Κανόνες:
Ο κανόνας των αυτοκτονιών: Εάν ένας παίκτης δέν έχει ποστάρει για δύο, όχι απαραίτητα διαδοχικούς γύρους, τότε ο GM θα τον αυτοκτονεί προκυμένου να διατηρηθεί η ομαλή ροή του παιχνιδιού.
Λιστα Παικτών
1. Babba as Santa Claus (Coca Cola productions)
2. Osama as Hendrickson (Seven Deadly Sins)
3. Fallen_Mpougatsa as Saito Hajime (Rurouni Kenshin)
4. Kai as Heracles Karpusi (Hetalia : Axis Powers)
5. LethalMike as Zack Fair (Final Fantasy VII)
6. Kamui as Akira Midosuji (Yowamushi Pedal)
7. Odymonaxos as Nikaido (Dorohedoro)
8.Takayama Yuchi as Accelerator (To Aru no Majusu no Index)
9. Zane as Rachel (Tower of God)
10. Lord Leon as Feitan (hunter x hunter)
-------------------------------------------------------------
Πρόλογος
Το κελάρι έμοιαζε με υγρό και σκοτεινό μαυσωλείο, απρόσιτο για αιώνες από ανθρώπινη παρουσία. Με σταθερές και μετρημένες κινήσεις ο άντρας τοποθετούσε στο παλιό τραπέζι κάθε κομμάτι της τελετής. Το βάρος του βιβλίου λύγισε τα πόδια του επίπλου δεξιά, χωρίς περαιτέρω κίνηση ωστόσο. Το μετέφερε στο κέντρο το τραπεζιού προτού σηκώσει την κιμωλία.
Τρεις ισομήκεις γραμμές, δώδεκα δευτερεύουσες, και ένα εξάγωνο αστέρι στο κέντρο, όπου όλες κατέληγαν να συγκλίνουν. Η λεπτομέρεια φάνταζε τρομακτική. Έργο ζωής ενός ιδεοληπτικού καλλιτέχνη.
Άφησε την κιμωλία στο πάτωμα και κίνησε προς το παράθυρο. Ριπές παγερού αέρα έγλειψαν το πρόσωπο του μόλις το άνοιξε. Έτρεμε σύγκορμος. Νιφάδες χιονιού άρχισαν να εισέρχονται στο δωμάτιο, φέρνοντας νέα πνοή στην βαριά ατμόσφαιρα του δωματίου. Αρχικά μία και στην συνέχεια και άλλες, δεκάδες άλλες, στάθηκαν στα χέρια του. Τα μάτια του δεν μπορούσαν να την αντιληφθούν, όμως η φαντασία του έφτανε για να δει την μικροσκοπική αρχιτεκτονική τους. Κοίταξε το σύμβολο στο πάτωμα και μετά τις χιονονιφάδες. Ήταν όμοια. Ένα μικρό χαμόγελο ζωγραφίστηκε στα χείλη του.
Λόγια αρχαία και καταραμένα ξεστόμιζε το στόμα του διαβάζοντας με στόμφο το βιβλίο. Οδυνηρή στριγγλιά ήταν κάθε στροφή του κειμένου. Απόκοσμοι ψίθυροι και ουρλιαχτά δαιμόνων η ορχήστρα που τον συνόδευε στον σκοπό του. Μορφές αποκρουστικές μαζεύτηκαν γύρω από το σημείο του καλέσματος. Η καθεμιά με ένα τρίγωνο στο χέρι, χτυπούσε με μανία το μέταλλο και έψαλλε συλλαβές ξένες στον κόσμο μας.
(εδώ μπορείτε να διαβάσετε την μετάφραση του κειμένου):
Είχε φτάσει η ώρα για το καθοριστικό βήμα της τελετής. Άρπαξε την κοκκινοάσπρη γούνα που φορούσε και την πέταξε φωνάζοντας στους αιθέρες. Χιονοθύελλα κάλυψε το μέρος, παρασέρνοντας τον άντρα να χάσει την ισορροπία του. Δεν μπορούσε πλέον να νιώσει τα δάκτυλα του και τα χνότα του χρωμάτιζαν λευκό τον αέρα που ανέπνεε. Κοίταξε δειλά το σημείο του καλέσματος. Εκεί όπου τίποτα δεν υπήρχε, τώρα στεκόταν σε όλο του το μεγαλείο ο θρυλικός γέρος των Χριστουγέννων. Ένας ημίθεος ήρωας που η μοίρα τον είχε φέρει για ακόμη μια φορά στο πλευρό του.
Με βλέμμα βλοσυρό τον κοίταξε κατάματα μόλις σώπασε ο άνεμος. Η γούνα του, που πλέον σαν μπέρτα κυμάτιζε πίσω του, έκατσε επάνω στους ώμους του γέροντα. Έσκυψε προς το μέρος του νέου και τον σήκωσε. Σχισμές και παλιές πληγές σημάδευαν το γυμνό θώρακα του. Ήταν μάταιο να προσπαθούσε να τις μετρήσει.
‘’Την πρώτη φορά ήρθες ικέτης να αγωνιστώ για σένα σε εκείνο το ποταπό παιχνίδι. Ποιος ο λόγος να με φέρεις από τους νεκρούς για δεύτερη φορά Babba?’’
‘’O ίδιος.’’ Απάντησε εκείνος με θράσος.
Ο άγιος τον κοίταξε με οίκτο.
‘’Τι θα κερδίσεις που δεν απέκτησες τότε? Σε οδήγησα στην νίκη πανάξια να σου θυμίσω.’’
‘’Το στοίχημα ανέβηκε.’’
‘’Πάμε μια βόλτα να μου εξηγήσεις. Θέλω να δω τον κόσμο πριν πιάσουμε δουλειά.’’ Είπε ο Βασίλειος και κοίταξε τα φώτα της πόλης.
Μία άμαξα που την σέρνανε μεγαλόσωμοι τάρανδοι προσγειώθηκε από τον ουρανό στην οροφή του σπιτιού. Τα ζωντανά εκλιπαρούσαν να ξαναδούν τον κύρη τους. Ο Babba μάζεψε τα λιγοστά υπάρχοντα του και ακολούθησε το ηρωικό πνεύμα.
-------------------------------------------------------------
Η γάτα με κοίταζε με τα χρυσαφένια μάτια της. Ή μάλλον το υπερπέραν κοίταζε αλλά εγώ τύχαινε να παρεμβάλλομαι στο οπτικό της πεδίο. Η αφέντρα της σήκωσε τα μάτια της από την φυλλάδα που είχε στα ωχρά της χέρια και την ακούμπησε με έναν αναστεναγμό στο στρογγυλό τραπέζι. Οι υπόλοιποι έντρομοι γράπωσαν τα κρυμμένα περίστροφα που είχαν τοποθετηθεί από κάτω του.
‘’Τηλεθέαση του prime time όσο αφορά το Anime.GR για τον μήνα Νοέμβριο… Μάλιστα… 5,43% ... Φοβάμαι πως έχω δυσάρεστα νέα αγαπητοί μου.’’ Τους κοίταξε ‘’Αφήστε κάτω τα όπλα που να πάρει! Δεν θα αυτοκτονήσουμε επειδή περνάμε παροδικά ένα κακό εξάμηνο. Και ούτε θα σας ταΐσω στην γάτα μου Maya_chan!’’ τοποθέτησε και εκείνη βιαστικά το όπλο στην θέση του.
‘’Είπαμε ότι έγινε με τον Mad_ Hatter είναι οδυνηρό και με λυπεί, αλλά έτσι καταλήγουν οι επαναστάτες της πλάκας στα μέρη μας. Τίποτα δεν έχετε να φοβηθείτε εσείς βέβαια.’’ είπε με βελούδινη χροιά ακριβώς πριν στραφεί σε μένα.
‘’Ο μήνας Δεκέμβριος αποτελεί διαχρονικά τον πιο πετυχημένο μήνα της σεζόν Guns. Έχεις καταλάβει γιατί συμβαίνει αυτό?’’
‘’Λόγω της διεξαγωγής του ετήσιου Παλέρμο.’’ Της απάντησα με έναν κόμπο στον λαιμό.
‘’Ακριβώς! Και ως ο καινούργιος Γενικός Διευθυντής Ψυχαγωγίας του προγράμματος μας αυτή θα είναι η πρώτη και καθοριστική συμβολή σου.’’ Τόνισε το τελευταίο μέρος της πρότασης της.
‘’Και γιατί διαλέξατε εμένα?’’
‘’Τον Οσάμα διαλέξαμε αλλά αρνήθηκε Guns. Μετά θυμηθήκαμε την θέληση σου να διοργανώσεις αποτυχημένα Παλέρμο το προηγούμενο Πάσχα, και όλα έδεσαν υπέρ σου.’’ Ακούστηκε από το βάθος η Ice_Hime.
‘’Κατάλαβα.’’
‘’Είναι όλα στην θέση τους?’’ με ξαναρώτησε η Iristella, αφήνοντας το γατί να τρέξει μακριά από την αγκαλιά της. Αυτό έκανε πέντε μέτρα πριν ξεραθεί κουρασμένο στο έδαφος. Πόσα χιλιόμετρα να αντέξει μία γάτα?
‘’O Kamui και ο LethalMike δεν έχουν επιλέξει ακόμα τους πρωταθλητές τους και ορισμένοι αφέντες δεν έχουν φτάσει από την γενέτειρα τους εδώ. Μέχρι την Δεύτερα το βράδυ θα πρέπει να έχουν μαζευτεί όλοι και την Τρίτη θα ξεκινήσει η διοργάνωση του εικοστού (εάν μέτρησα καλά) Παλέρμο.’’
Σηκώθηκα από την θέση μου και υπέδειξα επάνω στον πίνακα τους συμμετέχοντες με τους συργάτες τους. Ύστερα φανέρωσα την τοποθεσία της αρένας και τις τεχνικές λεπτομέρειες. Τελικά τους ρώτησα ποιο θα ήταν το μεγάλο βραβείο για φέτος και η απάντηση της κεφαλής του τραπεζιού μας άφησε όλους άφωνους:
‘’Θα γίνει ο καινούργιος mod στην θέση του μακαρίτη Hatter φυσικά.’’
Όλα τα βλέμματα έπεσαν πάνω της.
‘’Τι με κοιτάτε? Εσείς δεν λέγατε πως το κενό του επιβάλλεται να αναπληρωθεί? Να η ευκαιρία να το κάνουμε με στιλ και υψηλή ακροαματικότητα!’’ ολοκλήρωσε με την χαρακτηριστική κίνηση του καρπού της.
‘’Ίντριγκες, συμμαχίες και προδοσίες στον βωμό της εξουσίας. Ίσως πιάσουμε λαχείο τελικά.’’ Χαμογέλασε η Maya_ chan.
‘’Νέος moderator? Δηλαδή δεν θα είμαι εγώ ο καινούργιος πλέον? Θα με αποκαλούν και μένα senpai!’’ Πανηγύρισε ο Hajme.
‘’Μην γίνεσαι γελοίος, Saito. Φτιάξε μας τους γνωστούς καφέδες. Ο espresso να είναι πικρός. Τον θέλω για όλο το βράδυ.’’
‘’Εμένα γλυκός!’’ παρήγγειλε και η Hime.
‘’Άντε και εγώ έναν μέτριο κουπάτο θα τον έπινα.’’
‘’50 warning points’’ γύρισε να μου πει βγαίνοντας από την πόρτα.
‘’Δεν έχεις χρόνο για καφέδες αγορίνα.’’ Μπήκε από το πουθενά η Mono ‘’Tα έμαθα όλα! Διαβολικά αριστουργηματική η ιδέα ομορφιές μου. Ανυπομονώ να δικαιολογήσω τους θανάτους των ηρώων και τις μηνύσεις των παικτών στις κάμερες και τα κανάλια. Θα εκτοξευτούν τα νούμερα. Κόλαση, κόλαση!’’ ολοκλήρωσε και σχεδόν με πέταξε με το ζόρι έξω από την αίθουσα τους.
Η δουλειά ήταν κλεισμένη και αυτό μου έφτανε. Επόμενο βήμα οι συνεντεύξεις τους.
-------------------------------------------------------------
Ο δαιμονικός ανακριτής περίμενε έξω από το γυράδικο πάνω από μισή ώρα. Εκατοντάδες τρόποι βασανιστηρίου περνούσαν από το μυαλό του για τον νέο που τολμούσε να τον στήνει σαν αναθεματισμένο γαμπρό πριν την επικείμενη κηδεία του. Άλλες εποχές θα είχε ήδη επιστρέψει στους Phantom Trope να συνεχίσει την μακάβρια δουλειά του, μελετώντας πότε με το καλό η μίζερη ζωή θα τον ξαναντάμωνε με αυτό το σκουλήκι. Όμως η τωρινή κατάσταση δεν σήκωνε τέτοιες μαγκιές.
Απολυμένος από τον Chrollo Lucifer λόγω της οικονομικής κρίσης, έβγαζε το ψωμί του σε μοναχικές αποστολές ανάξιων αγοραστών. Έτσι χαρακτήριζε και την επικείμενη δουλειά του να αντιμετωπίσει άλλους εννέα πολεμιστές-ήρωες, ή όπως στο διάολο τους αποκαλούσε εκείνος, και εφόσον νικήσει να του δοθεί η ικανότητα να εκπληρώσει μία οποιαδήποτε ευχή του. Μόνο και μόνο για αυτό άξιζε η προσπάθεια. Όχι που δεν θα το διασκέδαζε βέβαια.
Ξεψυχισμένοι ήχοι από κινητήρα μηχανής έφτασαν στα αφτιά του. Ο νέος, γερμένος μπροστά στο τιμόνι της, μαζεμένος υποχρεωτικά λόγω της μικρής επιφάνειας του οχήματος, σταμάτησε μπροστά του κοιτώντας πότε αυτόν και πότε μια φωτογραφία του από τις Μικρές Αγγελίες.
‘’Ο Feitan, σωστά?’’ τον ρώτησε.
‘’Μάλιστα.’’
‘’Λόρδος Λέοντας!’’ συστήθηκε με ύφος ενώ σηκώθηκε από το μηχάνημα. Το ξεθωριασμένο χαμηλοκάβαλο τζιν του είχε κατεβεί κάτω, με αποτέλεσμα να φαίνεται καθαρά το λογότυπο ΄΄Σούπερμαν΄΄ στο εσώρουχο του ‘’Μιλήσαμε τις προάλλες για να συναντηθούμε και να κλείσουμε την δουλειά.’’
‘’Άργησες.’’ Έδειξε το ρολόι στην πλατεία.
‘’Άκου να σου πω τι παίχτηκε. Δεν θα το πιστέψεις.’’
‘’Όλος αφτιά.’’
‘’Είχα πει στους δικούς μου, ξέρεις, τον γέρο μου, την μάνα μου, αδέρφια, ξαδέρφια, γείτονες, περιπτερά, καφετζή, να κάνουμε ένα μεγάλο τραπέζι και να γιορτάσουμε τους Νικολάδες-’’ ξεκίνησε να του αφηγείται, ρουφώντας κατά διαστήματα τον καφέ του από το πλαστικό ποτήρι. Φραπές βαρύς αχτύπητος. Γιατί έναν θάνατο τον έχουμε.
‘’Έχετε πολλούς τέτοιους?’’ τον διέκοψε.
‘’Για κάθε μαλάκα δύο Νικολάδες! Αλλά δεν είναι αυτό το θέμα. Και τους λέω, Ε, τι να φτιάξουμε τώρα, κανένα παϊδάκι με κάτι στην σούβλα να γυρνάει, με μια σκορδαλιά από πάνω και λίγο πιπεράκι με λεμόνι για γεύση. Κάνα πιλαφάκι ή μακαρονάκι να γλιστράει κάτω η μπουκιά. Λίγο ξιδάκι και κρασάκι για το ‘’στην υγειά μας’’. Και εφόσον γουστάρουμε μετά πιάνουμε και κάναν μπακλαβά, προφιτερόλ, μελομακάρονο που είναι και της εποχής, ή κανταϊφάκι να δέσει το στομάχι. Εκείνοι, ωστόσο έφτιαξαν και άλλα-‘’
‘’Σταμάτα. Κατάλαβα, σταμάτα! Μπες στο ψητό.’’ Τον διέκοψε για ακόμη μια φορά συγχυσμένος από την λογοδιάρροια.
‘’Μην μου θυμίζεις τα ψητά. Βαρέθηκα να βλέπω και να τρώω ψητά!’’
Τελείωνε!’’ φώναξε στην μέση του δρόμου φανερά εκνευρισμένος.
‘’Ε, με έπιασε κόψιμο.’’
Και όμως το άκουγε. Δεν του έκανε κάποιος πλάκα. Υπήρχε άνθρωπος που κυριολεκτικά τον είχε χεσμένο. Σαν νότα πορδής στα αφτιά του το μυστήριο της ζωής τού είχε φανερώσει την αλήθεια της. Ο θεός τού είχε εμπιστευτεί το νόημα της ύπαρξης του. Παλιοί γνώριμοι περνούσαν σαν ψευδαισθήσεις μπροστά του και τού έσφιγγαν ή φιλούσαν το χέρι ως επιβράβευση για τον διαφωτισμό που είχε μόλις επιτύχει ο νους του.
Μην μπορώντας να αντέξει τον συναισθηματική φόρτιση της στιγμής, βούτηξε το πρόσωπο του στον υπερυψωμένο γιακά της στολής του, για να κρύψει τουλάχιστον αυτά τα δάκρυα συγκίνησης. Κανείς δεν έπρεπε να τον δει έτσι.
Λίγα δεύτερα αργότερα τράβηξε το δίκοπο σπαθί του από την ομπρέλα στην οποία στηριζόταν όλη αυτή την ώρα.
‘’Δέχομαι την δουλειά Λέων.’’ Είπε φέρνοντας το σπαθί στην ίδια ευθεία με τους ώμους του ‘’Θα πολεμήσω για τον σκοπό του καθενός. Δεν χρειάζεσαι να με πείσεις παραπάνω.’’
‘’Το ήξερα ότι είσαι δικό μας.’’ Τον ακούμπησε θερμά στο μπράτσο πριν γυρίσει στον απόμακρο κάδο και ρίξει σαν βολή το άδειο ποτήρι. Ήταν τυχερός που η προσπάθεια του ήταν επιτυχής.
‘’Ανέβα στο μοτόρι και φύγαμε για το event. Μαθαίνω ο πήχης ανέβηκε φέτος.’’ του είπε και του έδωσε την υπογεγραμμένη από την γραμματεία αίτηση αποδοχής της συμμετοχής του στην διοργάνωση.
‘’Είδες πόσα χιλιόμετρα απέχει η αρένα?’’ τον ρώτησε έκπληκτος ο πρωταθλητής.
‘’Το είδα. Μην φοβάσαι, η μπέμπα από εδώ έχει δαμάσει αποστάσεις που δεν φαντάζ-‘’ πριν τελειώσει τον λόγο του το παπί είχε φύγει σούζα καίγοντας λάστιχο και λάδια στην πρώτη γκαζιά. Μυρωδιά καταλύτη μεθούσε τους συνοδοιπόρους σε κάθε στροφή της διαδρομής.
-------------------------------------------------------------
(‘’Σε είκοσι βγαίνεις. Θα μετρήσω ανάποδα από το δέκα και μετά.’’)
10
9
.
.
6
5
.
3
2
1
(‘’Είσαι στον αέρα.’’)
‘’Καλησπέρα, καλησπέρα!!! Καλωσορίσατε και φέτος στο μεγάλο γεγονός του έτους. Το Παλέρμο που εσείς αγαπήσατε και εμείς με ευλάβεια σας στο προσφέρουμε. Δείξτε λίγη από την αγάπη σας για αυτό το θαυμαστό γεγονός!!!’’
(!!!!Χειροκροτήματα από τον κόσμο στις κερκίδες!!!!)
‘’Πριν ξεκινήσει, ωστόσο, ξέρουμε καλά πως σας αρέσει να γνωρίσετε, να μάθετε, να αγαπήσετε τους φετινούς διαγωνιζομένους. Ποιοι είναι αυτοί οι άνθρωποι και γιατί αποφάσισαν να συμμετάσχουν. Είναι η θέληση για εξουσία, το κύρος της θέσης του να είσαι moderator? Μήπως έχουν κάποιον ανώτερο σκοπό?
Όλα τους θα βγουν στην φόρα εδώ, στις συνεντεύξεις τον αφεντών και αργότερα των μονομάχων τους. Ετοιμαστείτε για έναν μαραθώνιο αποκαλύψεων.’’
(!!!!!Μπράβο!!!!!)
‘’Ας καλωσορίσουμε τον πρώτο προσκεκλημένο για απόψε. Κυρίες και κύριοι, Takayama Yuchi!’’
σύντομο βιντεάκι με τα κατορθώματα του:
(!!!!!Πανηγυρισμοί, χειροκροτήματα και ουρλιαχτά λατρείας μόλις μπαίνει στην σκηνή!!!!)
‘’Επιζήσαντας ο πρωταθλητής σου στο πρώτο σου Παλέρμο την περασμένη χρονιά, έρχεσαι για ακόμη μια φορά με σκοπό να είσαι ο μόνος θριαμβευτής.’’
‘’Η πρώτη μου παρουσία ήταν νευρική ομολογώ, αλλά θεωρώ πως ο Takumi έκανε εξαίσια δουλειά, βγάζοντας χαρακτήρα και συνέπεια στο παιχνίδι του. Κατάφερε ακολουθώντας το πλάνο μας όχι μόνο να περάσει σαν βέβαιος αθώος αλλά και να μείνει ζωντανός έως το τέλος. Και βέβαια μην ξεχνάμε τον καθοριστικό ρόλο που έπαιξαν οι ιατρικές του γνώσεις. Τρομερή συνεργασία από έναν φαινομενικά καλογραμμένο πρωταθλητή.’’
‘’Αυτό να λέγεται. Πάντως έχεις την τάση, όπως βλέπουμε και στην φετινή συμμετοχή, να ρισκάρεις και να εμπιστεύεσαι ουτσάιντερς για την νίκη. Πρώτα ένας ψυχικά ασταθής χαρακτήρας, τώρα και ψυχικά αλλά κυρίως κάποιου βαθμού σωματικά ανάπηρος παίχτης.’’
‘’Ξέρεις για μένα κάθε φορά θέλω να ανεβαίνει ο πήχης δυσκολίας. Εάν επιβίωσε ο Takumi και τώρα κάνει το ίδιο και ο Accelerator στην κατάσταση του, θα ξέρω πως είμαι τόσο κάλος συμπαίκτης που και στρουμφάκι να φέρω- τίποτα προσωπικό μαζί τους- θα μπορώ να νικήσω! Πάντως μην υποτιμάται τον αλμπίνο μονομάχο μου. Τα γεγονότα μπορεί να μειώνουν την δυναμική του, εκείνος όμως παραμένει νούμερο ένα στην βαθμολογούμενη κλίμακα.’’
‘’Έξοχα. Πες όμως γιατί θέλεις να κερδίσεις.’’
‘’Ποια κάμερα να κοιτάζω?’’
‘’Στο βάθος δεξιά’’
‘’Θέλω να νικήσω με σκοπό να ξεπαστρέψω το σάπιο σύστημα της διεύθυνσης και την κλίκα με τα ύπουλα τσιράκια της! Να πατάξω την αρχηγό αυτής της αηδιαστικής παράγκας και να ξεριζώσω τις μολυσμένες και μιασμένες ρίζες της Μητριαρ-‘’
ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΟΥΜΕ ΤΕΧΝΙΚΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ
ΜΑΖΙ ΣΑΣ ΣΕ ΛΙΓΟ
-------------------------------------------------------------
Μαύρος καπνός τον είχε καταπιεί. Αδυνατούσε να ανοίξει τα μάτια του, όμως το γνώριζε. Μπορούσε να αισθανθεί την παρουσία ανώτερης μαγείας τριγύρω. Τον άγγιζε και σε κάθε επαφή έτρωγε κάτι από την σάρκα του. Έπαιζε με το μυαλό του. Ένιωθε αδύναμος.
Προσπάθησε παραπατώντας και μετά έρποντας να εντοπίσει την μάσκα. Αυτή θα του επέτρεπε να αντέξει το πεδίο πρωτόγονης μαγείας που απλωνόταν γύρω του. Δεν είχε άλλη επιλογή άλλωστε. Εάν την έβρισκε εκείνη πρώτα θα ήταν το τέλος του πριν καν μπει σε αυτό το αναθεματισμένο παιχνίδι.
Σύρθηκε στα συντρίμμια αυτού που ελάχιστα λεπτά πριν ήταν το πατρικό του σπίτι. Το αισθανόταν διαλυμένο. Αίσθηση σκουριασμένου μετάλλου, μπορούσε να το γευτεί επάνω στα χείλη του. Και αυτή η αίσθηση της σκόνης στο δέρμα του! Λες και ήταν θαμμένος βαθιά στην γη.
Οδήγησε το χέρι του στο κενό. Κρύο μέταλλο με καρφιά επενδυμένο και οπές οφθαλμών στην ανατομία του. Την είχε βρει! Βάλθηκε να την σύρει προς το μέρος του, όμως ήταν αργά.
‘’Αυτή η μάσκα είναι δική.’’ Ακούστηκε η κοπέλα και αμέσως πετάχτηκε προς τα πίσω ταραγμένος. Μια γονατιά της έφτανε για να τον σωριάσει σφαδάζοντας στο έδαφος.
Η αβυσσένια αύρα κατεύνασε. Ο νέος έβηξε δυνατά. Οι πνεύμονες του λαίμαργα καταβρόχθιζαν τον καθαρό αέρα της ατμόσφαιρας. Κοίταξε την γυναίκα που στεκόταν στον μεταλλικό θρόνο μπροστά του. Την Nikaido είχε φέρει σπίτι του ή τον Τζόφρεϋ αναρωτήθηκε.
Η ομίχλη που είχε απλωθεί αμέσως μετά την τελετή, τώρα στροβιλιζόταν επάνω στο χέρι με το οποίο κρατούσε την μάσκα σαν ριπή ενέργειας που η ίδια μαεστρικά διεύθυνε.
‘’Χρήστης μαγείας δεν είσαι και όμως κατάφερες να με επικαλεστείς και είχες στην κατοχή σου αυτό το αντικείμενο. Ενδιαφέρεσαι να δικαιολογηθείς?’’ του απηύθυνε τον λόγο.
‘’Την απέκτησα από έναν συλλέκτη μαγικών αντικειμένων. Δεν μου αποκάλυψε ποτέ το όνομα του και ούτε με ένοιαζε από την στιγμή που απέκτησα αυτό που ήθελα.’’ Απάντησε εκείνος και σηκώθηκε στα πόδια του ‘’Το κάλεσμα έγινε χάρης σε αυτήν. Ήταν ο καταλύτης για να φέρω εσένα συγκεκριμένα αντί για κάποιο άλλο ηρωικό πνεύμα του παρελθόντος.’’
Αναστέναξε βαριεστημένα καταπίνοντας μέσα στην γροθιά της την μαγεία.
‘’Και ο λόγος που κάλεσες εμένα?’’
‘’Επειδή είσαι κυνηγός κεφαλών εκείνων που ελέγχουν την μαγεία, και όλοι αυτοί που θέλω να αντιμετωπίσεις είναι κάτοχοι μαγείας.’’ Είπε εκείνος και τα μάτια της άστραψαν.
‘’Η οικεία είναι δική σου, …’ τον κοίταξε κάνοντας την χαρακτηριστική χειρονομία με τον δείκτη του χεριού της ‘’…όνομα?’’
‘’Odymonaxos madam. Φοβάμαι πως ήταν.’’ Απάντησε εκείνος.
Η μάσκα έκρυψε το φρεσκοφορεμένο χαμόγελο της. Για ελάχιστα κλάσματα του δευτερολέπτου η όψη της απέκτησε δαιμονική χροιά, λες και το χλωμό δέρμα της ήταν σταχτιά πούδρα που κάλυπτε την αληθινή μορφή του απρόσιτου.
Ένας χορός με ξέφρενο βηματισμό και ανάποδο ρυθμό απλώθηκε μπροστά του. Τα συντρίμμια σαν άλλοι καβαλιέροι παρέσερναν τις ντάμες τους στην αρμονία που κρύβεται στην αντίθεση κάθε δυαδικότητας, και το ζευγάρι μορίων έγινε τετράδα και αυτή οκτάδα από ινδιάνους που υμνούσαν την παραβίαση των θερμοδυναμικών νόμων. Κάθε θραύσμα έγινε μέλος ενός ψηφιδωτού αρτιότητας και ομορφιάς. Ψηφιδωτού που απομιμούνταν κάθε εικόνα της οικείας πριν αυτή καταστραφεί.
Η ταλαντούχος παραχαράκτρια στεκόταν αμίλητη να επιβλέπει την αναγέννηση.
Όταν έβγαλε την μάσκα κάθε ρωγμή στους τοίχους είχε χαθεί, κάθε έπιπλο και αντικείμενο στεκόταν εκεί ακριβώς που είχε τοποθετηθεί πριν το κάλεσμα της. Σαν να μην είχε περάσει στιγμή.
-------------------------------------------------------------
(!!!Χειροκροτήματα και επευφημίες από το κοινό!!!!)
‘’Επιστρέψαμε και δίπλα μου ένας μύθος της Review Team, η Kai!’’
(!!!!Kai ζεις εσύ μας οδηγείς!!!! Kai και ΠΑΟΚ και πεθαίνω!!!)
‘’Κλασική υπερδύναμη του παιχνιδιού. Σε έχουμε δει σε όλες τις θέσεις, εσένα και τους πρωταθλητές σου, με πάμπολλες εκάστοτε διακρίσεις. Σίγουρα φάνηκε η απουσία σου από τις τελευταίες διοργανώσεις.’’
‘’Να σας ευχαριστήσω για την υποδοχή πρωτίστως. Είναι μεγάλη μου χαρά να επιστρέφω σε ένα τόσο αγαπημένο γεγονός. Ποιος δεν θέλει λίγο splatter στην ζωή του μετά από μία κουραστική βδομάδα? Ήταν απαιτητικό το πρόγραμμα του τελευταίου έτους και έχασα πολλά events αλλά θεωρώ πως κάθε άλλο παρά έχω χάσει την φόρμα μου.’’
‘’Και μιας και λέμε για φόρμα. Παπούτσι από τον τόπο σου που λέει ο θυμόσοφος λαός?’’
‘’Πάνω κάτω. Ο Heracles είναι έξοχος επαγγελματίας και αφοσιωμένος φίλος. Δεν θα μπορούσα να επιλέξω άλλον για αυτήν την διοργάνωση.’’
‘’Ακόμα και απέναντι σε όλα αυτά τα θηρία με τις υπερφυσικές δυνάμεις?’’
‘’Τα πλεονεκτήματα του σε άλλους τομείς θα υπερκαλύψουν αυτό το κομμάτι.’’
‘’Όπως η αγάπη του για τις γάτες και η πανηδονιστική ερωτική ζωή?’’
‘’Επόμενη ερώτηση.’’
‘’Έπαιξε ρόλο το βραβείο στο να κατέβεις στο διαγωνισμό.’’
‘’Θα ήταν ψέματα να πω όχι.’’
‘’Ο κόσμος εκτιμά την ειλικρίνεια σου. Αλήθεια, Kai, πως και ενώ είσαι ιστορικό στέλεχος του Anime.GR με τόσο σημαντικό ρόλο στο κριτικό τομέα, δεν απέκτησες ποτέ εξουσία?’’
‘’Επόμενη ερώτηση.’’
(‘’Εντάξει έχουμε έτοιμες τις διαφημίσεις εάν κάνει μαλακία. Κάνε την ερώτηση.’’)
‘’Πες μας με το χέρι στην καρδιά γιατί ο κόσμος να στηρίξει εσένα και όχι κάποιον άλλον.’’
‘’Θα ανεβάσω τις βαθμολογίες και την τηλεθέαση στα ύψη. Όλα τα μέλη της κοινότητας μας θα είναι ικανοποιημένα και αυτό που θα δοξάζεται θα είναι τα άνιμε και όχι η Μαύρη Τρύπα που μας έχει καταπιεί. Θα ενθαρρύνουμε την ενεργή συμμετοχή των μελών μας και την ανταλλαγή απόψεων σε θέματα που αφορούν την ιαπωνική κουλτούρα. Κάθε στιγμή θα είναι online 999 χρήστες και συνολικά την ημέρα όλη η Ελλάδα θα μας έχει επισκεφτεί. Ξένοι χρήστες και οργανισμοί θα θέλουν να γίνουν μέλη επίσης αλλά θα αρνιόμαστε γιατί δεν θα ξέρουμε που να τους χωρέσουμε.’’
‘’Παντρέψουμε.’’
(Ψιτ, ρομαντικέ, πάνω αριστερά στις σκάλες, τον βλέπεις?)
‘’Ένα δυνατό χειροκρότημα για την Kai παρακαλώ! Σου εύχομαι κάθε τύχη και καλή επιτυχία.’’
(!!!!Χωρίς νερό μπορώ να ζω, χωρίς Kai όχι!!!! Κόσμος προσπαθεί να μπει στην σκηνή να την αγκαλιάσει!!!!)
‘’Να είστε καλά.’’
‘’Κάμερα ακολούθησε με, καθώς ένας από τους υπόλοιπους συμμετέχοντες μόλις κατέφθασε παρέα με τον πρωταθλητή του.’’
Πλάνο από την κάμερα:
‘’Μία δήλωση πριν την συνέντευξη από εσάς ή τον πρωταθλητή σας!’’
‘’Λυπάμαι, προτιμώ να μην εκτίθεμαι πριν την ώρα μου. Συναδελφική αλληλεγγύη.’’
‘’Ποιος θα γίνει βασιλιάς του Westeros?’’
Αποκλειστικό ρεπορτάζ με την απάντηση του:
-------------------------------------------------------------
Έσφιξαν τα χέρια τους και ο καθένας κίνησε σε αντίθετη κατεύθυνση. Η κοπέλα έτριβε τις παλάμες της από την ικανοποίηση. Μέχρι την μακρινή Ιαπωνία είχε χρειαστεί να φτάσει ώστε να αποκτήσει το τελευταίο κομμάτι της τελετής. Το σπαθί που κουβαλούσε στην πλάτη της θα γινόταν το μέσο για να καλέσει έναν από τους πλέον θρυλικούς ξιφομάχους της Άπω Ανατολής.
Ένας ζωντανός θρύλος του οποίου οι περιπέτειες αναμειγνύονταν με μυθικά κατορθώματα, συχνά όντας δύσκολο να ξεχωρίσεις εάν ήταν αληθινά γεγονότα ή μυθοπλασίες του λαού. Δεν γινόταν να χάσει με αυτόν δίπλα της.
Εισήλθε στο ξενοδοχείο και με μακριές δρασκελιές ανέβηκε γοργά τα σκαλιά. Άφησε την πόρτα να κλείσει με θόρυβο πίσω της και ξεκίνησε να τοποθετεί ένα προς ένα τα αντικείμενα της ιεροτελεστίας στο κρεβάτι του δωματίου. Οι δρόμοι ήταν πήχτρα και αρκετές γειτονικές πολυκατοικίες είχαν κόσμο στα μπαλκόνια που δεν ήταν ανάγκη να παρατηρήσει κάτι που δεν έπρεπε. Σηκώθηκε και έσυρε τις κουρτίνες με το σπαθί στον ώμο της.
Στην συνέχεια με ευλάβεια άρχισε να χαράζει στο έδαφος με ιαπωνικό συμβολισμό το όνομα του ηρωικού πνεύματος.
‘’Hajime Saito’’ είπε με σιγανή φωνή μόλις ολοκλήρωσε το έργο της.
Λόγια απαγορευμένα ειπώθηκαν και μυσταγωγικού περιεχομένου συνευρέσεις με τα πνεύματα της μεταθανάτιας ζωής πραγματοποιήθηκαν για να πυροδοτηθεί η αλυσίδα του καλέσματος. Πλάσματα βγαλμένα από τις ιστορίες τρόμου της ιαπωνικής παράδοσης αντήχησαν να ψιθυρίζουν στους τοίχους της κάμαρας της, όμως εκείνη δεν πτοήθηκε. Τέλεσε κάθε βήμα με τον χρόνο και την συνέπεια που του άξιζε και με το ξίφος που ξεκίνησε την διαδικασία, με αυτό και την έληξε.
Δεν υπήρχαν λόγια και εκλιπαρήσεις εκ μέρους της αλλά η απαλή τοποθέτηση της λεπίδας πίσω στην θήκη της. Και η τελετή έλαβε τέλος.
‘’Θυμάμαι αυτό το σπαθί.’’ Ήταν τα πρώτα λόγια του πρωταθλητή. Η νεαρά πήγε προς το μέρους του και τον άφησε να το κρατήσει. Το αριστερό του χέρι ταλαντεύτηκε απαλά στον αέρα και τελικά αιωρήθηκε παίρνοντας την θρυλική πολεμική στάση του σαμουράι. Τώρα ήταν ολόκληρος.
‘’Φύγαμε. Θα σου τα πω όλα στον δρόμο.’’ Τον παρακίνησε η κοπέλα. Πλήρωσαν την ρεσεψιόν και έφυγαν βιαστικοί.
‘’Σε σκέφτηκα και σου πήρα καπνό. Στριφτά όμως γιατί αλλιώς δεν βγαίνω.’’ Ο άντρας έγνεψε το κεφάλι του και την ευχαρίστησε.
‘’Που οδεύουμε ακριβώς?’’ της είπε μετά από μερικές τζούρες.
‘’Έχω αράξει το ελικόπτερο σε ένα κτίριο εδώ κοντά. Έχουμε μακρύ ταξίδι.’’
Στην επόμενη στροφή το μάτι της έπεσε επάνω σε έναν κάζουαλ τύπο με ελαφρώς παλιομοδίτικο στιλ και φάτσα διανοούμενου. Προσπαθούσε μάταια να κάνει auto stop αλλά δεν έπιανε. Κανένας δεν δεχόταν στο όχημα του έναν κυνικό φιλόσοφο. Ναι, ναι, ξέρω! Είχε δώσει ένα άλλο βαρυσήμαντο όνομα στην στάση ζωής του ο Kamui αλλά βαριέμαι να ψάχνω τώρα. Κυνικός φιλόσοφος.
‘’Kamui, τι κάνεις εδώ ρε μπαγάσα? Σαν τα χιόνια!’’ τον χαιρέτησε μόλις έφτασε κοντά.
‘’Τι λένε τα κέφια Μπουγάτσα? Εδώ προσπαθώ να κερδίσω μια τσάμπα διαδρομή αλλά δεν είχα τύχη.’’ Είπε με το μυαλό στον δρόμο.
‘’Και πως βρέθηκες στην Ιαπωνία?’’
‘’Που βρίσκομαι λέει? Δεν γίνεται να βρίσκομαι Ιαπωνία.’’
‘’Γιατί γίνεται να βρίσκομαι εγώ και να έχω και ελικόπτερο?’’
‘’Υπάρχει άραγε κάποιο παράλληλο σύμπαν στο οποίο να τα λέγαμε εμείς οι δύο στην πραγματική ζωή?’’ συνεχίστηκε ο φαύλος κύκλος των ρητορικών ερωτήσεων.
‘’Αχ, βρε Kamui, πάντοτε τόσο ρεαλιστής. Απόλαυσε το ταξίδι της πλοκής!’’
‘’Εγώ ρεαλιστής? Ο αφηγητής δεν ξέρει πραγματικά πώς να με ενσαρκώσει.’’
‘’Είσαι πολύπλοκος χαρακτήρας.’’ Παραδέχτηκε η Εκπεσών γυναίκα.
‘’Είμαι άνθρωπος!’’
‘’Ό,τι πεις. Να σε μεταφέρω με το εργαλείο?’’ τον προσκάλεσε δείχνοντας το ιπτάμενο όχημα στην οροφή ενός διαφημιστικού πολυώροφου.
‘’Λέω να περιμένω λίγο ακόμα μέχρι να βρω πρωταθλητή τουλάχιστον.’’ Απέρριψε την πρόταση της.
‘’Καλώς. Βιάσου όμως γιατί όλοι η καλοί τελειώνουν. Α, από ‘δω ο πρωταθλητής μου, Hajime Saito, Hajime o Kamui, γνωστός μου από την κοινότητα του Anime.GR’’
‘’Kamui, περιμένοντας τους White Walkers φιλόσοφος.’’ Επανέλαβε ο νέος.
‘’Δεν κατάλαβα?’’ είπε ο ξιφομάχος αλλά η Μπουγάτσα τον σκούντησε και τον τράβηξε από το μπράτσο ‘’Θα σου εξηγήσω αργότερα.’’ Του είπε μέσα από τα δόντια.
‘’Bye!!!’’
Οι επόμενες ώρες κύλησαν βιαστικά και χωρίς ουσία για τον σκεπτόμενο νέο. Τα μεγάλα ερωτήματα που ταλάνιζαν το μυαλό του δεν επέτρεπαν να σκεφτεί απλά πράματα όπως η εντόπιση του πιο overpowered ηρωικού πνεύματος. Ποιος έχει χρόνο τώρα να ασχοληθεί με στατιστικά, min/max-ing, να εγκαταστήσει άψογη συνεργασία, να πάει στην αρένα να διαγωνιστεί.
Όλα τους δευτερεύοντα ζητήματα στον ωκεανό ρητορικής που απλωνόταν στην δική του προσωπική απατηλή κάμαρα.
Το ερυθρό χρώμα του φαναριού του υπενθύμιζε επιδεικτικά την στασιμότητα της ζωής του. Ο οίστρος δημιουργικότητας που έκρυβε μέσα του αδυνατούσε να εκφραστεί σε έναν κόσμο που προσπαθούσε μανιωδώς να ξεχάσει. Το έργα που δεν είχε ακόμα συνθέσει φάνταζαν καταδικασμένα να σβηστούν από την μνήμη ανάξιων ερμηνευτών. Η ζωή ήταν μία κωμική τραγωδία.
‘’Είναι πράσινο το φανάρι στραβέ.’’ Άκουσε έναν τύπο δίπλα του ‘’Κουνήσου μην σε πάρει ο διάολος αποτυχημένε.’’ Σήκωσε το βλέμμα του να δει τον ποδηλάτη στον δρόμο.
‘’Ο δρόμος είναι σχεδόν άδειος.’’ Πίθηκα.
‘’Εγώ από εδώ θέλω να περάσω΄’’ είπε ο Ιάπωνας.
‘’Καλά, νεάντερνταλ. Πέρνα.’’ Κουνήθηκε και του άφησε ελεύθερη την άκρη του δρόμου. Εκείνος μετακινήθηκε επίσης και βρέθηκε εκ νέου μπροστά του.
‘’Τώρα θέλω να περάσω από αυτήν την λωρίδα.’’
‘’Πέρνα.’’ Έκανε δύο ακόμα βήματα δεξιά.
‘’Άλλαξα γνώμη.’’ Τον ακολούθησε.
‘’Ανθρωποειδές.’’ Ανέβηκε στο πεζοδρόμιο. Περιττό να αναφέρω τι έκανε ο ενοχλητικά χαμογελαστός αθλητής.
‘’Αυτό είναι ψυχική παρενόχληση κύριε! Πως το λένε? Bullying!’’ προσπάθησε μάταια να τον ξεφορτωθεί ο Kamui.
Τι θα κάνεις για αυτό βουτυρομπεμπέ? Θα το πεις στην μαμά?’’
‘’Θα το πω στον αστυνόμο απέναντι.’’
‘’Πωω, πάλι αυτός.’’ Ο μορφασμός του ποδηλάτη δήλωνε την μεγάλη ενόχληση προς την παρουσία του οργάνου.
‘’Γνωρίζεστε?’’
‘’Από σήμερα το πρωί δυστυχώς. Οι έτεροι αθλητές του συλλόγου με κατήγγειλαν για εκβιασμό και ψυχική οδύνη και με πέταξαν έξω από το τουρνουά.’’ Είπε εκείνος χωρίς να χάσει στιγμή την γκριμάτσα από το πρόσωπο του.
‘’Δεν είσαι κακός.’’ Είπε αφηρημένα ο φιλόσοφος ‘’Δεν μου λες, αφού άλλη δουλειά δεν έχεις για σήμερα, ψήνεσαι να πεταχτείς να δείρεις κάτι φλώρους στην Ελλάδα και να γίνεις θρύλος?’’
Τα μαύρα σαν ελιές μάτια του αθλητή κρύφτηκαν στα βλέφαρα τους, καθώς τον σκάναρε καχύποπτα από από τα νύχια έως την κορυφή.
‘’ΟΚ. Αν είναι να βλάψω κόσμο.’’ είπε εντέλει.
‘’Μια χαρά. Δεν φαντάζομαι να έχεις καμιά υπερδύναμη. Ξέρεις ξεχωριστές μαγικές κινήσεις και έλεγχος των στοιχείων και άρχοντας του χρόνου και δεν συμμαζεύεσαι.’’
‘’Γιατί καρτούν είμαι? Αυτά είναι για τους καθυστερημένους αποβλακωμένους. Εγώ είμαι αυθεντικός νταής του λυκείου. Akira Midousuji, το αληθινό πράμα.’’ Του έκλεισε το μάτι ‘’Ανέβα οπότε να φτάσουμε μάνι μάνι σε λίγα λεπτά.’’
‘’Κάτσε ρε, ο Leon ήθελε χιλιόμετρα ολόκληρα και η Mpoygatsa ώρες με βενζινοκίνητα, και εμείς με το ΒΜΧ θα φτάσουμε πρώτοι?’’ τον ρώτησε παίρνοντας θέση.
‘’Οι μεγάλες ιδέες συρρικνώνουν τον χωροχρόνο.’’
‘’Είμαι άνθρωπος!’’
‘’Ό,τι πεις.’’ Είπε και έβαλε φόρτσα στο πετάλι.
‘’Πάντως είναι άδικο. Ο Ody είχε σχεδόν σοβαρό πρόλογο, η Fallen και ο Babba σχετικά σοβαρό και ο Leon είχε τουλάχιστον κωμική εισαγωγή. Εμένα ούτε σοβαρή είναι, ούτε αστεία.’’ Παραπονέθηκε με τον κόσμο γύρω του να περνά αστραπιαία σε σχέση με αυτόν. Ήξερε να τρέχει, το μόνο βέβαιο, ο πρωταθλητής του.
‘’Είναι φιλοσοφική εισαγωγή. Και κάτσε καλά γιατί σε βλέπω να σε γράφει σαν tsundere στον τέλος.’’
‘’B-bb-aka… Αυτό δεν πρόκειται να γίνει.’’
-------------------------------------------------------------
(‘’Ακόμα να εμφανιστεί ο LethalMike. Για την δικιά σου υγεία καλύτερα να το κάνει! Όλες οι διαφημίσεις μας είχαν δέκα διαγωνιζόμενους, ακούς! Επέκτεινε τον χρόνο του Zane όσο περισσότερο γίνεται μέχρι να έρθει ο άλλος.’’)
‘’Παλιά φυσιογνωμία στα μέρη μας ο αγαπητός Zane, με αμέτρητες συμμετοχές αλλά ατυχή πορεία σε κάθε διοργάνωση συνήθως. Τι φταίει?’’
‘’Πρώτα από όλα οι αθώοι.’’
‘’Οι αθώοι? Πώς και έτσι?’’
‘’Οι αθώοι με ψηφίζουν και με πετάνε έξω ενώ είμαι μαζί τους. Έχω καταλήξει στο ότι με φθονούν. Και φυσικά ο επιθεωρητής. Ποτέ δεν με ελέγχει να αποδείξει την αθωότητα μου και όταν όντως είμαι κλέφτης με προδίδει αμέσως. Επίσης φταίει ο ντουφεκάς της νύχτας. Ποιον πυροβολείς κύριε μέσα στα άγρια μεσάνυχτα? Αλλά ο μεγαλύτερος φταίχτης είναι ο ιατρός.’’
‘’Γιατί?’’
‘’Γιατί δεν με προστατεύει κάθε νύχτα φυσικά.’’
‘’Μα… Never mind. Έκτακτη η είσοδος σου πάντως.’’
‘’Ναι, κυρίως για να κλείσω την εννιάδα μπήκα.’’
‘’Είδες φως και μπήκες ένα πράμα.’’
‘’Πρόσεχε τα λόγια σου πιτσιρίκο.’’
‘’Πες μας λίγα λόγια για την πρωταθλήτρια σου. Μπορεί το support να νικήσει τους bruisers αναρωτιέμαι.’’
‘’Φυσικά μπορεί. Το κόλπο είναι να αποφύγεις τις μάχες στο early game και να κάνεις farm τα creeps, οπότε στον ίδιο χρόνο να έχεις περισσότερο gold από τους αντιπάλους. Και να ντυθείς πρώτος. Αυτό στοχεύει να κάνει η Rachel.’’
(!!!Ο κόσμος στις κερκίδες ξεκαρδίζεται με το που το ακούει!!!)
‘’Τι γελάτε ρε?
‘’Μα αγαπητέ μου, Zane και late game είναι σαν να λες ΑΕΚ και πρωτάθλημα!’’
‘’Άι στον διάλο, μαζί σας που έμπλεξα! Φεύγω!’’
(!!!!Αφαιρεί τα καλώδια του ήχου!!!!)
‘’Όχι Zane, δεν έχουμε άλλον να βγάλουμε. Πρέπει να μας πεις και άλλα.’’
‘’Φεύγω είπα! Μην με πλησιάζεται. Όταν εγώ πήγαινα Platinum I εσείς βριζόσασταν στην Bronze IV να βρείτε τον πρώτο δολοφόνο.’’
‘’Δεν ακούγεσαι Zane, γύρνα πίσω.’’
-------------------------------------------------------------
Η ΕΚΠΟΜΠΗ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΕΥΓΕΝΙΚΗ ΧΟΡΗΓΙΑ ΤΟΥ ΑΝΙΜΕ.GR.
25 ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ
♫♫♫ΤΟΥΡΟΥΡΟΥΡΟΥ♫♫♫
-------------------------------------------------------------
Το τηλέφωνο χτυπάει αμέσως αφού έχω πέσει με τα μούτρα στον καναπέ του δωματίου. Η διαπεραστική φωνή της διαλύει και την παραμικρή υποψία ύπνου για σήμερα. Προσποιούμαι πως ακούω και γνέφω καταφατικά στην κάθε κουβέντα της.
Κάποιες σημειώσεις και συμβουλές από την γραμματεία. Η ανταπόκριση που είχε μέχρι στιγμής το σόου και το ελπιδοφόρο μέλλον του. Οι χορηγίες…. Λεπτομέρειες…. Λεπτομέρειες…. ασήμαντο…ασήμαντο…. Καληνύχ-
Το κουδούνι της πόρτας χτυπάει ασταμάτητα και η φωνή της ακούγεται πλέον σε πρώτο χρόνο. Δάκρυα στενάχωρα λούζουν το ξηρό δέρμα κάτω από τα μάτια μου. Ταλαντευόμενος μεταξύ πνευματικής διαύγειας και ύπνου σηκώνομαι και ανοίγω την πόρτα με μια ώθηση.
‘’Άσε την ψυχή μου δαίμονα. Δεν τελείωσε ακόμα η συμφωνία μας.’’
‘’Κρύβε λόγια Guns.’’ Μου είπε η Iristella σέρνοντας από το αφτί τον LethalMike.
‘’Διάβασε’’ του έδειξε την δήλωση ‘’να εδώ!!! Πρέπει να πάρεις έγκριση από το Τμήμα Ψυχαγωγίας και όχι την Μαύρη Τρύπα! Στραβάδι.’’ Τον κατσάδιασε για κάμποσα λεπτά.
‘’Και που ανήκει η τρύπα?’’ ρώτησε φοβισμένος εκείνος.
‘’Αυτή είναι το Τμήμα Ενημέρωσης έχουμε πει. ΄΄Black Hole΄΄ είναι το παρατσούκλι της.’’ Είπε ξεφυσώντας εκείνη ‘’Επίδοξος moderator να σου πετύχει.’’
‘’Εσείς μου επιτρέπεται να γίνω εφόσον νικήσω. Δεν φταίω εγώ εάν δεν πληρώ τα κριτήρια επιφανειακά’’ Δικαιολογήθηκε εκείνος ‘’επιφανειακά όμως, γιατί έτσι και το πάρω απόφαση γίνομαι πρώτης τάξεως νοικοκύρης.’’
‘’Ολοκλήρωσε αυτό που ήρθες να κάνεις νοικοκύρη.’’ Τσίριξε πίσω από τα σαρκοφάγα δόντια της.
‘’Κύριε! Ήρθα να δεχτείτε την ταπεινή συμμετοχή μου, κύριε!’’ στάθηκε σε στάση προσοχής.
‘’Το ηρωικό πνεύμα που αναγράφεται?’’ ρώτησα μην βλέποντας μπροστά μου.
‘’Εδώ, κάτω από τα μαύρα γράμματα, ΄΄Zack Fair΄΄. Θέλεις να σου αναφέρω ιστορικό?’’
‘’Δεν πάει να είναι ο Ιησούς Χριστός από την Ναζαρέτ. Εγώ τέτοια ώρα θα τον εγκρίνω.’’ Είπα και έβαλα μια μουτζούρα για υπογραφή. Ο Μιχαλάκης πήρε το χαρτί, το δίπλωσε μια φορά, το έβαλε στην κωλότσεπη και την έκανε επί τροχάδην για το γραφείο διαμονής του.
‘’Μπράβο το παιδί!’’ Γαλήνεψαν οι ουρανοί δίπλα μου.
Κάθισα στον καναπέ και έκανα νεύμα στην αρχηγό να φύγει.
‘’Και ποιος θα τους συντονίζει εκεί μέσα?’’ με ρώτησε φτάνοντας στην πόρτα.
‘’Έχω τον άνθρωπο μου.’’ μουρμούρισα νυσταγμένα.
‘’Θα τα καταφέρει ή θα τον φάνε ζωντανό αυτά τα θηρία?’’
‘’Όλα καλά θα πάνε. Δύο στις τρεις φτάνει μέχρι το τέλος.’’
Απαντάω και το τηλέφωνο που ακόμα κρατούσα πέφτει από το χέρι μου και εγώ βουτάω σε ύπνους πουπουλένιους.
-------------------------------------------------------------
Το .aNiMe//GR παρουσιάζει
μια παραγωγή της
Masha of Guns productions
Η νύχτα πέφτει στην .aNiMe//GR Town:
The Moderator Games
-------------------------------------------------------------
Η αμηχανία και ο εκνευρισμός ήταν έκδηλα αισθήματα μεταξύ των ηρωικών πνευμάτων. Καθισμένοι στην στρογγυλή αίθουσα συμβουλίων της γραμματείας, παρατηρούσε ο ένας την φάτσα και τις εκφράσεις του άλλου. Χωρίς να ακούγεται κουβέντα, όλοι τους κατέγραφαν και προσπαθούσαν να μεταφράσουν τις σκέψεις των τριγύρω τους.
Πρώτος και καλύτερος ο Hendrickson. Ο παλιός λύκος είχε συνηθίσει τέτοιες καταστάσεις από το παρελθόν του ενώ η όχι και τόσο ιπποτική φυσιογνωμία του κέντριζε φανερά το ενδιαφέρον. Συχνές και βραχύβιες ήταν οι ματιές που αντάλλαζε με τα περισσότερα μέλη.
Όχι με όλα τους ωστόσο. Άτομα όπως ο ασπρομάλλης με το νωχελικό βλέμμα και τις εκρήξεις σαρδόνιων γελώτων, δεν ανταποκρίνονταν στις βουβές προσκλήσεις του. Αυτοί ήταν και οι πλέον επικίνδυνοι. Πώς να αντιμετωπίσεις κάποιον με ένα τόσο μοναδικό χάρισμα που δεν ανταποκρίνεται από πάνω στον πνευματικό πόλεμο?
Στην ίδια κατηγορία ο Έλληνας με το μυθικό όνομα. Προσηλωμένος και ανέκφραστος, περίμενε σιωπηλά να κάνουν οι υπόλοιποι πρώτοι το λάθος. Βέβαια, στην περίπτωση του η απάντηση ήταν πιο προφανής. Η Nikaido απέναντι, είχε κατεβάσει το φερμουάρ από το φούτερ της, εκθέτοντας το πλούσιο μπούστο της. Επίσης προβληματική περίπτωση.
Άλλος είχε το όνομα και άλλος την χαρά όμως, μιας και ο Zack Fair είχε αποδειχτεί μεγαλύτερος κυνηγός του ωραίου φύλου από τον Karpusi. Όχι ο συνηθισμένος σου χασάπης, ο ξιφομάχος με την γιγάντια λεπίδα δεν αποτελούσε πρόβλημα μόνο για την τέχνη του. Στρατιώτης στην νοοτροπία και υπέρμαχος της τιμής και του έντιμου αγώνα, ενσάρκωνε όλες τις αρετές που ο ίδιος απέφευγε για χρόνια. Αυτό του έλειπε τώρα. Ένας Paladin στο πάρτι.
Πώς να χαρακτήριζε και το ξανθό κοριτσάκι με το αινιγματικό βλέμμα? Όλη αυτήν την ώρα ο ποδηλάτης της είχε κηρύξει πόλεμο, όμως εκείνη δεν αντιδρούσε. Παρέμενε ήρεμη να κοιτάει το ταβάνι ή έξω από το παράθυρο, ανγοώντας προκλητικά, θα έλεγε κανείς, τους υπόλοιπους, χωρίς αμφιβολία, επικίνδυνους ανθρώπους.
Την μονοτονία θορύβησε η είσοδος του ιερέα με την μπλε καπαρντίνα και τον δουλεμένο στο χέρι ολόχρυσο σταυρό στο στήθος του. Τους συνόδευσε μέχρι το ασανσέρ και μαζί κατέβηκαν στην είσοδο της μεγάλης αρένα, όπου αύριο θα ξεκινούσε το μεγάλο γεγονός.
Κοντά τους ο ξανθός κούρος με την ασύγκριτη ομορφιά προτιμούσε να στέκεται αγέρωχος με το αυτοκρατορικό του ύφος. Δεν αντάλλαξε βλέμμα ή κουβέντα σε όλη την διαδρομή τους.
‘’Εδώ θα γίνει η μεγάλη μάχη.’’ Είπε με την βαθιά του φωνή ο οικοδεσπότης τους ‘’Με λένε Kirei, και θα είμαι ο μεγάλος διαιτητής του φετινού Παλέρμο.’’
Your Host and GM- Kirei Kotomine
‘’Παρακαλώ, είστε ελεύθεροι να περιπλανηθείτε και να αφομοιώσετε στην μνήμη σας την μεγάλη πίστα.’’ Ξεκίνησε να αναλύει ‘’Σήμερα δεν επιτρέπεται να βλάψετε κανέναν. Οπότε θα σας παρότρυνα να αποφύγετε τις διαμάχες και να αρκεστείτε σε τυπικές διαδικασίες.’’ Συνέχισε και άνοιξε τον φάκελο με το ιστορικό τους καθενός.
‘’Βέβαια. Δεν υπάρχει τίποτα πιο γλυκό από το να προδίδεις αυτούς που γνωρίζεις.’’ Γραμμές σαρκαστικού χαμόγελου σκαλίστηκαν στα μάγουλα του ‘’Έτσι δεν είναι Rachel?’’
-------------------------------------------------------------
(Aρχίζει η ημέρα του ελεύθερου RP, η οποία θα τελειώσει αύριο Τρίτη 10 μ.μ.
Εσείς παίζεται μόνο τους χαρακτήρες που επιλέξατε. Τα άβαταρ σας στο σάητ μας θα τα χρησιμοποιεί η αυθεντία μου για κωμικούς σκοπούς και για να προχωράω την πλοκή.
Κάθε πρόσωπο έχει χρησιμοποιηθεί για σάτυρα και κωμωδία. Δεν έχω τίποτα το προσωπικό με κανέναν που θα χρησιμοποιήσω στο παιχνίδι.)