Ρομαντική ταινία κορεάτικου τύπου, που σημαίνει ότι είναι λογικό να περιέχει έναν λυκάνθρωπο, που υιοθετείται από μια οικογένεια και τον ερωτεύεται η μεγάλη κόρη. Για κάτι τέτοια λατρεύω τον κινηματογράφο της χώρας και τους ίδιους τους Κορεάτες, που προσήλθαν μαζικά στις αίθουσες που πρόβαλαν το φιλμ, με αποτέλεσμα το Werewolf boy να γίνει μία από μεγαλύτερες εμπορικές επιτυχίες του 2012. Ας δούμε όμως περί τίνος πρόκειται.
Βρισκόμαστε στο 1965, όπου η νεαρή Sun Yi, έχει μετακομίσει στην ύπαιθρο, μαζί με την χήρα μητέρα της και την μικρότερη αδερφή της, λόγω των προβλημάτων υγείας που την ταλανίζουν. Μια μέρα ανακαλύπτει ένα αγόρι να τριγυρνά στο οικόπεδο της οικογενείας, το οποίο όμως δεν μπορεί να μιλήσει, να γράψει ή να διαβάσει και που γενικότερα συμπεριφέρεται περισσότερο σαν ζώο παρά σαν άνθρωπος. Υποθέτοντας πως πρόκειται για ένα από τα ορφανά του πολέμου, η οικογένεια αποφασίζει να τον φροντίσει, μέχρι να βρεθεί μια μόνιμη λύση.
Σταδιακά τα μέλη της οικογένειας αρχίζουν και τον συνηθίζουν, με την Sun Yi, η οποία τον έχει βαφτίσει Chul Soo, να αναλαμβάνει να τον εκπαιδεύσει ενώ παράλληλα αναπτύσσει και κάποια συναισθήματα για το αγόρι. Και ενώ όλα φαίνονται να έχουν πάρει τον δρόμο τους, ο Ji Tae, συνεργάτης του πατέρα τους, που έχει αναλάβει την οικονομική φροντίδα της οικογένειας και τον ρόλο του κακού στην ταινία, κάνει τα πάντα για να ξεφορτωθεί τον Chul Soo, μιας και έχει δικά του σχέδια για την Sun Yi. Επιπλέον, ένα μυστικό που εξηγεί την κατάσταση του αγοριού έρχεται στην επιφάνεια για να περιπλέξει ακόμα περισσότερο τα πράγματα. Τα υπόλοιπα θα σας αφήσω να τα παρακολουθήσετε μόνοι σας
Σκηνοθέτης και σεναριογράφος της ταινίας ο Sung Hee Jo, του οποίου το μεγαλύτερο επίτευγμα στην συγκεκριμένη δουλειά είναι πως καταφέρνει να διατηρήσει την ποιότητα του φιλμ, ξεφεύγοντας από τα κλισέ τόσο του μελοδράματος όσο και της εφηβικής ρομαντικής ταινίας ενώ παράλληλα το διατηρεί όμορφο και συγκινητικό αντί για χαριτωμένοι και δακρύβρεχτο, όπως γίνεται τόσο συχνά. Σαφώς βέβαια τον βοηθάει στο επίτευγμα αυτό το σενάριο, που ξεφεύγει από τα συνηθισμένα.
Πολύ καλή δουλειά έχει γίνει επίσης και στο τεχνικό κομμάτι με εξαιρετική κινηματογράφιση και ενίοτε εντυπωσιακή φωτογραφία.
Ως Chul Soo, ο Joong Ki Song, ο οποίος παίζει πολύ καλά, ιδιαίτερα αν σκεφτούμε το ιδιαίτερο του ρόλου, μιας και πρέπει να φέρεται ως ένα ον, ανάμεσα στο ζώο και τον άνθρωπο, έχοντας μάλιστα ελάχιστες ατάκες.
Ως Sun Yi, η Bo Yeong Park, που παρουσιάζει με αρτιότητα μια σειρά ιδιοτήτων, όντας αρχικά ασθενής απομακρυσμένη από τον κόσμο, δασκάλα, φίλη, προστάτιδα και τέλος αντικείμενο ενός τραγικού έρωτα.
Συνοψίζοντας, πρόκειται για μία ταινία που παρακολουθείται αρκετά ευχάριστα, όντας σχετικά ανάλαφρη και εύπεπτη ενώ ξεφεύγει αρκετά και από τα συνηθισμένα.
Για μια ελαφρώς πιο αναλυτική περιγραφή εδώ:
