξίζει?’’ συνέχισε ο γέρος μετά από μια γουλιά από το κοκτέιλ του.

‘’Δεν μπορώ να το κρίνω αυτό. Μπορώ μόνο να διαπραγματευτώ για την ακεραιότητα μου.’’ μάζεψε όσο θάρρος γινόταν και ίσιωσε τους ώμους του.

‘’Αυτό προϋποθέτει κάποιο προβάδισμα ή κρυφό άσο από την μεριά σου. Εσύ είσαι αδύναμος τζογαδόρε. Δεν έχεις καμιά εξουσία.’’

‘’Μπορώ να γίνω χρήσιμος. Το ταλέντο μου έχει τιμή και αυτή τη στιγμή είναι η χαμηλότερη που έχει υπάρξει ποτέ.’’ είπε ο νέος και χαλάρωσε τους μυς του προσώπου του. Ήταν σίγουρος πως έμοιαζε όσο ακίνδυνος ήταν ανθρωπίνως δυνατό να έδειχνε.

‘’Δεν θα εμπιστευτώ σκυλί που ξεπουλάει τόσο εύκολα τον αφέντη του. Ακόμα δεν πιέστηκες και βιάζεσαι να αλλάξεις στρατόπεδο.’’

Ακόμη μια γουλιά συνόδευσε τον λόγο του γέρου. Οι κινήσεις του ήταν λαίμαργες και εξαρτητικές, σαν τους μεθύστακες σε κακόφημα μαγαζιά. Θεατρικές και προσεγμένες, όπως οι υποκριτές του δρόμου.

‘’Σε αυτήν την περίπτωση δεν υπάρχει εργοδότης. Η επιχείρηση στήθηκε για να βοηθήσω οικονομικά έναν από τους συνεργάτες μου.’’

Φόβος ξύπνησε ξανά μέσα του. Αυτή τη φορά για τους ανθρώπους που ήταν μαζί του στο κόλπο ‘’Τι απέγιναν?’’ πήρε την πρωτοβουλία να ρωτήσει.

‘’Ανακρίθηκαν όπως εσύ.’’

‘’Και? Τι απέγιναν μετά?’’

‘’Κρατούνται μέχρι να μάθουμε όλα όσα θέλουμε.’’ είπε ο γέρος και ίσιωσε τα μανίκια στο σακάκι του. Ύστερα βούλιαξε τα χέρια του στις τσέπες της. Το στόμα του στράβωσε και έκπληξη διαγράφηκε στο πρόσωπο του. Τράβηξε το δεξί του άκρο και στην παλάμη του βρισκόταν πλέον ένα μικρό αντικείμενο.

Το έφερε στις άκρες των δακτύλων του. Ένα κομμάτι σκακιού. Βασίλισσα ίσως. Ο νέος έκανε να έρθει πιο κοντά. Οι μπράβοι άγγιξαν την ζώνη τους. Ναι, ήταν η βασίλισσα. Τα χαρακτηριστικά του μαφιόζου έχασαν το βάθος τους. Η έκφραση του βυθίστηκε στον ωκεανό πίσω από τις σκέψεις του.

‘’Οπότε θα ξέρετε πως αυτό που σας είπα είναι αλήθεια. Δεν σας λέω ψέματα.’’ προσπάθησε να επαναφέρει την συζήτηση ο νεαρός.

‘’Πως βρέθηκες εσύ εδώ?’’ ψιθύρισε στον εαυτό του ο γεράκος απέναντι. Η στάση του κορμιού του τον έκανε πιο μικρόσωμο από ότι πραγματικά ήταν. Τα μάτια του όμως έλαμπαν με την τρέλα της νιότης. Σαν να τον έβλεπες μέσα από τον καθρέφτη της αιώνιας νεότητας. Τα λόγια του τσαρλατάνου έπεσαν στο κενό.

‘’Ναι, το παραδέχτηκε ο συνεργάτης σου. Κάτι για τον αδερφό του που πάσχει από ανίατη ασθένεια. Αν μάζευα ένα τάλιρο για κάθε φορά που μου το λέγανε αυτό θα ξεχρέωνα την ζημιά που μου έχεις επιφέρει.’’ σοβάρεψε απότομα, λες και πιάστηκε από μια αόρατη λέμβο μέσα στον χείμαρρο των αναμνήσεων του.

‘’Όπως και να έχει, διέταξα τον ιατρό μου να ανακαλύψει αν αληθεύει η νοσηλεία που μας έλεγε. Μην το έχω βάρος τώρα που είμαι στα γεράματα.’’ τα δάκτυλα του άρχισαν να παίζουν με το κομμάτι. ‘’Ανέφεραν και μερικούς από τους προηγούμενους εργοδότες σου, αλλά υπάρχει ψωμί ακόμα.’’

Ο τζογαδόρος χαμογέλασε ελαφρώς. Ίσως να υπήρχε ελπίδα. Πριν προλάβει να πάρει τον λόγο, ο γέρος με το κομψό σακάκι σηκώθηκε και κίνησε προς την μπάρα.

‘’Είσαι για ένα στοίχημα τζογαδόρε?’’ του είπε ενώ ψαχούλευε στον αέρα το κατάλληλο ποτό. Εκείνος άφησε τον ήχο του χτυπήματος του κοκτέιλ να οδηγήσει την σκέψη του. Κάθε γδούπος απέκλειε και μια πιθανή απάντηση.

‘’Δεν μπορώ να αρνηθώ στην θέση μου.’’ απάντησε μόλις γέμισε εκ νέου του ποτήρι του ο αρχιμαφιόζος.

‘’Πάντοτε μπορείς. Κανείς δεν σε υποχρεώνει. Απλώς αν το κάνεις η νύκτα θα είναι λιγότερο διασκεδαστική.’’

Όταν επέστρεψε στην θέση του, έσπρωξε το μείγμα που είχε φτιάξει κάμποσα λεπτά πριν προς τον δέσμιο του και τοποθέτησε την βασίλισσα στο κέντρο του τραπεζιού.

‘’Δοκίμασε αν θες. Πάντοτε με παίνευαν για τις ικανότητες μου ως μπάρμαν.’’

Ο νεαρός υπάκουσε και έβρεξε τον ουρανίσκο του. Πίκριζε. Στο τέλος της κατάποσης σου άφηνε αυτήν την αίσθηση του μουδιάσματος, όπως όταν μασάς για πολύ ώρα αποξηραμένο γαρίφαλο. Ήπιε λίγο ακόμα και ακούμπησε το γυαλικό κάτω.

‘’Ιδιαίτερο.’’ αρκέστηκε να σχολιάσει.

‘’Έχεις ιδέα από σκάκι, τζογαδόρε?’’

Δεν περίμενε το συγκεκριμένο παιχνίδι να συνοδεύει την λέξη στοίχημα.

‘’Έπαιζα με τον πατέρα μου όσο ζούσα στο πατρικό μου. Παιχνίδι των τζέντλεμαν. Όχι για αλάνια της πιάτσας όπως εγώ.’’

‘’Διαφωνώ. Το σκάκι εκ γεννησιμιού του ήταν παιχνίδι τόσο της αριστοκρατίας, όσο και των κατώτερων κοινωνικών τάξεων. Θέλει ταλέντο, όχι πόρους και στάτους. Τουλάχιστον στο επίπεδο μας.’’ Κατέβασε κάμποσες γουλιές και τα μάγουλα του αναψοκοκκίνισαν.

Ποιος παίζει σκάκι έχοντας κάνει κεφάλι? Αν δεν τον κορόιδευε δηλαδή.

‘’Το θέμα είναι πως δεν ξέρω το επίπεδο σου μπάρμαν- μου επιτρέπεις να σε αποκαλώ έτσι ελπίζω-’’ ο άντρας έγνεψε θετικά ‘’Είμαι τζογαδόρος. Οφείλω να γνωρίζω όλες τις πιθανότητες στο τραπέζι που συμμετέχω.’’

Η σιγουριά στο ύφος του φαινόταν να επανέρχεται με κάθε λέξη που ξεστόμιζε.

‘’Όταν παίζεις πόκερ με αγνώστους τους έχεις μελετήσει από πριν?’’

‘’Όταν θέλω να νικήσω ναι. Τον καθένα ξεχωριστά. Φροντίζω να μάθω με ποιο χέρι γράφουν και με ποιο αγκαλιάζουν την γυναίκα τους.’’

‘’Εδώ όμως δεν μπορείς παρά να εμπιστευτείς τον λόγο μου πως δεν είμαι κάνας επαγγελματίας, ή να αρνηθείς την πρόκληση.’’ είπε ο γέρος ενώ ξεκούμπωνε το σακάκι κουμπί προς κουμπί. Αφότου τα ξεκούμπωσε όλα, αφαίρεσε το ρούχο, το δίπλωσε και το άφησε αγκαζέ σε έναν από τους υπαλλήλους του.

‘’Πως προέκυψε το σκάκι? Εξήγησε μου όλη την ιδέα σου.’’

‘’Αυθόρμητα, στο ορκίζομαι. Είχα ξεχάσει ακόμα και την ύπαρξη του συγκεκριμένου κομματιού!’’ τα λεπτοκαμωμένα του δάκτυλα έδειξαν το κοκάλινο αντικείμενο. Ποιο κακόμοιρο ζώο να έχασε την ζωή του για αυτό, άραγε? Ίσως ελέφαντας. Μπορεί κάποιος καημένος ανθρωπάκος. Ο νέος χαμογέλασε με τον εαυτό του.

‘’Ναι, τι το ιδιαίτερο έχει αυτό το κομμάτι?’’ η ανυπομονησία του φούντωνε πίσω από τα καστανά μάτια του.

‘’Αυτή η βασίλισσα, όπως και τα αδερφικά της κομμάτια, ήταν παρούσα την νύκτα που η ζωή τα έφερε έτσι ώστε να γίνω ο επόμενος αρχιμαφιόζος αυτής της οργάνωσης!’’ σήκωσε τις παλάμες του θριαμβευτικά!

Ο νεαρός κοίταξε τον γεράκο στα μάτια, σαν να ήθελε να τον ψαρέψει.

‘’Στον λόγο μου! Ήταν η πιο τρελή νύκτα της ζωής μου. Το αφεντικό είχε πέσει νεκρό και δώδεκα νοματαίοι είχαμε κλειδωθεί μέσα σε τέσσερις τοίχους του καζίνου, έως ότου βρίσκαμε όλους τους δράστες!’’

Παραλήρημα. Ο γέρος απόλεσε το μυαλό του όταν χάθηκε στις αναμνήσεις του. Γιατί δεν γελάνε οι γορίλες γύρω του όπως πριν?

‘’Μάλιστα. Και τους βρήκες. Τα σέβη μου.’’ ακολούθησε στο ίδιο κλίμα και αυτός. Παρέα στην παράσταση. Μέρος του αστείου.

‘’Άκχα! Αυτό το σημείο δεν μπορώ να στο αποκαλύψω. Αυτό είναι το μυστήριο που πρέπει να λύσεις!’’

‘’Για αγώνα σκάκι δεν μου έλεγες?’’ τώρα ήταν σειρά του να ανάψει με αυτά που άκουγε. Κατέβασε ακόμα λίγο φαρμάκι.

‘’Και τα δύο.’’ τα δάκτυλα του μαφιόζου δίπλωσαν και συσπάστηκαν, με το χαρακτηριστικό κρακ να έπεται ‘’Το να μου αποκαλύψεις τις πληροφορίες που θέλω είναι βαρετό και απίστευτα μονοδιάστατο εκ μέρους μου. Για αυτό θα παίξουμε ένα διπλό παιχνίδι. Δύο παράλληλα γκαμπί. Το πρώτο θα περιλαμβάνει την αφήγηση της περιπέτειας που έζησα, και εσύ θα καλείσαι στο τέλος κάθε μέρας να βρεις αν το πρόσωπο που πέθανε είναι αθώος ή δολοφόνος. Όσο το πετυχαίνεις θα συνεχίζεις. Αν αποτύχεις έστω και μια φορά χάνεις το πρώτο στοίχημα. Το δεύτερο θα είναι η παρτίδα που θα παίξουμε. Αν κερδίσεις έστω και σε ένα από τα δύο, είσαι ελεύθερος. Σε αντίθετη περίπτωση η διαδρομή σου τούτο τον κόσμο τελειώνει σήμερα.’’ είπε με τα κίτρινα δόντια του να διατάζονται παράλληλα, έτοιμα να δαγκώσουν τον λαιμό του.

‘’Πώς?’’ όσες φορές και αν ανοιγόκλεινε τα μάτια του, η ζάλη από την τελευταία φράση του μαφιόζου δεν έφευγε από τα αφτιά του.

‘’Υπάρχει ένα χρέος που οφείλεις να μου ξεπληρώσεις παλικάρι. Ορίστε η ευκαιρία σου. Για να μην επεμβαίνω στην σκέψη σου, θα κάνω την αφήγηση μόνο όταν έρχεται ο δικός μου γύρος στην παρτίδα. Εφόσον χάσεις το πρώτο στοίχημα, θα σταματήσω εντελώς την ιστορία, ώστε να επικεντρωθείς πλήρως στο παιχνίδι, αν και, αν θέλεις, μπορώ να την συνεχίσω. Είναι πολύ καλή για να αφεθεί στην μέση.’’ συνέχισε ακατάβλητα, αδιαφορώντας επιδεικτικά για την αντίδραση του τσαρλατάνου.

Το μέτρο της ψυχραιμίας χάθηκε.

‘’Σταμάτα να μιλάς σαν να είσαι κάποιος αξιοσέβαστος κύριος που μου κάνει χάρη αμόρφωτε βρομιάρη! Λες και δεν ξέρω πόσο βουτηγμένος στα σκατά είσαι, εσύ και οι αρουραίοι της κλίκας σου! Γιατί δεν μου λες τι θέλεις από μένα ντόμπρα?’’ φώναξε σαν να ήθελε να τρομάξει τους εχθρούς του, όπως κάνουν τα ζώα της ζούγκλας. Τα μάτια του είχαν πεταχτεί έξω από το κρανίο. Ένας σαλεμένος ήρωας στο άντρο των ανταγωνιστών του μύθου του.

‘’Δεν σε φοβάμαι Δον!’’

Το χαστούκι του μπράβου πόνεσε σαν να ήταν αγκωνιά. Τα δύο δακτυλίδια στο παχύ του χέρι άφησαν βαθουλώματα στα ζυγωματικά του νεαρού. Σωριάστηκε στην καρέκλα με δακρυσμένα μάτια. Που ήταν η ανδρεία του τώρα?

‘’Μιλάω έτσι επειδή έτσι με δίδαξαν να μιλάω. Δεν έχεις καταλάβει πως αυτή τη στιγμή είσαι μια ακρίδα στα χέρια μου, που ο μόνος λόγος που δεν την διαμελίζω είναι επειδή μου αρέσει το χοροπηδηχτό της.’’

Πλέον απέναντι του δεν στεκόταν ένας γέρος ξεχασμένος από τις ημέρες δόξας του, αλλά το είδωλο του ανθρώπου που έχτισε μια δυναστεία παρανομίας. Ο ίδιος καθρέφτης είχε στηθεί εκ νέου μπροστά του, μόνο που τώρα τα δόντια ήταν κοφτερά και διψασμένα.

‘’Είσαι ελεύθερος να αρνηθείς την πρόκληση. Τότε θα κάνω αυτό που σκόπευα από την αρχή. Θα σε ματώσω έως ότου αποκαλύψεις και την τελευταία λεπτομέρεια για τις παρανομίες σου εις βάρος μου και τις όποιες διασυνδέσεις σου. Και αφού απολέσεις την κάθε χρησιμότητα σου, θα περάσω μια σφαίρα μέσα από το κρανίο σου. Θες να με ξεπληρώσεις? Επέστρεψε μου τα εκατομμύρια που μου έκλεψες. Τώρα. Μπορείς?’’

Ο τζογαδόρος έγνεψε αρνητικά. Η μεριά του χτυπήματος είχε αρχίσει να πρήζεται και να μελανιάζει.

‘’Το φαντάστηκα. Δεν έχουν καμία χρησιμότητα οι υπηρεσίες σου. Ακόμα και αν είχαν, η απατεωνιά δεν ξεπληρώνεται με υπέρ μου απατεωνιά. Άσε με να το γνωρίζω καλύτερα αυτό.’’ ολοκλήρωσε και κίνησε ξανά στην γνωστή διαδρομή προς την μπάρα.

‘’Και πως ξέρω ότι αν κερδίσω θα κρατήσεις τον λόγο σου?’’ είπε πασχίζοντας να κρατήσει τον τόνο της φωνής του ο νεαρός.

‘’Δεν το ξέρεις. Μπορείς μόνο να ελπίζεις.’’ ο ήχος του χτυπήματος από το ανακάτεμα χύθηκε εκ νέου στην ατμόσφαιρα.

‘’Εντάξει. Δέχομαι. Θα παίξω στο στοίχημα σου.’’ βαθιά ανάσα ακολούθησε την αποδοχή. Αυτή θα ήταν η τελευταία νύκτα του. Δεν υπήρχε αμφισβήτηση.

‘’Φύσσα, πάρε την σκακιέρα από το γραφείο μου, αν δεν σου είναι κόπος, και φέρε την εδώ.’’ είπε και ένας από τους γορίλες αποχώρησε με γοργό βήμα μετά το τυπικό μάλιστα.

‘’Λευκά ή μαύρα?’’

‘’Λευκά.’’ είπε χωρίς δεύτερη σκέψη ο νέος.

‘’Καψή, έχεις τα κλειδιά των χειροπέδων του?’’

Ο μαυροφορεμένος άντρας τα έβγαλε από το κουστούμι του αστραπιαία.

‘’Λύσε τον, σε παρακαλώ.’’

Τα άκρα του ήταν ελεύθερα μετά από ώρες. Το δέρμα κάτω από το μέταλλο είχε καεί από την τριβή. Σκέφτηκε να το γλείψει όπως τα άγρια ζώα. Στην τελική, σαν και εκείνα, πλέον πάλευε για την επιβίωση του. Περιορίστηκε στο να τα αγγίξει απαλά.

Ο Φύσσας ξεπρόβαλε στην πόρτα με την σκακιέρα. Έμοιαζε μινιατούρα μέσα στα πελώρια χέρια του. Την τοποθέτησε μπροστά στους δύο αντιπάλους και πήγε να σταθεί στην γωνία του. Ένα, ένα, τα κομμάτια έμπαιναν στα τετράγωνα τους. Η άσπρη βασίλισσα ακούμπησε τελευταία στην αφετηρία της.

Πόσο καιρό είχε να ακουμπήσει κομμάτια σκακιού σκέφτηκε. Από τότε που παράτησε τον γέρο και την μάνα του για μια καλύτερη ζωή από την τσάπα και το όργωμα. Το μυαλό του εγκατέλειψε για λίγο τους τέσσερις τοίχους που τον έπνιγαν και ταξίδεψε στα ορεινά κτήματα της ξένοιαστης εποχής. Τότε που τιμωρία ήταν το κατσάδιασμα και η απαγόρευση εξόδου. Έφερε στο μυαλό του τον πατέρα του να παίζει σκάκι με τους υπόλοιπους χωριάτες. Τον φαντάστηκε να αποκτά την χάρη των τζέντλεμαν του δεκάτου ένατου αιώνα. Των ρομαντικών που έπαιζαν για την ομορφιά του παιχνιδιού, και όχι για την ματαιοδοξία της νίκης. Εκείνους που ζούσαν γρήγορα και πέθαιναν νέοι. Πόσο του άρεσε αυτό το ρητό.

 

Το πιόνι του βασιλιά κινήθηκε δύο θέσεις μπροστά.

Το απέναντι πιόνι το αντέγραψε.

Στα δεξιά, το πιόνι του αξιωματικού στάθηκε δίπλα του. Το γάντι είχε ριχτεί.

‘’Γκαμπί του βασιλιά! Τι τρόπος να κριθεί μια ψυχή. Το άνοιγμα των τζογαδόρων!’’

 

 

--------------------------------------------------------

 

 

Το .aNiMe//GR παρουσιάζει

 

μια παραγωγή της

 

Masha of Guns productions

 

 

 Η Νύχτα Πέφτει στην Anime//GR Town:

To Άνοιγμα των Τζογαδόρων

 

 

--------------------------------------------------------

 

 

 

Προτού αρχίσω την αφήγηση, είναι αναγκαίο να σε κάνω να καταλάβεις πως είναι να δουλεύεις σε ένα καζίνο. Σύμφωνοι, είσαι επαγγελματίας και έχεις περάσει ουδέν ακαταφρόνητο διάστημα χωμένος μέσα στα δρώμενα μαγαζιών ευπρεπών, και άλλων όχι τόσο. Είναι άλλος ο κόσμος όμως, όταν φοράς την στολή του κρουπιέρη, του μπράβου, του μπάρμαν. Υπάρχει ένα αόρατο συμβόλαιο ραμμένο κάτω από ύφασμα. Ένας όρκος τιμής να φροντίσεις η επιχείρηση να στέκει κόντρα σε κάθε αντιξοότητα. Σερβίρω ένα καθίκι σαν και εσένα κοιτάζοντας σε στα μάτια, επειδή ξέρω πως ο πορτιέρης σου έχει σφίξει το χέρι, αφού με την σειρά του έχει δει τι αυτοκίνητο έχεις παραδώσει στον παρκαδόρο, ο οποίος είχε παρατηρήσει τον τρόπο που οδηγάς. Εγώ θα σφυρίξω στην κοπέλα στην ρουλέτα τι χαρτζιλίκι μου έδωσες. Εκείνη θα σου χαμογελάσει ένα εκατοστό παραπάνω για κάθε πενηντάρα που έσταξες, και οι άνθρωποι της ασφάλειας θα ξέρουν να σε αρπάξουν από τα μπράτσα όταν το χαμόγελο χαθεί από τα χειλάκια της. Αν αυτή η αλυσίδα ραγεί σε οποιοδήποτε σημείο, το καζίνο ζημιώνεται. Τόσο απλά.

Εκείνο το καλοκαιρινό βράδυ τίποτα δεν λειτουργούσε όπως θα έπρεπε. Τα θύματα της υπόθεσης ήταν το μελλοθάνατο αφεντικό και ένας μπαρίστας που βιαζόταν να τελειώσει η βάρδια του. Όχι τζογαδόρε! Συγκεντρώσου. Σαν να μην κατάλαβες τίποτα από αυτά που μόλις είπα. Το θύμα της υπόθεσης ήταν το καζίνο. Εμείς οι δύο ήμασταν απλά οι πρωταγωνιστές.

Το αλκοόλ δεν ήταν η δημοφιλέστερη ασχολία εκείνη την νύκτα. Είτε οι πελάτες δεν διψούσαν, είτε η πόση ήταν επιτηδευμένα αργή. Το συμπέρασμα ήταν πως δεν έκανα καλά την δουλειά μου. Το τσιγάρο από την άλλη έδινε και έπαιρνε στον κοσμάκη. Δεν απαγορεύοταν το κάπνισμα στους κλειστούς χώρους τότε. Τι στείρο μέτρο. Γιατί η έγκυος και ο τύπος με το άσθμα στο καζίνο θα συχνάζουν. Τους ζήλεψα και άναψα και εγώ. Πέντε τζούρες αργότερα ένας τύπος ντυμένος ιεραπόστολος καθόταν παραπέρα στην μπάρα μου. Δεν μπορούσα να διακρίνω πίσω από τα μαύρα γυαλιά του και αυτό με έκανε να νιώθω άβολα. Κοίταξα τα χέρια του. Δεν φαινόταν να κρατούσε ποτό.

‘’Μπορώ να σας εξυπηρετήσω, κύριε?’’ τον ρώτησα αφού άφησα το τσιγάρο στο τασάκι.

‘’Ένα mojito μόλις εξυπηρετήσεις την κυρία.’’ είπε με τον ενοχλητικό τόνο που έχουν εκείνοι που ξέρουν πάντοτε περισσότερα από σένα. Κατέβασε ελαφρώς το καπέλο που φορούσε σε χαιρετισμό στο πρόσωπο που μόλις είχε πλησιάσει. Η γυναίκα χαμογέλασε και κάθισε σιμά μας. Τα δάκτυλα της ψάρεψαν ένα τσιγάρο από την θήκη τους.

‘’Έχετε φωτιά?’’ κοίταξε τον σκιερό τύπο με νάζι. Το κόκκινο των μαλλιών της έδωσε χρώμα στο καφετί στέκι μου.

‘’Δεν καπνίζω, αλλά είμαι σίγουρος πως το παλικάρι θα έχει.’’ είπε και έστρεψε την γαμψή του μύτη προς το μέρος μου. Για τα μάτια του δεν μπορούσα να είμαι σίγουρος.

‘’Ασφαλώς.’’ της έδωσα εκείνον που μόλις είχα χρησιμοποιήσει ‘’Κρατήστε τον. Μεθυσμένοι πελάτες τους ξεχνάνε συνέχεια. Τι θα θέλατε?’’

Η φλόγα φώτισε τα κερασόχρωα χείλη της και εκείνα γέννησαν κίνηση στον ζαλισμένο καπνό. Ενώ έκανε την μία τζούρα πίσω από την άλλη, τα χέρια της έφτιαχνα σε κότσο το φουντωτό μαλλί της. Οι γυμνοί ώμοι της βαστούσαν να αντέξουν στην θέα του γερμένου λαιμού της. Δεν ήταν παρά όταν σήκωσε τα βλέφαρα της και η αντανάκλαση μου φάνηκε στις κόρες των ματιών της που κατάλαβα το πόσο αποσβολωμένος κοίταζα.

‘’Μία μαργαρίτα, και παρακαλώ, να μας τα φέρεις παρέα.’’ ΄φύσηξε τον καπνό μακριά. Μόνο το αποτσίγαρο παρέμενε πλέον από το καμαρωτό τσιγάρο της.

‘’Άνθρωπος του θεού?’’ την άκουσα να ρωτάει από πίσω μου ενώ έφτιαχνα τα κοκτέιλ τους.

‘’Είναι τόσο στερεότυπη η εικόνα μου?’’ χαχάνισε σαν το λαγωνικό εκείνος ‘’Δεν θα με έλεγα πρόσωπο της θρησκείας. Είμαι εργοδότης. Οι υπάλληλοι μου παρέχουν υπηρεσίες σε αυτούς που έχουν ανάγκη και εγώ συλλέγω τα αντίτιμο.’’

‘’Σαν φοροεισπράκτορας ακούγεται.’’ σχολίασε εκείνη ‘’Παρεμπιπτόντως, Francesca Victoria, οι φίλοι με φωνάζουν Franka. Χάρηκα για την γνωριμία.’’ είδα με την άκρη του ματιού μου το χέρι της σε στάση χειραψίας.

‘’Louvre. Για τους φαν Rubel. Η χαρά είναι όλη δική μου. Με αρκετή απλοποίηση όλα τα επαγγέλματα χωρίζονται σε εισπράκτορες και εργάτες. Δεν δουλεύει έτσι ο κόσμος.’’ η κρύα φωνή του μούδιαζε τα δάκτυλα μου. Από την εμφάνιση του μέχρι το όνομα, όλα μύριζαν απάτη πάνω του. Και εμένα με λένε Μετροπόλιταν! Απίθανη και η τύπισσα όμως. Από όλους τους περίεργους έπιασε κουβέντα με εκείνον που έφερε ταμπέλα πάνω από το κεφάλι του.

‘’Τα κοκτέιλ σας.’’ τους σέρβιρα με την σειρά ‘’Καλή διαμονή στο καζίνο.’’ είπα και στήθηκα σαν το γκαρσόνι που αναμένει διαταγές.

‘’Προς θεού, δεν ήθελα να φανώ κακεντρεχής.’’ είπε η Francesca καθώς κατέβαζε το αλκοολούχο. Μου έκανε εντύπωση πως δεν πνίγηκε.

‘’Τι σας φέρνει στην Ελλάδα, αν δεν γίνομαι αδιάκριτος.’’ πήρε την σκυτάλη ο άντρας. Ίσα που είχε ακουμπήσει με την γλώσσα του το ποτό του.

‘’Ταξίδι αναψυχής σε ένα νησί του Αιγαίου. Το ένα φέρνει το άλλο θα έλεγα.’’ σήκωσε τον κορμό της ‘’Θα με συνοδεύατε σε ένα τραπέζι πόκερ, αγαπητέ?’’

‘’Ομολογώ πως δεν γνωρίζω από τυχερά παιχνίδια, αλλά είμαι σίγουρος πως δίπλα σας μπορώ μονάχα να μάθω.’’ ίσιωσε τα στόμα του σαν να ήθελε να χαμογελάσει. Σκυθρωπός στάθηκε δίπλα στην ψιλή ξένη. Σαν όνειρο θερινής νυκτός θα έπρεπε να ήταν η εμπειρία μου μαζί τους. Οι μοίρες είχαν άλλα σχέδια ωστόσο.

 

 

 

--------------------------------------------------------

 

 

 

‘’Τι εννοείς να πάω στο τραπέζι πέντε?’’ πετάχτηκα από την θέση μου σαν να θέλω να καβγαδίσω.

‘’Κάτι προέκυψε στον Σεϊταρίδη και δεν υπάρχει κανείς στην ρουλέτα.’’ μου είπε ο συνάδελφος αφότου τραβήχτηκε μερικά εκατοστά.

‘’Το κατάλαβα αυτό. Ποιος άλλος θα έλειπε! Γιατί σε ρωτάω?’’

‘’Γιατί είσαι ο μόνος που τελειώνει η βάρδια του και δεν θα κουβαλήσουμε άτομα που κοιμούνται τέτοια ώρα.’’ έφερε το χέρι του πίσω από τον σβέρκο μου ‘’Έλα, δύο ώρες είναι. Μετά είσαι ελεύθερος.’’ με έσπρωξε φιλικά.

Παρά την κούραση, η υπερένταση δεν θα με άφηνε να κοιμηθώ νωρίς, οπότε αποφάσισα να ξοδέψω ακόμα λίγο χρόνο από τα νιάτα μου. Τι σημασία είχε. Έριξα λίγο νερό στα πρόσωπο μου και άνοιξα δεύτερο ταμείο.

Δεν πέρασε ένα λεπτό και δύο κοριτσάκια κάθισαν με μπόλικες μάρκες στο χέρι.

‘’Δεν επιτρέπεται ο τζόγος σε ανήλικα. Που είναι οι γον-‘’

‘’Σκάσε και παίζε.’’ πετάχτηκε το ξανθό σκατό.

‘’Πενήντα ευρώ στους ζυγούς μιγαδικούς.’’ ακούμπησε μια χούφτα μάρκες στο στοίχημα ο μπλε στούμπος δίπλα της.

‘’Δεν υπάρχει αυτό το ποντάρισμα. Και που είναι οι γον-‘’

‘’Θα μου πεις πως θα παίξω?’’ πετάχτηκε η μπλε τύπισσα τώρα ‘’Πόνταρα. Γύρνα την ρουλέτα.’’

‘’Pipimi, είσαι στεναχωρημένη?’’ την σκούντηξε το κίτρινο γκόμπλιν.

‘’Όχι. Γύρνα την ρουλέτα, κρουπιέρη.’’ είπε με τον ίδιο τόνο φωνής η Pipimi.

Έδωσα ορμή στον χρωματιστό τροχό και την κατάλληλη στιγμή πέταξα αντίστροφα την μπίλια. Ο μεταλλικός ήχος τριβής διακοπτόταν μόνο από τα περιοδικά ‘’Pipimi, είσαι στεναχωρημένη?’’ συνοδεύομενα με όλα και πιο ισχυρά χτυπήματα στο μπράτσο του μπλε νάνου.

‘’Τριάντα ένα μαύρο. Ούτε μιγαδικός, ούτε ζυ-‘’ το ρέψιμο της Pipimi σταμάτησε καταμεσής το χέρι μου.

‘’Δεν είμαι στεναχωρημένη, Popuko.’’ γύρισε στην φίλη της αφού ολοκλήρωσε τον οχετένιο ψαλμό της, λίγο πριν εκείνη την χτυπήσει με βαριοπούλα. Η Popuko τοποθέτησε το εργαλείο κάτω και άρχισε να την πιέζει με το δάκτυλο.

‘’Κοίτα, κοίτα, Pipimi, o κρουπιέρης με έχει βάλει στο μάτι. Πρέπει να του αρέσω!’’

‘’Popuko, ο κρουπιέρης ψάχνει την τσέπη του. Πρέπει να είναι το λουλούδι που θα σου προσφέρει.’’

‘’Κοίτα, κοίτα, Pipimi, ο κρουπιέρης έβγαλε ένα ρεβόλβερ!’’

‘’Popuko, θα σου κάνει πρόταση γάμου με αυτό σαν βέρα.’’

‘’Κοίτα, κοίτα, Pipimi, ο κρουπιέρης όπλισε και μου το περνά σαν στεφάνι στο μέτωπο μου!’’

‘’Popuko, ήρθε η μεγάλη ώρα. Θα σε φυλήσει με αυτό. Και στα δικά μας οι ζωντανές.’’

Στο βάθος είδα τον Σεϊταρίδη ντυμένο για δουλειά να έρχεται βιαστικός στο μέρος μου. Ζύγωσε στο αφτί μου και μου ψιθύρισε. Κάτι πως τον είχε πειράξει η βότκα αλλά τώρα ήταν καλά, και ότι το αφεντικό ήθελε κάποιον ως παιδί για τα θελήματα στην προσωπική του αίθουσα. Η απορία μου έπεσε στην γνωστή απάντηση πως μόνο εγώ δεν είχα βάρδια και ποιον να καλέσεις νυχτιάτικα. Και φυσικά ο Σεϊταρίδης είχε ακόμα τριάντα λεπτά στο ωράριο του και δεν μπορούσε.

Χωρίς δεύτερη σκέψη, άφησα τα δύο μπάσταρδα στην ρουλέτα να βασανίσουν κάποιον άλλον.

 

 

 

--------------------------------------------------------

 

 

 

Η αϋπνία είχε αρχίσει να με πειράζει, οπότε σκέφτηκα να κατεβάσω ένα ποτήρι πριν με δει το αφεντικό. Προς έκπληξη μου το μάτι μου έπεσε πάνω σε μια καινούργια γκαρσόνα που δεν είχα ξαναπετύχει. Σέρβιρε κινούμενη με πατίνια και αντί για την κυριλέ εμφάνιση των υπαλλήλων, το σώμα της κάλυπτε στενό ολόσωμο. Σαν μαγιό ένα πράγμα. Σκέτο τσίρκο. Γύρισε προς το μέρους μου και εστίασα στην κάρτα προσωπικού που έφερε στο στήθος της. Δέλλας, με το –ς να είναι σβησμένο με μαύρη μουτζούρα.

‘’Καλησπέρα, δεσποινίς Δέλ….. λα?!’’ είπα σαν πιτσιρικάς που δεν ξέρει πώς να ξεκινήσει συζήτηση με την συμμαθήτρια του.

Έβγαλε μια άχνα αμηχανίας, η οποία έγινε ρίγος στα γυαλικά του δίσκου, που με την σειρά τους έχασαν λίγο από το περιεχόμενο τους.

‘’Γεια σου και εσένα, εεε, Μπάρ…. μαν?!’’

‘’Θυμάμαι που σε είχα δει τις προάλλες. Συγγνώμη, αλλά στο πάρκινγκ δεν δουλεύεις εσύ?’’

‘’Όχι, σερβιτόρος μου είπε πως είναι!’’ αστραπιαία το χέρι της έκανε να μαζέψει τα λόγια του Αιόλου. Τα μελιά της μάτια χλώμιασαν.

‘’Που είναι ο άτιμος?’’ η στάση του σώματος μου φανέρωνε την έντονη δυσαρέσκεια μου.

‘’Αλήθεια σου λέω, να κοίτα, στον σταυρό που σου κάνω, ο παιδικός του φίλος και αφεντικό του τσίρκου που δουλεύω, ο εξαίρετος κύριος Καλόφωνος Έλδος, είναι στο νοσοκομείο με γαστρεντερίτιδα, και ο Δέλλας στέκεται δίπλα του στην κλίνη!’’ ξεστόμισε με μια ανάσα. Οι πνεύμονες της έπρεπε να είχαν ανέβει στο στόμα.

‘’Πάλι καλά που δεν είναι η γιαγιά του με έμφραγμα.’’ είπα με την ειρωνία ζωγραφισμένη στο ύφος μου.

‘’Με λες ψεύτρα! Εγώ που σου ορκίζομαι σε ό,τι θες! Στο τσίρκο Kaleido Stage’’ εκφώνησε με αμερικάνικη προφορά το όνομα για κάποιο λόγο ‘’δεν λέμε ψέματα! Η παρουσία μου εδώ αποτελεί απόδειξη εξάλλου.’’ είπε με περίσσεια έπαρση.

‘’Γιατί?’’

‘’Είμαι η Sora Naegino, ανερχόμενη σταρ σύμφωνα με το πνεύμα του τσίρκου! Αν έχεις δει την παράσταση μας στο νησί πρέπει να με γνωρίζεις. The Golden Phoenix.’’ πάλι η ίδια προφορά στον τίτλο ‘’Δεν σου λέει τίποτα το όνομα?’’

‘’Α, ναι, σας έχω δει. Εγώ προτιμώ την Λάιλα και τον Οσβάλντο. Λυπάμαι.’’ η απάντηση μου έσπασε κάτι μέσα της ‘’Και γιατί είσαι ντυμένη έτσι? Δεν έχεις στολή για το καζίνο?’’

‘’Δεν μου έκαναν τα ρούχα του Δέλλα.’’ είπε με κενό βλέμμα. Οι αφέλειες των μαλλιών της κάλυψαν το μέτωπο της όπως τα φύλλα του φθινοπώρου. Το χαμόγελο έδωσε την θέση του σε πικρό κατσούφιασμα. Ο δίσκος έπεσε από τα χέρια της και κούρνιασε σε μια γωνία στους κουλοχέρηδες.

Ο κόσμος που μέχρι εκείνη την στιγμή ζητούσε εκστασιασμένος να τον σερβίρει η κοπέλα, τώρα με κοιτούσε με μισό μάτι. Ο ανθρώπινος κλοιός έσφιγγε γύρω μου.

‘’Ξέρεις τι, ξέχνα ότι σου είπα.’’ έκατσα δίπλα της ‘’Το πνεύμα του καζίνου σε συμπαθεί. Είσαι η μόνη που πραγματικά δουλεύει εδώ μέσα. Δεν ξέρω για το τσίρκο, αλλά μπορεί το ριζικό σου να βρίσκεται στο καζίνο εντέλει!’’ έσφιξα την γροθιά μου σε στάση νίκης.

‘’Αλήθεια το λες?’’ σπίθα γεννήθηκε ξανά στις ίριδες της.

‘’Στον σταυρό που σου κάνω! Δεν βλέπεις τον κόσμο πόσο σε αγαπάει? Αυτό συμβαίνει επειδή βλέπει κάτι πάνω σου που εσύ δεν δίνεις σημασία. Και ξέρεις τι είναι αυτό?’’ έσφιξα την γροθιά μου με την δική της.

 ‘’Τι?’’ η απορία έλαμψε στα μάτια της.

‘’Ότι είσαι ευλογημένη με το Senjougahara χρώμα μαλλιών.’’

‘’Δεν ξέρω τι σημαίνει αυτό.’’

‘’Σημαίνει πως είσαι η πρωταγωνίστρια της ιστορίας σου. Soramonogatari. Τώρα σήκω πάνω και βάλε τα δυνατά σου για το καζίνο και όλους μας!’’

‘’Σε ευχαριστώ.’’ με αγκάλιασε και ο κόσμος χειροκρότησε. Ζήσαμε εμείς καλά και εσύ χειρότερα. Είμαι σίγουρος πως αυτό το πλασματάκι δεν θα μπορούσε να ήταν μπλεγμένη στην αισχρή δολοφονία του αφεντικού. Μην την υποπτεύεσαι καθόλου. Εμπιστεύσου με, τζογαδόρε.

 

 

--------------------------------------------------------

 

 

 

Κατέβηκα στο κάτω διάζωμα, όπου μετά από το μακρύ χολ έφτασα στην αίθουσα του αρχηγού. Η πόρτα ήταν μισάνοιχτη, οπότε χτύπησα και πέρασα χωρίς να αναμένω στην είσοδο. Το αφεντικό με καλωσόρισε και αμέσως διέταξε να τους ετοιμάσω  κοκτέιλ της αρεσκείας τους. Όταν άρχισα να αναμιγνύω ποτά θυμήθηκα πως με αυτά και με αυτά, δεν πρόλαβα να παραγγείλω κάτι για τον εαυτό μου από την Sora.

Το δωμάτιο ήταν το όνειρο κάθε παιδιού. Παιχνίδια, από επιτραπέζια τοποθετημένα σε στοίβες επάνω στα ράφια, μέχρι και μπιλιάρδο και ποδοσφαιράκια έδιναν ψυχή στο υπόγειο μπουντρούμι πρακτικά. Οι τοίχοι ήταν επίσης προσεγμένοι, με στόχους για βελάκια, πίνακες σχολείου και χάρτες να τραβούν το μάτι σου ώστε να μην βαριέσαι. Μαζί με το τσίρκο έπρεπε να είχαν έρθει και οι Απόκριες, καθώς παρέα στον ισχυρό άντρα της επιχείρησης έκαναν δύο μασκαράδες. Η πρώτη, νεαρή γυναίκα με παραδοσιακό κιμονό της χώρας του Ανατέλλοντος Ηλίου, και ο δεύτερος ένας σούπερμαν με κυανό δέρμα και πράσινο μαλλί. Πέντε κουτσούβελα, ένα για κάθε κύκλο της Ολυμπιακής σημαίας, έτρεχαν πέρα δώθε, παίζοντας και γελώντας. Το Αμερικανάκι μου ζήτησε ούζο και εγώ τον ρώτησα αν είχε και στο χωριό του. Ο μπλε άντρας τον συμβούλεψε πως το αλκοόλ δεν κάνει για την ηλικία του και εκείνο υπάκουσε.

Οι ενήλικες είχαν στήσει μια παρτίδα σκάκι μεταξύ τους, με το αφεντικό να περιορίζεται σε ρόλο θεατή. Όταν τους σέρβιρα τα μάτια μου εστίασαν στην ανάπτυξη των παικτών, με το παιχνίδι να μοιάζει ισόπαλο, αν και η Γιαπωνέζα είχε επιθετικότερες βλέψεις.

‘’Σκέψου το, Captain Planet. Δέχεσαι την πρόταση μου και σκοτώνεις τον Naraku. Η μητέρα Γη ξεφορτώνεται ένα βάρος από πάνω της και εγώ βρίσκω την ελευθερία μου.’’ είπε η γυναίκα μόλις απείλησε τον αντίπαλο βασιλιά με το άλογο.

‘’Φαίνεται πως αυτός ο Naraku σου έχει κλέψει την καρδιά, Kagura.’’ έκανε τα παιδιά και τον αρχηγό να χαχανίσουν. Στην συνέχεια έβγαλε από τον κίνδυνο τον βασιλιά του.

‘’Πολύ αστείο Καπετάνιε.’’ ακούμπησε με το δάκτυλα της την μαύρη βασίλισσα ‘’Τώρα θα μου απαντήσεις σοβαρά, ή θα συνεχίσουμε να κοροϊδευόμαστε?’’

‘’Αυτή η βασίλισσα βιάζεται να βρει άλλον βασιλιά.’’ οι θεατές δεν μπορούσαν να συγκρατήσουν τα δάκρυα τους.

Το κατακόκκινα μάτια της δεν συμμερίστηκαν το αστείο της υπόθεσης. Η βασίλισσα μετακινήθηκε πίσω από το άλογο της, έτοιμη να αποκαλύψει ρουά. Ο κυματισμός της ανατολίτικης βεντάλιας κατεύνασε κάπως το ταμπεραμέντο της γυναίκας.

‘’Έχω την αίσθηση πως ο βασιλιάς μου κινδυνεύει να αποκαλυφθεί.’’ είπε με τρόπο ο περίεργος άντρας.

‘’Ρουά.’’ είπε κοφτά εκείνη. Ο βασιλιάς του Καπετάνιου είχε βαλθεί να διασχίσει όλη την σκακιέρα με τα πόδια.

‘’Ρουά. Ρουά. Ρουά. Ρουά Ματ.’’ κλείδωσε το παιχνίδι. Σε επτά κινήσεις είχε μετατρέψει ένα ισορροπημένο ματς σε πυροτεχνήματα για την ίδια. Αυτό συμβαίνει όταν κάποιος παίζει για την νίκη και ο άλλος έχει το μυαλό του να πει αστεία.

‘’Εξαιρετική, νεαρή Kagura! Πρέπει να με ματ-ιάσες με τα πορφυρά σου μάτια.’’ γέλασε με την ψυχή του και κατέβασε μονορούφι το φυσικό χυμό λεμονιού που του είχα στύψει. Η δαιμόνια Kagura με κοίταξε απογοητευμένη.

‘’Κοίτα να δεις μικρή μου φίλη.’’ πήρε τον λόγο ο Captain Planet ‘’Δεν μπορώ να κάνω κάτι για αυτόν τον Naraku. Ρυπαίνει τον πλανήτη? Όχι! Πουλάει ναρκωτικά σε νέους και νέες? Όχι! Κάνει bullying σε χορτοφάγους? Όχι! Σκοτώνει φώκιες στην Ανταρκτική και τις πουλάει ως γούνες? Όχι! Κλείνει πάρκα και παιδικές χαρές ώστε να φτιάξει οικόπεδα και πολυκατοικίες? Όχι! Άρα δεν είναι στην αρμοδιότητα μου να τον αντιμετωπίσω.’’ είπε και έσφιξε τους μυς του σώματος του σε μια επίδειξη δύναμης και αρρενωπής ομορφιάς.

‘’Μα ευθύνεται για δεκάδες φόνους και για την μιζέρια που βιώνουν ακόμα περισσότεροι άνθρωποι. Αυτός ο διάολος πληγώνει καθημερινά παραπάνω ανθρώπινες ψυχές από τον πιο αιμοσταγή δικτάτορα στην ιστορία του κόσμου!’’ ύψωσε την φωνή της ‘’Θα γίνεις ήρωας στα μάτια εκατοντάδων χιλιάδων αν τον κατατροπώσεις.’’

‘’Τι να τον κάνω τον θαυμασμό χιλιάδων, νεαρή μου, όταν έχω την αγάπη τούτων των πέντε παιδιών!’’ με την κίνηση του χεριού του σταμάτησε την Kagura πριν συνεχίσει τον αντίλογο της ‘’Αυτές οι ψυχές δεν πέφτουν στην δική μου επιμέλεια. Είναι στο χέρι σου να τις σώσεις.’’ υψώθηκε με ένα σάλτο στον αέρα ‘’Όπως λέω πάντα, η δύναμη είναι δική σου!’’

Όλη η αίθουσα εκτός από εμένα και εκείνη  χειροκρότησε τον ιπτάμενο καραγκιόζη. Έχεις νιώσει ποτέ στο πετσί σου αυτή την απότομη αλλαγή του καιρού, τζογαδόρε? Όταν ο αγέρας ραπίζει στιγμιαία το δέρμα σου, κάνοντας σε να κοιτάξεις τα νευριασμένα σύννεφα του ουρανού. Ο άντρας που με την βούληση του πετούσε ελεύθερος στους αιθέρες, τώρα πάλευε να μείνει όρθιος. Ο αέρας που αιωρούνταν τριγύρω μας είχε αποκτήσει μανία και προσπαθούσε να σκίσει την σάρκα του Καπετάνιου.

‘’Φαίνεται πως φυσάει κόντρα στον ενεργό πολίτη.’’ είπε και τα λευκά του δόντια έλαμψαν στιγμιαία, πριν ο τυφώνας που μάτι του ήταν η νεαρή μάγισσα μας πετάξει όλους στην οροφή της αίθουσας με γδούπο.

Ευτυχώς λίγες ώρες πριν πεθάνει, το αφεντικό κατάφερε να πείσει την Kagura να μην μας καθαρίσει όλους. Τι ακριβώς της είπε δεν θυμάμαι. Δεν ενδιαφέρουν κανέναν τα λόγια ενός μελλοθάνατου που ο μόνος ρόλος του στην ιστορία είναι να αποτελεί κινητό plot device. Σιγά μην αφιερώσω γραμμές στο μποτάκι.

Καταφέραμε λοιπόν, να ηρεμήσουν τα πνεύματα και κινήσαμε για το κυρίως καζίνο. Τα νιάνιαρα παρέμειναν στην αίθουσα να κοιμηθούν γιατί ήταν αργά και ο ύπνος είναι απαραίτητο στοιχείο της ανάπτυξης, σωματικής και ψυχικής, σύμφωνα με τον μπλε άντρα.

 

 

 

--------------------------------------------------------

 

 

 

Θα έχεις καταλάβει πως η βάρδια μου δεν τελείωσε ποτέ. Το αφεντικό με συμπάθησε και ευγενικά διέταξε να γίνω κρουπιέρης στο τραπέζι όπου θα έπαιζε πόκερ για το υπόλοιπο βράδυ. Ζήτησα άδεια για τουαλέτα, ένα ψέμα ώστε να μπορέσω να φάω κάτι και να πλύνω ξανά τα μούτρα μου. Αφού πήρα μερικές ανάσες, βιάστηκα να φτάσω στο νέο μου καθήκον.

‘’Αγόρι, μου δίνεις ένα χέρι εδώ?’’ ένα κόκκινο κεφάλι σηκώθηκε στον αέρα  ανάμεσα στους κουλοχέρηδες. Μία νεαρή στο πνεύμα του καλοκαιριού, ντυμένη σαν να ήρθε μόλις από παραλία είχε βυθιστεί σε ένα πέλαγος από χρυσά νομίσματα.

‘’Πως μπορώ να βοηθήσω.’’ την κοίταξα στα μάτια.

‘’Όσες φορές και αν τραβάω τον μοχλό, το μηχάνημα δεν ανταποκρίνεται.’’ είπε και έφερε σε πλήρη ημικύκλιο τον λεβιέ. Η μία μετά την άλλη, οι τρεις στήλες σταμάτησαν στο τζακ ποτ. Το πέλαγος έγινε θάλασσα.

‘’Απίστευτο.’’ μονολόγησα. Σε μια χούφτα μάζεψα τα χρυσά νομίσματα, μήπως επρόκειτο για κάποια φάρσα. Ήταν όλα τους, ανεξαιρέτως αληθινά.

‘’Απίστευτο δεν λες τίποτα. Το τραβάω κάμποση ώρα και το μόνο που κάνει είναι να ξερνάει αυτά τα καπάκια. Πότε θα βγει το mech?’’ είπε και κλότσησε το μηχάνημα.

‘’Συγγνώμη, δεν σας καταλαβαίνω.’’

‘’Ρωτάω πότε θα μεταμορφωθεί σε ρομπότ?’’ ξαναχτύπησε με μεγαλύτερη ορμή τον κουλοχέρη. Τώρα τα μάτια της επιτάσσαν την προσοχή πάνω τους.

‘’Πρέπει να σας είπαν ψέματα. Που το ακούσατε αυτό?’’ έκαμψα την μέση μου πίσω από την μηχανή. Ανάθεμα αν καταλάβαινα αν έχει κάνα πρόβλημα. Γύρισα τον μοχλό. Τζακ ποτ, κερασάκι, εφταράκι. Όλα τους διαφορετικά. Η τύχη δεν αλλάζει.

‘’Κοίτα να δεις. Έχει και άλλες στήλες!’’ είπε και έλαμψε ‘’Δύο άσχημα κοριτσάκια μου είπαν πως το ρομπότ που ψάχνω είναι σε αυτό το μαραφέτι.’’ γύρισε σε μένα καθώς τα χέρια της έπλαθαν την μορφή τους στον αέρα.

Το μυαλό μου άρχισε να κάνει οδυνηρούς συνειρμούς. Τις είχα ικανές να κοροϊδεύουν κόσμο αλλά και αυτή η κοπέλα πως το έχαψε έτσι εύκολα αμάσητο.

‘’Δυστυχώς αυτό που σας είπαν δεν ισχύει. Σας εξαπάτησαν.’’

‘’Άκου εδώ χλεχλέ.’’ με άρπαξε από τον γιακά ‘’Ήρθα να βρω το mech και δεν φεύγω χωρίς αυτό.’’ με άφησε να φύγω. Κοίταξα τριγύρω μήπως έβλεπα κάποιον άνθρωπο της ασφάλειας. Η γυναίκα άρχισε να τραβάει συνέχεια τον μοχλό, με τα κέρματα να μην σταματούν να έρχονται. Αν δεν έσπαγε το μεταλλικό μακρινάρι, μέχρι αύριο θα είχε φαλιρίσει η επιχείρηση.

‘’Που να σε πάρει η λεπτόσπειρα.’’ μέσα από τον κότσο της έβγαλε ένα μάγκνουμ και άρχισε να γκαζώνει το δύσμοιρο μέταλλο. Όταν τελείωσαν οι σφαίρες, συνέχισε τα χτυπήματα με τον αποκολλημένο λεβιέ. Στο μένος της μέσα, κάρφωσε το μηχάνημα στην οπή που τοποθετείτε φυσιολογικά ο τζόγος. Ο κουλοχέρης άρχισε να μεταμορφώνεται. Ανθρώπινη ανατομία άρχισε να σχηματίζεται. Δύο μεγάλα άσπρα μάτια σαν φανάρια μας κοίταξαν.

Δεν αστειεύομαι. Υπήρχε ένα πλάσμα ντυμένο από την κορυφή έως τα νύχια με μέταλλο. Ένας τενεκεδένιος άνθρωπος της Michelin. Είχα μείνει άναυδος.

‘’Το δικό μου mech!’’ τσίριξε η κοπέλα και αγκάλιασε το γκρίζο ανδροειδές ‘’Σε βρήκα κόντρα σε κάθε αντιξοότητα και ψεύτες!’’ με κοίταξε υποτιμητικά.

‘’Το όνομα μου είναι Isaac, όχι Μεκ.’’ είπε εκείνο με ψυχρή ρομποτική φωνή. Όλα σε έπειθαν πως επρόκειτο για τεχνιτή νοημοσύνη. Είτε ο τύπος είχε κάνει εξαιρετική δουλειά στην αμφίεση, είτε ζούσαμε στην εποχή των θαυμάτων.

‘’Ποιος στον διάολο είσαι εσύ πάλι?’’ αναφώνησα έκπληκτος ‘’Γιατί ήσουν κρυμμένος εκεί μέσα?’’

‘’Το βρήκα φυσικό καμουφλάζ, το οποίο θα μου επέτρεπε να ολοκληρώσω την ερεύνα μου με επιτυχία.’’ είπε όσο η κοπελίτσα τον εξέταζε λεπτομερώς.

‘’Χρειάζεται να ρωτήσω τι περιλαμβάνει αυτή η έρευνα?’’ πίεσα με τα δάκτυλα μου τους στυφούς οφθαλμούς μου. Με αυτά που έβλεπαν είχαν τσουρουφλιστεί.

‘’Κατατάσσω σε λίστες τα ζώα του σύμπαντος σύμφωνα με τις αδυναμίες και τα πάθη τους.’’ είπε σαν να ήταν το πιο φυσιολογικό πράγμα στον κόσμο.

‘’Και πως θα μελετήσεις τα ζώα μέσα στο καζίνο ρε τενεκεδάκο?’’

‘’Μην αποκαλείς έτσι το mech μου! Θα τον ονομάσω Gurren Isaan.’’ είπε η κοπέλα και συνέχισε να μετρά αναλογίες.

‘’Γιατί όχι? Εγώ μόνο ζώα βλέπω.’’ μου πήρε ώρα να αντιληφθώ ότι εννοούσε το ανθρώπινο είδος. Για αυτό και τα πάθη φαντάζομαι. Στο μεταξύ, το δίδυμο είχε την δική του συζήτηση.

‘’Θα σας παρακαλούσα να μείνετε μακριά από χαρακτηρισμούς. Το όνομα μου είναι Isaac και μου δόθηκε στον πλανήτη Kaylon την ώρα της κατασκευής μου.’’ είπε με τον ίδιο τόνο φωνής στην κοπέλα.

‘’Τι είναι αυτά που λες. Είσαι ο Gurren Isaan, το ρομπότ που θα μας οδηγήσει σε μια ατέλειωτη σπείρα μεγαλείου, και εγώ είμαι η πιλότος σου η Yoko.’’ άπλωσε το χέρι της ‘’Χάρηκα για την γνωριμία.’’

‘’Α, ναι, η χειραψία είναι μέθοδος κοινωνικής αναγνώρισης στις υπολειπόμενες κοινωνίες.’’ αναφώνησε με μικρή καθυστέρηση ο δήθεν εξωγήινος ‘’Ωστόσο, θυμάμαι να διαβάζω πως ο πυροβολισμός και η απόπειρα φόνου αποτελούν έγκυρους λόγους άρνησης της.’’

‘’Εσύ μιλάς κιόλας! Πρέπει να είσαι πολύ ξεχωριστός.’’ τον αγκάλιασε με στοργή.

‘’Για το είδος σας ναι. Γενικότερα, δεν θα το έλεγα.’’

‘’Ελά μωρέ, περασμένα ξεχασμένα. Έτσι είμαι εγώ με αυτούς που αγαπάω.’’ άρχισε να τον πειράζει περιπαικτικά παρά την εμφανή αδιαφορία του.

‘’Είναι γεγονός πως πολλά μέλη του ζωικού βασιλείου δείχνουν την συμπάθεια τους μέσω βίας.’’ είπε και έμεινε στάσιμος. Όχι πιο ζωντανός από μανεκέν σε εκθέμα ‘’Υπάρχουν όμως και περιπτώσεις, όπως αυτή της μαύρης χείρας, η οποία δολοφονεί τους συντρόφους της όταν ικανοποιηθεί. Λυπάμαι, πρέπει να απορρίψω την πρόταση σας.’’ η φωνή του ξανάδωσε ψυχή στην άδεια πανοπλία.

Όσο τους άκουγα πίσω από την αϋπνία μου, μια θαυμάσια ιδέα γεννήθηκε στο μυαλό μου. Αυτή τη στιγμή η προκλητική κοκκινομάλλα είχε χρεώσει το καζίνο χρήματα και υλικό. Σαν να μην έφτανε αυτό, φαινόταν να έχει μαζί της μαχητικό εξοπλισμό και έναν τρελάρα που δεν ήξερα το πόσο επικίνδυνος ήταν. Ο οποίος όμως, μελετούσε μεταξύ άλλων τον τζόγο, έναν από τα αρχαιότερα πάθη του ανθρώπου. Υπήρχε μία μόνο χρυσή τομή σε όλες αυτές τις άτμητες κλωστές. Να παίξουν και να ξοδέψουν.

‘’Ξέρεις κάτι Ιsaac, ενδιαφέρομαι να σε βοηθήσω.’’ χώθηκα στην συζήτηση τους.

‘’Θα γίνεις το πειραματόζωο μου?’’

Αρνήθηκα να αντιδράσω σαν τα θηρία που ανέφερε πριν ‘’Όχι, αλλά ξέρω ένα συγκεκριμένο μέρος στο μαγαζί, βουτηγμένο μέχρι το μεδούλι στα πάθη.’’ είπα και ήταν η πρώτη φορά που αντιλήφθηκα κίνηση έκπληξης από το ρομπότ. Η Yoko ανησύχησε με το που το πήγαινα.

‘’Πείτε μου.’’

‘’Υπάρχει ένα τραπέζι πόκερ εδώ παραδίπλα, με δεκάδες εκθέματα προς μελέτη. Μπορείς να καθίσεις εκεί δήθεν πως θα παίξεις, ενώ στην πραγματικότητα ολοκληρώνεις το έργο σου.’’ του είπα όσο πιο πειστικά μπορούσα να χειριστώ τον λόγο.

‘’Δέχομαι.’’ αποκρίθηκε στον ίδιο τόνο ο Isaac. Από τον τρόπο που μιλούσε δεν έβγαζες άκρη με τον χαρακτηρισμό της προσωπικότητας του. Ο RoboCop πιο πολύ συναίσθημα είχε.

‘’Όχι, δεν πρόκειται.’’ παρενέβη θυμωμένη η Yoko ‘’Η αποστολή ολοκληρώθηκε. Ώρα να του δίνουμε από δω.’’

‘’Η πρόταση αφορά και εσάς δεσποινίς.’’ αγνάντεψα με το πιο πλατύ χαμόγελο τα μάτια της ‘’Αυτά τα καπάκια που σκορπούσατε τόση ώρα μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να αγοράσετε εξοπλισμό που μπορεί να σας χρειαστεί, όπως το θαυμάσιο οπλάκι που χρησιμοποιήσατε πριν.’’

‘’Αλήθεια?’’ με κοίταξε καχύποπτα.

‘’Στον σταυρό που σου κάνω. Μόνο που αυτά δεν επαρκούν για σοβαρή ενίσχυση. Ελάτε στο τραπέζι να ποντάρετε και είμαι βέβαιος πως θα δεκαπλασιάσετε τα κέρδη σας.’’ άνοιξα την παλάμη μου σε στάση πρόσκλησης.

‘’Αφού το θέτεις έτσι. Μπορεί να έχουμε λίγο χρόνο. Θα χρειαζόμασταν κάποια εξαρτήματα είναι αλήθεια.’’ έσφιξε το χέρι μου και μαζέψαμε σε κάμποσες σακούλες το ρευστό. Εγώ κράτησα πέντε, εκείνη τρεις και το ρομπότ το ημερολογίο που έγραφε. Τα μετατρέψαμε σε μάρκες και κινήσαμε για το μεγάλο γεγονός.

 

 

 

--------------------------------------------------------

 

 

 

Με καθυστέρηση φτάσαμε στο τραπέζι του αρχηγού. Το απάρτιζαν η δαιμόνια μάγισσα και ο Καπετάνιος, με το αφεντικό να έχει επιλέξει την καρέκλα στη κορυφή του τραπεζιού δίπλα τους, ο μαυροφορεμένος άντρας και η Ολλανδέζα από πριν, τα δύο ανήλικα πυροβολημένα, η κοπελιά από το τσίρκο που τώρα καθόταν ως πελάτης φαντάζομαι, ένας Ασιάτης φοιτητής και μια μοντέρνα τύπισσα που αποτελούσε τον big stack bully του παιχνιδιού. Όλοι με εξαίρεση τους δύο τελευταίους είχαν πάει πάσο. Ήταν η σειρά του νεαρού να μιλήσει.

Περίμενα όρθιος να τελειώσει αυτή η παρτίδα, ώστε να αντικαταστήσω το παιδί που δούλευε κρουπιέρης μέχρι τότε.

‘’Το ανθρώπινο είδος αργεί πάντοτε τόσο στις αποφάσεις του?’’ είπε με ψυχρή ρομποτική φωνή ο Isaac. Τα βλέμματα στράφηκαν πάνω του.

‘’Ποιό είναι το autobot?’’ πετάχτηκε η Popuko αλλά ευτυχώς κανείς δεν της έδωσε σημασία.

‘’Προσπαθεί να ψυχολογήσει την παρτίδα και τον τρόπο που έχω παίξει σε αυτήν.’’ είπε η άγνωστη κοπέλα με τα ακουστικά στον αυχένα. Η φωνή της έκπεμπε μια σπάνια ζεστασιά που δεν συναντάς συχνά σε ανθρώπους την νύκτας. Σου θύμιζε πως υπάρχει καλό σε αυτή την ζωή.

‘’Είναι μέρος του πόκερ.’’ του χαμογέλασε.

Γιατί κανένας άλλος εκτός από το κίτρινο μπάσταρδο δεν έδινε προσοχή στον Isaac αναρωτήθηκα. Πήγα πάνω από τον Ασιάτη και έκανα να δω το φύλλο του. Φουλ της κατάθλιψης με μιζέρια. Το ότι δεν έδωσε σημασία στην περιέργεια μου φανέρωνε πως έπαιζε για την εμπειρία. Ο μόνος φυσιολογικός ανάμεσα στους τρελούς, αν και πολύ κατσούφης για την περίσταση. Σου περνούσε την αίσθηση πως είχε ξεχάσει να χαίρεται. Επέβαινε σε ένα εκτροχιασμένο τρένο με βέβαιη κατεύθυνση τον θάνατο και δεν του δινόταν ευκαιρία να μιλήσει, να εκφράσει όλα εκείνα που ήθελε.

Ο φοιτητής ξεφύσηξε απογοητευμένος, κοίταξε τον κρουπιέρη και τα πέταξε τα φύλλα προς το μέρος του ‘’Πάσο στην παρτίδα. Πάσο στο πόκερ. Πάσο στην ζωή.’’ είπε με έντονη απογοήτευση στην φωνή του.

Άλλαξα θέση με το παιδί, ενώ η Yoko με τον Isaac μπήκαν να παίξουν. Η κοκκινομάλλα πλέον είχε με διαφορά τις περισσότερες μάρκες.

‘’Πολύ δράμα για έναν αγώνα πόκερ.’’ σχολίασε χαμογελαστή η άγνωστη κοπέλα. Όταν συστήθηκε αργότερα έμαθα πως το όνομα της ήταν Sharyu και ήταν επαγγελματίας μαχήτρια πολεμικών τεχνών. Αυτό κράτα το για την συνέχεια.

‘’Ήμουν κάπως υπερβολικός.’’ έξυσε το κεφάλι του αμήχανα ο νέος ‘’Μην παίρνετε τις μετρητοίς τα λόγια μου.’’.

Νομίζω το όνομα του ήταν Takao, ή κάτι παρόμοιο Ιαπωνικό. Ήσυχο αν και ταλαιπωρημένο πνεύμα.

‘’Δεν υπάρχει λόγος να εκμηδενίζουμε τόσο εύκολα την ζωή, ούτε τον εαυτό μας.’’ είπε εκείνη στο ίδιο πνεύμα ‘’Συνέχισε την προσπάθεια. Δεν ξέρεις πότε μπορεί να σου χαμογελάσει η τύχη.’’

Ένα αμβλυχρό χαμόγελο ξέφυγε από τον Takao και αποφάσισε να συνεχίσει μαζί μας εντέλει.

 

Μαζί με αυτόν και το αφεντικό οι παίκτες του τραπεζιού ήταν δώδεκα. Στην δωδέκατη ώρα δέσποζε ο μελλοθάνατος αρχηγός, σαν τους φυλακισμένους του πολέμου που περιμένουν να εκτελεστούν στον τοίχο της ντροπής.

 

 

Δίπλα του η αγέρωχη Kagura, που με τα πορφυρά της μάτια έψαχνε να ανακαλύψει κάθε μυστικό της ψυχής σου.

 

 

Αριστερά ο Captain Planet, όλο πόζα, με κάθε αφορμή συμβούλευε τα ατίθασα νιάτα.

 

 

Ύστερα η χλιδάτη Ολλανδέζα, Francesca Victoria, η οποία έδινε αέρα νουά στο τραπέζι μας.

 

 

Το μαύρο κοράκι, Louvre, ή Rubel για τους πολύ φαν, είχε μαζέψει κάμποσες μάρκες για κάποιον που δεν ξέρει από τυχερά παιχνίδια.

 

 

Κανείς δεν είχε ασχοληθεί με τα ανήλικα κοριτσάκια, Pipimi και Popuko, που αποτελούσαν μόνιμο οχετό ευφυολογιών και σκανδαλιών.

 

 

Ρόλο πελάτη είχε πάρει τώρα η πολυτάλαντη Sora, η οποία είχε αποφασίσει να ξοδέψει το χαρτζιλίκι του καζίνο στο καζίνο, σαν σωστή εργαζόμενη.

 

 

Ο Takao δίπλα της είχε σηκώσει ψηλά τα μανίκια, έτοιμος να γίνει το κέφι της παρέας.

 

 

Ακολουθούσε η Sharyu, η οποία έπαιζε με το κασκόλ της, τυλίγοντας και ξετυλίγοντας το από τους καρπούς της.

 

 

Η Yoko μοίραζε τις μάρκες της σε ελικοειδείς στοίβες και τις κοιτούσε αποσβολωμένη.

 

 

Στο τέλος των παικτών, ο βιονικός Isaac αποτελούσε το σκιάχτρο που έδιωχνε την θεά της κακοτυχίας από πάνω μας.

 

 

Αντιδιαμετρικά στον μελλοθάνατο, εγώ, ο διάδοχος.

 

Your Narrator, Host and GM

The Barman

 

 

 

‘’Θα παίξουμε Palermo holdem poker. Γνωρίζετε τους κανόνες.’’

Spoiler:

Το παιχνίδι παίζεται σε γύρους.

Ο κάθε γύρος έχει δύο φάσεις.
 

Η πρώτη φάση του παιχνιδιού είναι η Μέρα.

Σε αυτή τη φάση οι παίκτες αποφασίζουν και ψηφίζουν ποιος είναι ο Ένοχος ώστε να εκτελεστεί. Οι ψήφοι να γράφονται με κόκκινο χρώμα κειμένου. Όποιος έχει τις περισσότερες ψήφους, βγαίνει από το παιχνίδι.

Η επόμενη φάση είναι η Νύχτα.

Σε αυτή τη φάση οι Δολοφόνοι αποφασίζουν ποιον θα σκοτώσουν και ενημερώνουν τον Αφηγητή. 

Οι Δολοφόνοι γνωρίζονται εξ' αρχής μεταξύ τους, κύριο μέλημα τους πρέπει να είναι να συνεργαστούν όσο το δυνατόν καλύτερα χωρίς να τους καταλάβουν οι Αθώοι.

Αφού τελειώσει η παραπάνω διαδικασία, ο Αφηγητής δίνει το έναυσμα για την επόμενη Μέρα και η αλληλουχία αυτή επαναλαμβάνεται….

 

Το παιχνίδι συνεχίζεται μέχρι να:

 

Α. Σκοτωθούν όλο οι Δολοφόνοι.
Β.Οι Δολοφόνοι ελαττώσουν τον αριθμό των Αθώων σε ίσο με το δικό τους.
 

 

Λοιποί Κανόνες

 

 

 

Ψηφοφορία:
 

Στην αρχή της κάθε ανάρτησης ο παίκτης θα πρέπει να αναφέρει το όνομά του και σε παρένθεση το Username του με μπλε χρώμα, δηλαδή Χαρακτήρας (Username).

 

 

 

Στη συνέχεια κάτω από τον τίτλο θα πρέπει να υπάρχει μία εικόνα του χαρακτήρα του. Η εικόνα αυτή δεν χρειάζεται να είναι απαραίτητα η ίδια κάθε φορά.

Κάθε ανάρτηση θα πρέπει να περιέχει μία κόκκινη ψήφο. Με αυτή τη ψήφο ο αθώος δηλώνει ποιον θεωρεί ένοχο. Ακόμη κι αν θελήσετε να ξαναγράψετε για λόγους RP αλλά δεν έχετε να συμπληρώσετε νέες κατηγορίες, η κόκκινη ψήφος θα πρέπει να βρίσκετε στο τέλος της ανάρτησης, κάτω από το κείμενό σας.

 

 

 

Προτεινόμενοι Χρωματισμοί:

 

Κόκκινο: Ένοχος
Πορτοκαλί: Ύποπτος
Μπλε: Παίκτης που θεωρείτε πως είναι αθώος.

 

Ο κάθε παίκτης έχει δικαίωμα να μην συμμετάσχει μόνο 1 φορά στην ψηφοφορία για προσωπικούς λόγους. Την δεύτερη φορά βγαίνει εκτός παιχνιδιού ανεξάρτητα από το αν έχει ρόλο ή όχι.

 

 

 

Λειτουργία:

 

 

 

Όποιος θέλει να ρωτήσει κάτι σχετικό με το παιχνίδι κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού μπορεί να εκφράσει την απορία του στο thread της γενικής συζήτησης. Ωστόσο, είναι σημαντικό να θυμάστε ότι αν αυτή η απορία μπορεί να προδώσει τον ρόλο του (πχ. Δεν θυμάται αν ο επιθεωρητής ρωτάει για ένοχο τον πρώτο βράδυ καλό θα ήταν να ρωτήσει μέσω pm.

 

 

 

Το παιχνίδι χρειάζεται συμμετοχή για να γίνει διασκεδαστικό. Δεν είναι απαραίτητο ο παίκτης να αφιερώνει τεράστιο χρόνο σε αυτό αλλά τα posts μίας γραμμής ποτέ δεν βοηθάνε κανέναν.

 

 

 

Ταυτόχρονα χρειάζεται και συνέπεια, κυρίως από τα άτομα που έχουν κληρωθεί για ρόλο. Μην καθυστερείτε διαρκώς να στείλετε τα pms που κάνουν χρήση του ρόλου σας, ενημερώστε τον GM σας αν σας έχει τύχει κάτι για να μπορέσει να καλύψει πιθανή καθυστέρηση έγκαιρα.

 

 

 

Προφανώς και οι παίκτες δεν θα πρέπει να μιλάνε μεταξύ τους εκτός παιχνιδιού για τους ρόλους τους.

 

‘’Καλή σας τύχη. Αρχίζω το μοίρασμα.

 

 

--------------------------------------------------------

 

Πρωταγωνιστούν:

Παίκτες:

1. Babba- Captain Planet (Captain Planet and the Planeteers)

1.5. Aeron- Sora Naegino (Kaleido Star)

1.8. Mono- Yoko Rittona (Tengen Toppa Gurren Lagann)

4. Osama- Francesca Victoria (Franka)

5. Angel.tze- Popuko (Pop Team Epic)

6. Odymonaxos- Louvre/Rubel (Claymore)

7. Super Sayan Girl- Kagura (Inuyasha)

8. Kamen Tantei Zura- Sharyu (Juuni Taisen)

9. Kai- Isaac (The Orville)

10. GhostPrince- Pipimi (Pop Team Epic)

11. Kamui- Ο μύθος, ο θρύλος, Takao Kasuga (Aku no Hana)

 

NPC:

1. Ο Μπάρμαν/Αρχιμαφιόζος

2. Ο Τζογαδόρος

3. Εθνική Ελλάδος 2004

 

 

--------------------------------------------------------

 

(Αρχίζει η RP ημέρα, η οποία θα κρατήσει έως την Δευτέρα 10 μ.μ.)

Αυτή το μήνυμα έχει επεξεργαστεί από TheGunsmasha: 26 Μάρτιος 2018 - 08:38

[Kai]

Isaac

 

 

O Isaac ανακάθισε στην καρέκλα του και στράφηκε προς τους υπόλοιπους παρευρισκόμενους. Παρατήρησε τη σιωπηλή αμηχανία που επικρατούσε μεταξύ τους και αποφάσισε ότι θα έπρεπε να κάνει το πρώτο βήμα για να έρθει σε επαφή με τα ανθρώπινα όντα αυτού του πλανήτη.

 

"Καλησπέρα σας. Σύμφωνα με την εθιμοτυπία που ακολουθούν τα ανθρώπινα όντα, νομίζω πως για αρχή επιβάλλεται να σας συστηθώ. Ονομάζομαι Isaac και κατάγομαι από τον πλανήτη Kaylon. Βρίσκομαι σε αυτό το τραπέζι μετά από πρόσκληση του ευγενή μπάρμαν που με προσέγγισε νωρίτερα. Αφήστε με να δηλώσω τον ενθουσιασμό μου που θα πάρω μέρος σε αυτή τη μορφή παιχνιδιών τύχης. Παρόλο που οι άνθρωποι επιμένουν να τα ονομάζουν έτσι, σύμφωνα με την ανάλυση μου πρόκειται για παιχνίδια που ως μέσω νίκης παρουσιάζουν έντονα δείγματα δόλου και εξαπάτησης με μια μείξη στρατηγικής. Παρακαλώ, όσοι σκοπεύεται να εξαπατήσετε τον οποιονδήποτε να το πράξετε ελεύθερα, δεν σκοπεύω να σας μαρτυρήσω καθώς ενδιαφέρομαι να μελετήσω κάθε πλευρά του παιχνιδιού," σήκωσε τις κάρτες που του είχαν μοιραστεί. "Αν δεν απατώμαι από αυτό το παιχνίδι προέρχεται και η έκφραση "poker face", νομίζω πως σε αυτό θα είμαι αήττητος μιας και δεν έχω πρόσωπο..." καμία αντίδραση. "Παράξενο... Ο συνάδελφος μου μου έχει τονίσει ότι οι αστεϊσμοί βοηθάνε να "σπάσει ο πάγος", όπως είχε αναφέρει, ώστε άγνωστα μεταξύ τους άτομα να νιώσουν πιο άνετα μεταξύ τους. Αλήθεια... Στη playlist του υπήρχε και ένα ομότιτλο τραγούδι από μία παλιά τραγουδίστρια ονόματι Lady Gaga. Αναρωτιέμαι, το αντίστοιχο άσμα θα ακούγεται την ώρα που επιδιδόμαστε στη συγκεκριμένη δραστηριότητα;"
 

[GhostPrince]

Pipimi (Ghostprince)

 

 

Youtube Video

 

*ύστερα απο μερικούς βρυχηθμούς και γκριμάτσες προς την πλευρα τς ποπούκο αρχίζει να βολτάρει στο χώρο μη έχοντας τη παραμικρή ιδέα για το που βρίσκεται ή τι συμβαίνει *

 

 

mic ονεγκασιμάς! *γ*

[Angel.tze]

Popuko (Angel.tze)

"Τι σκατά είναι αυτο;", αναφώνησε η Popuko ρίχνοντας μια ματιά στο ρομπότ απέναντί της. "Αυτό είναι ένα λαμπρό παράδειγμα του σε τι έχει καταντήσει η ανθρωπότητα", είπε, περιμένοντας την Pipimi να συμφωνήσει μαζί της.

Η δυσωδία στο χώρο την αηδίαζε. Τσιγαρίλα, ιδρώτας, μέχρι και λάδι αυτοκινήτου μύριζε εκεί μεσα. Μακάρι να μύριζαν ολοι όπως η ίδια.

"Αυτός ο Ιζαγκ δεν μ'αρέσει", ανακοίνωσε μπροστά σε όλους επισημοποιώντας το ρατσισμό της ενάντια στα ρομπότ.

Ύστερα, έριξε το πιο γλυκό της βλέμμα στον μπάρμαν, ο όποιος είχε ήδη εκδηλώσει ενδιαφέρον προηγουμένως.

Αυτή το μήνυμα έχει επεξεργαστεί από Angel.tze: 25 Μάρτιος 2018 - 21:42

[Babba]

Captain Planet (Babba) 
 
 
 

 οι αστεϊσμοί βοηθάνε να "σπάσει ο πάγος"

 

Σηκώνεται και χτυπά το χέρι στο τραπέζι...

Αυτή η εξωγήινη οντότητα έκανε σαφές ότι είναι εχθρός της Γης. Έχει στόχο της να σπάσει τους πάγους.

Πάω να πάρω λίγο αέρα. Μυρίζει τεχνολογίλα εδώ μέσα.

 

Λίγο αργότερα, μιλά σε περαστικό πετούμενο.

Ναι, γλάρε, όχι σκουπίδια, όχι πλαστικά, σε θάλασσες και ακτές.

Να το πεις και στους φίλους σου.

Η δύναμη είναι δική σου!

Αυτή το μήνυμα έχει επεξεργαστεί από Babba: 25 Μάρτιος 2018 - 21:57

[aeron]

                                                                                              Sora Naegino (aeron)

 

                                                                                               

 

 

Η Sora μετα απο μια μικρη εσωτερικη διαμαχη για το τι πρεπει να κανει αποφασισε να συστηθει στους διπλανους της και φυσικα δεν εχασε ευκαιρια να προμοταρει τη νεα παρασταση του Kaleido Stage οπου και πρωταγωνιστουσε.

 

"Γεια! Ονομαζομαι Sora Naegino και ειμαι ακροβατης στο Kaleido Stage" ειπε τεινοντας το χερι της για χειραψια πρωτα στον ιαπωνα που καθοταν διπλα της. "Δεν εχω ξαναπαιξει ποκερ αλλα θα ηθελα πολυ να το δοκιμασω και ελπιζω να τα καταφερω να κερδισω και που ξερεις , ισως η Layla να μου πει μπραβο οταν θα γυρισω και να ειναι περηφανη για μενα!" "Φανταζομαι φυσικα πως ξερεις την πασιγνωστη , πανεμορφη , ταλαντουχα , υπεροχη Layla Hamilton!!!" συνεχισε η Sora με ματια που ελαμπαν απο θαυμασμο και λατρεια για τη Layla και αδιαφοροντας για το ξαφνιασμενο υφος του διπλανου της.

"Να ερθεις οπωσδηποτε να δεις τη νεα μας παρασταση στο Kaleido Stage."

 

Πριν προλαβει να απαντησει ο ιαπωνας , η Sora γυρισε αποτομα και απλωσε το χερι της προς τα δυο κοριτσια για να συστηθει με τον ιδιο τροπο. Επειτα απευθυνομενη σε ολους τους συμπαικτες της ειπε με δυνατη φωνη : "Θα ηθελα να σας προσκαλεσω ολους στη νεα μας παρασταση στο Kaleido Stage οπου θα εχω την τυχη και τη χαρα να βρεθω πανω στη σκηνη διπλα στην υπεροχη , καταπληκτικη και φοβερη Layla Hamilton ."

"Μπορω να σας δειξω αν θελετε και καποιες απο τις κινησεις μου!! Ειμαι σιγουρη πως θα περασετε υπεροχα στην παρασταση!" 

Αμεσως πεταχτηκε απο την καρεκλα της και αρχισε να κανει μερικες πιρουετες με μερικα ποτηρια που βρισκονταν διπλα της.

 

 

Αυτή το μήνυμα έχει επεξεργαστεί από aeron: 26 Μάρτιος 2018 - 02:04

[Super Sayan Girl]

Kagura( Super Sayan Girl)

 

Η Kagura καθόταν σκεπτική και έπαιζε κάθε τόσο με την βεντάλια της. Ο μόνος λόγος που είχε πάει σε αυτό το καζίνο ήταν γιατί είχε ακούσει ότι κάποιος Captain Planet, ένα πλάσμα με τρομερές δυνάμεις, θα βρισκόταν εκεί. Αφού, όπως φαινόταν, όλες οι επιλογές της στην Ιαπωνία είχαν τελειώσει και δεν μπορούσε κάνεις να της κάνει το χατήρι και να καταστρέψει τον Naraku για εκείνη, αποφάσισε να ταξιδέψει και σε άλλες χώρες. Δυστυχώς ο Captain Planet αποδείχθηκε μπούφος και δεν μπορούσε να καταλάβει πόσο μεγάλος κίνδυνος ήταν ο Naraku για την ανθρωπότητα. Θα έπρεπε να το περιμένει. Οι άνδρες δεν είναι να τους εμπιστεύεσαι.

 

Κοίταξε τριγύρω της. Το τραπέζι ήταν γεμάτο με αλλόκοτες φιγούρες. Ίσως δεν είχε χαθεί κάθε ελπίδα, έπρεπε όμως αυτή την φορά να αλλάξει τακτική. Σηκώθηκε, υποκλίθηκε και συστήθηκε στους αγνώστους. 

 

"Yo!

Ονομάζομαι Kagura και είμαι η μάγισσα του ανέμου. Χαίρομαι που σας γνωρίζω. "

[Osama Bin Laden]

Franka

 

(H Φράνκα πέταξε με επαγγελματισμό τα φύλλα της και πήγε πάσο· με Q-4 offsuit, όσο και να ήθελε να παίξει, σίγουρα δεν μπορούσε με τόσο επιθετικούς παίκτες στα δεξιά της και ας βρισκόταν στο button. Έκανε νόημα στον dealer να της αφαιρεί τα blinds και να της πηγαίνει πάσο τα φύλλα που της μοιράζονταν και, σπρώχνοντας ήρεμα την καρέκλα της, βγήκε έξω, στο μαρμάρινο μπαλκόνι του πρώτου ορόφου.

 

Ακούμπησε πάνω στο μεταλλικό προστατευτικό και κοίταξε την από χλωμές λάμπες φωτισμένη πόλη που απλωνόταν φιδωτά μπροστά στα μάτια της όλην την απόσταση μέχρι την μαύρη-μπλε θάλασσα στο βάθος και αναστέναξε από ευχαρίστηση. Ήταν τελικά πολύ καλη ιδέα να έρθει για διακοπές στα Επτάνησα. Ίσως αργότερα να έκανε σέρφινγκ στην Λευκάδα ή να επισκεφτόταν το Ναυάγιο. Ίσως να πήγαινε στο Αιγαίο τελικά.

 

Ήπιε δυο γουλιές μαρτίνι, πάντα ανακατεμένο και όχι χτυπημένο, αντίθετα με το πως επιμένουν να το προτιμούν οι ανίδεοι βρετανοί κατάσκοποι της MI6, που της είχαν μείνει στο ποτήρι και το ακούμπησε δίπλα της κοιτάζοντας ξανά την πόλη. Το ιταλικό και το ελληνικό στοιχείο έδεναν αβίαστα, και παρ'ότι το σκηνικό δεν είχε την μεγαλοπρέπεια του Σεν Τροπέ, διέθετε εντούτοις το βάρος της ιστορίας όλων των λαών που την είχαν αποκαλέσε κατά την διάρκεια των αιώνων σπίτι τους και μια περίεργη, πρωτόγνωρη γαλήνη και ας έβριθε από ζωή.

 

Η Φράνκα αναστέναξε ξανά και γύρισε να κοιτάξει προς την αίθουσα του καζίνο από την οποία είχε βγει. Το βλέμμα της έπεσε πάνω στο τραπέζι του πόκερ και την στοίβα με τις μάρκες της που την περίμενε μικραίνοντας. Δεν είχε πλέον όρεξη να παίξει πόκερ, και στο φινάλε δεν έκανε ολόκληρο ταξίδι ως στην Ελλάδα για να παίξει σε ένα καζίνο. Αν ήθελε να τζογάρει, θα πήγαινε στο Μόντε Κάρλο.

 

Δεν βαριέσε.

 

Λίγος τζόγος σήμερα και άραγμα στην παραλία όλη την υπόλοιπη εβδομάδα. Πριν ξανακαθίσει στο τραπέζι όμως, ήθελε σίγουρα άλλο ένα καλό μαρτίνι, πάντα ανακατεμένο και όχι χτυπημένο, καταραμένοι Άγγλοι σνομπ).

Αυτή το μήνυμα έχει επεξεργαστεί από Osama Bin Laden: 26 Μάρτιος 2018 - 16:23

[Babba]

Captain Planet (Babba)

 

Καθώς ο Captain Planet λαγοκοιμόταν διακριτικά, το παιχνίδι κυλούσε δυναμικά.

 

"Ω! H Yoko πρέπει να είναι ο πιο τυχερός άνθρωπος σε ολόκληρη τη ΓΗ", αναστέναξε η Franka.

"Όντως, έχει πάρει ΦΩΤΙΑ", συμπλήρωσε ο ο Rubel.

"Μην παίρνουν τα μυαλά σου ΑΕΡΑ" φώναξε η Kagura κοιτώντας απειλητικά.

"Χρειάζομαι λίγο ΝΕΡΟ", τραύλισε ο Takao κατακόκκινος, καθώς κόντευε να μείνει ταπί.

"Είναι η ΚΑΡΔΙΑ του πρωταθλητή", είπε με καμάρι η Υοκο.

 

Με τις δυνάμεις σας ενωμένες, είμαι ο ΚΑΠΤΕΝ ΠΛΑΝΕΤ!

μουρμούρισε ροχαλίζοντας ο υπερασπιστής του πλανήτη, παίρνοντας θεαματική πόζα ακόμα και κοιμισμένος.

[TheGunsmasha]

Η RP ημέρα τελείωσε.

Περίμενετε τα pms και το κείμενο.

[TheGunsmasha]

Κεφάλαιο 1- Σύμβολα

 

 

--------------------------------------------------------

 

 

Ένα δίλημμα στεκόταν στον δρόμο του τζογαδόρου. Η παρτίδα είχε ακολουθήσει παλιά βαριάντα του γκαμπί και τώρα το άλογο του ήταν υπό απειλή ενός ασήμαντου μαύρου πιονιού. Ο γέρος αντίκρυ του είχε σιωπήσει, σεβόμενος την κίνηση που θα καθόριζε την ροή που θα έπαιρνε η παρτίδα. Ο πατέρας του δεν θα δίσταζε στιγμή να θυσιάσει το κομμάτι για ραγδαία ανάπτυξη. Δεν ήταν όμως ο πατέρας του που έπαιζε. Ήταν ένας φυλακισμένος που έπαιζε την ζωή του σε κάτι που είχε να ασχοληθεί μια δεκαετία ολόκληρη.

‘’Να σε ρωτήσω κάτι άκυρο, αλλά συνάμα σχετικό, μπάρμαν?’’ τραβήχτηκε για λίγο από την ένταση της σκέψης.

‘’Παρακαλώ.’’ είπε εκείνος και δίπλωσε τα δάκτυλα του μεταξύ τους.

‘’Γιατί σκάκι? Πως σου ήρθε αυτό το παιχνίδι συγκεκριμένα?’’

Ο άντρας έσμιξε το στόμα του ‘’Όχι, κάποιος ιδιαίτερος λόγος που έχει να κάνει με εσένα. Μου άρεσε από τα νιάτα μου και έτυχε αυτή η σκακιέρα να είναι παρόν την νύκτα που άλλαξε η ζωή μου.’’ έξυσε το μουστάκι του ‘’Αυτό.’’

‘’Δεν έχει να κάνει με το στοίχημα που παίζουμε. Θυμήθηκα την άποψη του πατέρα μου και είπα να ρωτήσω και εσένα γιατί σου αρέσει τόσο.’’

‘’Πες το έτσι. Εννοείς γιατί μου αρέσει.’’ έλαμψαν τα μάτια του μόλις κατάλαβε την ουσία της ερώτησης ‘’Θα σου απαντήσω. Πες μου εσύ πρώτα, τι έβρισκε ο πατέρας σου γοητευτικό σε αυτό?’’

‘’Για εκείνον ήταν το παιχνίδι των τζέντλεμαν. Το θεωρούσε το πιο δίκαιο παιχνίδι που έχει εφεύρει ο άνθρωπος.’’ ο νεαρός κουνήθηκε λίγο ώστε να βολέψει το κορμί του στην καρέκλα ‘’Βλέπεις, στο σκάκι δεν υπάρχουν προδοσίες και ψέματα. Η πιο πονηρή παγίδα τοποθετείται σε κοινή θέα, δεν στήνεται πισώπλατα. Αν ο αντίπαλος πέσει πάνω της είναι επειδή είναι τυφλός, όχι επειδή τον κορόιδεψες. Στο σκάκι πρέπει να ξέρεις που να κοιτάξεις. Να μπορείς να δεις όλη την σκακιέρα, όχι μόνο τα τετράγωνα που εφήμερα σε ενδιαφέρουν.’’ σταμάτησε να ξεπλύνει το σάλιο του με λίγες γουλιές νερού.

‘’Αντιπροσωπεύει την τέλεια μονομαχία. Εκεί όπου το ταλέντο μιλάει πρώτο και τελευταίο.’’ είπε και άφησε το κρύο ποτήρι στο τραπέζι. Ο μαφιόζος φαινόταν να τον ακούει με περίσσεια προσοχής.

‘’Ο πατέρας σου ακούγεται τίμιος άνθρωπος. Καμία σχέση με εσένα.’’ είπε ο αρχιμαφιόζος με γκριμάτσα ευφυολογίας.

‘’Από ρόδο βγαίνει αγκάθι, δεν λένε?’’ ο νέος χαμογέλασε. Πίκρα γεύτηκαν τα χείλη του, τέτοια που τον έκανε να τα δαγκώσει σαν να ήθελε να τα σκίσει.

‘’Εγώ το λατρεύω για άλλον λόγο.’’ συνέχισε ο ρυτιδιασμένος άντρας ‘’Βλέπω πάνω του ένα ημιτελές δημιούργημα, όχι ως προς τον εαυτού του, αλλά ως προς τον δημιουργό του. Αυτό που περιγράφεις ως η τέλεια μονομαχία είναι ουτοπικό. Στην πραγματική ζωή οι δύο αντίπαλοι θα αδράξουν κάθε ευκαιρία να κερδίσουν όσο πιο αναίμακτα γίνεται, χωρίς να ρισκάρουν την παραμικρή πιθανότητα απώλειας της ακεραιότητας τους. Ακόμα και αν αυτό σημαίνει πως θα δράσουν ανέντιμα και άτιμα. Το σκάκι αντιπροσωπεύει ένα όνειρο, μια οφθαλμαπάτη, που λαμβάνει σάρκα και οστά μόνο στην σφαίρα της φαντασίας.’’

Ήταν η σειρά του να βρέξει το στόμα του. Ο γέρος προτίμησε αλκοόλ.

‘’Ξέρεις ποιο είναι το οξύμωρο που πραγματικά με γοητεύει σε αυτό το πανέμορφο παιχνίδι, τζογαδόρε?’’ περίμενε τον νέο να τον κοιτάξει στα μάτια ‘’Η εμμονή του με το κομμάτι του βασιλιά.’’ είπε μόλις έκρινε πως η στιγμή ήταν κατάλληλη για την επική κλιμάκωση της αποκάλυψης.

Ο νεαρός τον κοίταξε απορριμμένος.

‘’Το παιχνίδι θεωρεί πως χωρίς την κεφαλή το σώμα είναι ανήμπορο να συνεχίσει. Για να ενισχύσει αυτή την αντίφαση, μία παρτίδα στην οποία έχεις παραμείνει μόνο με τον βασιλιά δεν μπορεί να κερδηθεί, το πιθανότερο είναι πως θα χάσεις. Μία παρτίδα με βασιλιά και άλογο δεν μπορεί να κερδηθεί, μπορεί και να φέρεις ισοπαλία. Μία παρτίδα με βασιλιά και βασίλισσα, μπορεί να κερδίσει ακόμα και απέναντι σε περισσότερα κομμάτια.’’ ο οίστρος του γέρου καλά κρατούσε. Έβλεπες την φλόγα να ζωντανεύει μέσα του. Ο καθρέφτης αντανακλούσε αγέρωχος τα ξεχασμένα νιάτα του.

‘’Βλέπεις που το πάω? Είναι το πλαίσιο αναφοράς που κάνει τον βασιλιά, τον αρχηγό, το αφεντικό, όχι ο τίτλος. Ο τίτλος είναι ένα σύμβολο. Μπορείς να είσαι ο βασιλιάς του τίποτα εάν το επιθυμήσεις. Δεν μπορείς να είσαι το αφεντικό ενός καζίνου χωρίς την έγκριση των υπολοίπων ωστόσο.’’

Μέσα στον χείμαρρο του μαφιόζου ο νεαρός άρχιζε να βγάζει νόημα, έστω αμβλυχρό.

‘’Για αυτό δεν περιγράφεις σχεδόν καθόλου το πρώην αφεντικό σου. Ο τίτλος του δεν είχε καμία σημασία, εφόσον ο ίδιος δεν ήταν άξιος αναφοράς.’’

Ο άντρας απέναντι του έσφιξε το χέρι ως ένδειξη αναγνώρισης.

‘’Μπράβο, είσαι έξυπνος άνθρωπος, οφείλω να το παραδεχτώ. Όχι μόνο αυτό, αλλά μία ομάδα χωρίς αρχηγό μπορεί να πάψει να υφίσταται, αν την καταστρέψεις από την ρίζα της, αλλά σε αντίθεση με το σκάκι, μπορεί και να επιβιώσει, και ο καινούργιος ηγέτης να είναι το τέρας που αμέλησες να ασχοληθείς, επειδή δεν έφερε ταμπέλα πάνω από το κεφάλι του.’’

‘’Όπως στην περίπτωση σου.’’ τα λόγια δραπέτευσαν αυθόρμητα από την γλώσσα του τζογαδόρου, λες και ξέχασε σε ποιον μιλούσε. Οι ανάσες των μπράβων βάρυναν συντονισμένα. Ο μαφιόζος χαμογέλασε και μαζί τα δρακόντια δόντια του.

‘’Ακριβώς. Και όμως, αυτό το παιχνίδι βασίζει όλη την ουσία του στο κομμάτι του βασιλιά. Η ίδια η κοινωνία μας βασίζει την λειτουργία της στο πρόσωπο του ηγέτη. Σε σύμβολα. Μυθοποιεί την μονάδα, ενώ οι πραγματικοί ήρωες μένουν στην αφάνεια. Όσο και αν προσπαθώ να το κατανοήσω, στο τέλος απλώς αποτυγχάνω.’’ είπε με το πρόσωπο του περιχαρακωμένο παντού από την έκφραση υπεροψίας που διακρίνει την τρίτη ηλικία.

Ο τζογαδόρος δεν είχε σκεφτεί ποτέ αυτό το χαρακτηριστικό της ανθρώπινης κοινωνίας. Ο ιδιοτελής και κατά κόρον εγωιστικός τρόπος ζωής του δεν είχε ανάγκη να συλλογιστεί τον μηχανισμό λειτουργίας της ομάδας. Σαφώς και συνεργαζόταν συχνά με άλλους εγκληματίες και τσαρλατάνους, αλλά σε εκείνες τις περιπτώσεις δεν δρούσαν σαν μία ενιαία οντότητα, αλλά ως άθροισμα των επιμέρων στοιχείων.

Όπως ο πατέρας του, έτσι και ο σημερινός του αντίπαλος, είχαν δώσει υπερβολική αξία σε ένα παιχνίδι στρατηγικής. Σύνθετο και πολυδιάστατο μεν, αντιπροσωπευτικό του ανθρώπου στο σύνολο του σε καμία περίπτωση, δε. Για τον ίδιο υπήρχε μόνο μια πτυχή της φύσης του ανθρώπου που πραγματικά αποτυπωνόταν στο σκάκι σε όλο της το μεγαλείο. Και αυτή ήταν η ικανότητα του να επιφέρει χάος στην ισορροπία. Από μία στείρα αρχική θέση, όπου όλα είναι συμμετρικά και ήρεμα, μία σου κίνηση φτάνει ώστε να γεννήσεις εντροπία από το μηδέν.

Αυτή ήταν ανέκαθεν η βορά του νεαρού τσαρλατάνου εξάλλου. Οι ευκαιρίες που έβγαιναν από την δύνη του χάους. Την ίδια την φύση του ανθρώπου.

 

Το χέρι του εγκατέλειψε το άλογο στην μοίρα του. Ροκέ ήταν η κίνηση του, με τον αντίπαλο του να καταβροχθίζει το πρώτο κομμάτι της παρτίδας, πριν η λευκή βασίλισσα πάρει εκδίκηση από το δύσμοιρο πιόνι. Μία θυσία με αντάλλαγμα την ανάπτυξη τριών κομματιών απέναντι σε κανένα για την μαύρη ομάδα.

Πόσο λάτρευε αυτό το άνοιγμα.

 

--------------------------------------------------------

 

 

Το πάλαι ποτέ κραταιό αφεντικό, ο άνθρωπος που είχε χτίσει την φτωχή επιχείρηση μας, κείτωνταν νεκρό στην καρέκλα του. Τα φύλλα πόκερ του χυμένα μαζί με το ποτό στα πόδια του. Όσο και να προσπαθούσε ο Τσιάρτας, ο προσωπικός ιατρός του αρχηγού, δεν μπορούσε να επαναφέρει τον χτύπο της καρδιάς του. Ήταν τελεσίδικο.

Μέσα στον όχλο ο μεταλλικός εξωγήινος είχε τοποθετήσει το δάκτυλο του στα υπολήμματα ρούμι του ποτηριού του αρχηγού. Η αυξημένη ένταση της φωνής του έστρεψε όλα τα βλέμματα πάνω του. Κάτι όχι καινούργιο για αυτόν εκείνο το βράδυ.

‘’Οι αναλύσεις μου δείχνουν υδροκυάνιο σε συγκέντρωση 15%. Ικανό να εξουδετερώσει έναν άνθρωπο σε λίγα μόλις λεπτά.’’ η παγερή μεταλλική φωνή του τρύπησε σαν σταλακτίτης την ψυχολογία των παικτών του τραπεζιού. Κάποιος είχε διαπράξει φόνο. Μπορεί και περισσότεροι από ένας.

Κοίταξα τον μπλε άντρα και την μάγισσα που ήταν μαζί του από την αρχή. Ήταν εκείνοι που είχαν το πιο προσωπικό χρόνο μαζί του. Θα είχαν βρει δεκάδες ευκαιρίες να τον δηλητηριάσουν πίσω από την πλάτη του. Το ρομπότ είπε σε λίγα λεπτά όμως.

‘’Τι εννοείς όταν λες λίγα λεπτά? Καθόρισε το μου.’’ ρώτησα με υπερένταση τον τενεκέ. Τα χέρια μου έτρεμαν επάνω στο αδρανές στήθος του νεκρού άντρα.

‘’Μία ώρα φτάνει.’’ είπε στο ίδιο τόνο εκείνος ‘’Μπορεί να έγινε όσο παίζαμε πόκερ.’’

‘’Ακούσατε τον άντρα.’’ φώναξα με το ρεβόλβερ στο χέρι μου να σταθεροποιεί τον τρόμο των δακτύλων μου ‘’Ο δολοφόνος, μπορεί ένας, μπορεί και περισσότεροι, βρίσκεται ανάμεσα σας.’’ σημάδεψα τους συμμετέχοντες της παρτίδας ‘’Η νύκτα δεν τελειώνει αν δεν βρεθεί και ο τελευταίος!’’

‘’Και γιατί είμαστε εμείς οι ύποπτοι και όχι κάποιος υπάλληλος, ξεφτέρι μου?’’ ακούστηκε ο Rubel, το μαύρο κοράκι στο βάθος ‘’Πως ξέρουμε ότι δεν είσαι εσύ ο δολοφόνος?’’

Οι μαριονέτες με τα παπιγιόν χαχάνισαν. Κάθε κορμί που έφερε το ύφασμα του προσωπικού συσπάστηκε σε άτακτα αφύσικα κύματα γέλωτος. Γελούσε ο διπλανός σερβιτόρος. Γελούσε το παλικάρι στην είσοδο. Ακόμα και το γέλιο του μάγειρα στην ζεστή του τρύπα θορυβούσε τα αφτιά σου. Κοίταξα τον καθρέφτη απέναντι, και αυτό που έβλεπα ήταν ένας δαίμονας απέναντι σε έντεκα ανθρωπάκια. Τα χαρακτηριστικά τους ήταν αλλοιωμένα στην αντανάκλαση. Τους έλειπε μορφή. Τότε κατάλαβα πως η ουσία τους όλη κρεμόταν από κλωστές ραμμένες στα χέρια μου.

‘’Η απάντηση που ζητούσες.’’ σήκωσα τα χέρια όπως κάνει ο θιασάρχης λίγο πριν ξεκινήσει η παράσταση ‘’Τώρα θα σας παρακαλούσα να μην κάνετε κάποια βιαστική κίνηση. Δεν θέλουμε να θρηνήσουμε αθώα θύματα. Ειδικά εσύ Καπετάνιε.’’ γύρισα στον κυανό άντρα ‘’Κρατάμε ομήρους τα παιδιά που ήταν μαζί σου.’’

Ο Captain Planet δεν κρατιόταν να ορμήξει πάνω μου. Η Kagura τον σταμάτησε δείχνοντας του τους άντρες που είχαν στηθεί σε θέση ρίψης στο πάνω διάζωμα.

‘’Και τι θα γίνει, πως θα βρούμε τους δράστες?’’ είπε η Sharyu που προσπαθούσε να κρατήσει χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία την ψυχραιμία της. Η ζεστή φωνή της είχε απολέσει κάτι από την θέρμη της.

‘’Θα αφήσουμε την δημοκρατία να υποδείξει τους ενόχους. Θα ψηφίζετε αυτόν που θεωρείτε πιο ύποπτο, έως ότου βρούμε όλους του δράστες.’’ είπα και πλησίασα μαζί με τους υπόλοιπους μπράβους. Ο ανθρώπινος κλοιός που σε περικλείει τώρα, φαντάσου τον επί δέκα, μέχρι και ο τελευταίος οπλισμένος.

‘’Αυτό είναι γελοίο.’’ αναφώνησε η μαχήτρια ‘’Με αυτόν τον τρόπο δεν θα επιβιώσουν οι αθώοι, αλλά οι πιο πονηροί και τυχεροί.’’

‘’Η άλλη επιλογή είναι να σας γκαζώσουμε όλους  και να τελειώνει πρόωρα τα πανηγύρι. Τότε όμως κανείς σας δεν θα ζήσει.’’ είπα και το πνεύμα μου φούσκωσε με όλη την ηδονή που προσφέρει η γλύκα της εξουσίας  και του απόλυτου ελέγχου.

‘’Σαδιστικό γουρούνι.’’ είπε η Franka και κάθισε στην θέση της στο τραπέζι πόκερ.

‘’Εγώ δούλεψα για το καζίνο, δεν έχω κανέναν λόγο να σκοτώσω το αφεντικό!’’ είπε με κουράγιο η νεαρή Sora.

‘’Εγώ προσωπικά σε εμπιστεύομαι μικρή μου ακροβάτρια, όμως δεν έχω κανένα τρόπο να αποδείξω την αθωότητα σου. Δυστυχώς θα πρέπει να επιβιώσεις μόνη σου σε αυτό.’’ της είπα και είδα μίσος να κυριεύει τα μελιά της μάτια.

‘’Μισό λεπτό, και εγώ  ύποπτος είμαι?!’’ ακούστηκε με καθυστέρηση ο Isaac ‘’Εγώ είμαι εκείνος που αποκάλυψε την αλήθεια πίσω από τον θάνατο του άντρα. Γιατί να το κάνω αν είμαι δολοφόνος?!’’

‘’Κλασικό κόλπο για άλλοθι. Το ίδιο ισχύει και για σένα φοβάμαι. Ορίστε η ευκαιρία σου να μελετήσεις την χειρότερη πλευρά του ανθρώπου. Αυτήν που ξυπνάει υπό τον τρόμο του θανάτου μόνο.’’ είπα και με την κίνηση του όπλου μου τον παρότρυνα να μετακινηθεί στην καρέκλα του. Ύστερα από λίγα δευτερόλεπτα πλήρους ακινησίας υπάκουσε.

‘’Μα εγώ είμαι αθώος…’’ μονολόγησε μόλις κάθισε.

 

 

Your Narrator, Host and GM

The Barman

 

 

 

‘’Η διαδικασία θα γίνει με γύρους. Το άτομο με την πλειοψηφία σε κάθε γύρα θα εκτελείται. Πιστέψτε με, στον σταυρό που σας κάνω, η μέρα δεν θα ξημερώσει έως ότου ανακαλυφθεί και ο τελευταίος ρόλος εδώ μέσα.’’

Spoiler:

Είσαι αθώος. Ένας Απλός Πολίτης

Τη ημέρα ψηφίζεις για το ποιος θέλεις να κρεμαστεί. Την νύχτα δνε κάνεις τίποτα.

Νικάς εάν οι αθώοι βρουν και κρεμάσουν όλους τους δολοφόνους.

 

 

 

Είσαι ιατρός.

Κάθε βράδυ, διαλέγεις ένα άτομο και αυτό το άτομο δεν θα πεθάνει αν επιλέξουν οι δολοφόνοι να το σκοτώσουν εκείνο το ίδιο το βράδυ.

Μπορείς να επιλέξεις το ίδιο άτομο πάνω από μια φορά.

Δεν μπορείς να επιλέξεις καθόλου τον εαυτό σου.

Νικάς με τους Αθώους.

 

 

 

Είσαι ο Γελωτοποιός

Δεν είσαι ούτε με τους Αθώους, ούτε με τους Δολοφόνους

Νικάς αν και μόνο αν καταφέρεις να σε κρεμάσουν (να σε σκοτώσουν την μέρα δια ψηφοφορίας, δηλαδή). Σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση χάνεις

 

 

 

Eίσαι ένας Δολοφόνος

Κάθε βράδυ μπορείτε να διαλέγετε και να σκοτώνετε κάποιον.

 

Νικάς αν και μόνο αν καταφέρεις ο συνολικός αριθμός των δολοφώνων να είναι ίσος ή μεγαλύτερος των υπόλοιπων παικτών.

 

 

‘’Παρακαλώ, ξεκινήστε με το πάσο σας.’’

 

--------------------------------------------------------

 

 

(Αρχίζει η πρώτη ημέρα παιχνιδιού, η οποία θα διαρκέσει μέχρι την Πέμπτη 11μ.μ.)

 

[Babba]

Captain Planet (Babba)

 

Ομήρους τους εκλεκτούς της Γαίας; Σιχαμερά απόβλητα, δεν σέβεστε τίποτα; Με την πρώτη ευκαιρία, θα στείλω το καζίνο σας να κάνει παρέα στα πυρηνικά που πετάω κάθε τρεις και λίγο στο διάστημα. Διότι δεν πειράζει αν γεμίζουμε το διάστημα σκουπίδια και πυρηνικές κεφαλές, το διάστημα δεν αποτελεί μέρος του πλανήτη. Σύντομα ούτε κι εσείς. 

 

Αλλά το χειρότερο έγκλημα εδώ μέσα είναι άλλο. Το υδροκυάνιο που χύθηκε στο πάτωμα μόλυνε το έδαφος και μερικές αθώες σκουλικαντέρες, ανήμπορα πλάσματα του υπεδάφους, θα χάσουν τη ζωή τους. Ανεπίτρεπτο. O Takao(Kamui) έχασε ένα σωρό ασήμαντες μάρκες. Μικρό παιδί, δεν είχε λεφτά, και για να ξεχρεώσει πότισε το αφεντικό. Θες να κάνεις φόνο; Κανένα πρόβλημα με μένα, δεν έχω αρμοδιότητα. Αλλά νεαρέ μου, βρες έναν πιο οικολογικό τρόπο να λύσεις τις διαφορές σου. Τι σου φταίει ο πλανήτης; Δεν χωράει καμία αμφιβολία ότι εσύ είσαι ο ένοχος, ο συλλογισμός μου είναι άψογος και μελετημένος διεξοδικά, αλλά έχεις την ευκαιρία να μιλήσεις και να ακουστείς. Η δύναμη είναι δική σου!

[Super Sayan Girl]

Kagura( Super Sayan Girl)

                                                            

 

 

Λοιπόν, ας τελειώνουμε γρήγορα γιατί δεν έχω πολύ χρόνο. Κύριε Louvre/Rubel ή όπως στα κομμάτια σε λένε. Με χαρά σου ανακοινώνω ότι ήσουν ο πρώτος που θα προσπαθούσα να πείσω να με βοηθήσει να ξεφορτωθώ το αφεντικό μου. Βγάζεις μια μοχθηρή αύρα που δεν έχω ξανανιώσει. Επειδή όμως για να χαρώ την ζωή μου ελεύθερη πρέπει και να την έχω, κάτι που φαίνεται δύσκολο με όλους αυτούς που μας σημαδεύουν, καλύτερα να ψάξω για κάποιον άλλο συνεργό. Φυσικά δεν είσαι ο μόνος που υποπτεύομαι αλλά θα αναλύσω τις σκέψεις μου στην συνέχεια...

[Kai]

Isaac

 

 

"Πραγματικά το ανθρώπινο είδος φαίνεται να επιλέγει την πιο άμεση μορφή δημοκρατίας στις πιο περίεργες καταστάσεις. Δεδομένου ότι επιλέξατε να ακολουθήσετε τις απειλές ενός τυχαίου μπάρμπαν όταν είσαστε αριθμητικά περισσότεροι και να επιλέξετε αυτή τη μορφή άτυπης, λαϊκής δίκης αντί να στραφείτε εναντίων του με εκπλήσσει ως ένα βαθμό αλλά δικαιολογείται από το γεγονός ότι το ανθρώπινο είδος στην ορισμένη χρονική περίοδο δεν έχει εξελιχθεί αρκετά. Ωστόσο, επειδή καλούμε να λάβω μέρος σε όλο αυτό το γεγονός και το βρίσκω άκρως ενδιαφέρον ως μέσο κοινωνικής μελέτης, και επειδή καλούμε να ψηφίσω κάποιον χωρίς απτά στοιχεία, θα επιλέξω με βάση την ψυχολογία και το προφίλ που προβάλουν οι παρευρισκόμενοι. Με βάση την εμπειρία μου άτομα σαν τον Κάπτεν Πλάτεν (Babba) που παρουσιάζουν σημάδια επιθετικότητας με τυχαίες αφορμές και επιδίδονται σε άλογο παραλήρημα πρέπει να τεθούν σίγουρα υπό την εποπτεία ενός ειδικού και δεν θα μου έκανε εντύπωση αν διέπραξε το έγκλημα σε κάποια έκρηξη του. Όπως θα έλεγε και ένας από τους συναδέλφους μου, μάλλον μπορεί να κάνει νερά... είναι άλλωστε και μία από τις αγαπημένες τους λέξεις." 

[Kamen Tantei Zura]

Sharyu (Juuni Taisen)

 

Όπως είπα και νωρίτερα, η διαδικασία της ψηφοφορίας δεν φαίνεται ο πιο συνετός τρόπος για να αντιμετωπίσουμε την κατάσταση. Το καλύτερο δυνατό θα ήταν να ανατεθεί σε κάποιον ειδικό η συγκεκριμένη κατάσταση, με έρευνα και να αποδοθούν σωστά οι κατηγορίες - ο τρόπος αυτός βασίζεται στην τύχη, δίνοντας προβάδισμα σε αυτούς που έχουν την μαεστρία να χειραγωγήσουν τις μάζες... ή την πονηριά. Ακόμη και την τύχη με το μέρος του.

Τι θα γινόταν όμως αν ψηφίζαμε όλοι από ένα διαφορετικό άτομο, ένα άτομο που δεν έχει ήδη μία ψήφο στον εαυτό του; Θα βγαίναμε όλοι κερδισμένοι χωρίς ενοχές ότι αποδώσαμε ευθύνες σε κάποιον αθώο, και χωρίς να παίξουμε το πονηρό και άθλιο παιχνίδι που σκαρφίστηκε ο μπάρμπαν. 

Η ψήφος μου θα πάει στην Franka, η οποία δεν έχει ψηφιστεί από κάποιον μέχρι τώρα.