Η μέρα του free RP μόλις τελείωσε.
Οι συζητήσεις είχαν επιτέλους αρχίσει, μα κανείς δεν έλεγε να επικεντρωθεί στον πραγματικό λόγο που ήρθαν εδώ: την εξιχνίαση του θανάτου της γιαγιάς του Νέβιλ. Αντ’αυτού, μιλούσαν για άσχετα πράγματα, ακόμα και τα ραβδιά τους και φυσικά μέσα σ’όλα υπήρχε και η θεία του Χάρι! Η πιο νοσηρή που είχε γεννηθεί αμέσως στο μυαλό τους βέβαια, ακούγοντας τα τραγικά πράγματα που έλεγε η γυναίκα, ήταν πως αν η Μαρτζ ήταν μάγισσα, αυτή και η Άμπριτζ θα είχαν γίνει αμέσως κολλητές.
«Η θεία σου είναι απαίσια Χάρι.»
«Το ξέρω,» απάντησε λυπημένα.
«Ωραία η συμπαράσταση παιδιά, αλλά μην ξεχνάτε για ποιο λόγο ήρθαμε εδώ, κάποια στιγμή πρέπει να επιστρέψουμε και στο μέλλον…εεε, παρόν. Όχι περίμενε, μέλλον. Αααχ, δεν ξέρω, μπερδεύτηκα, πώς να το πω;»
«Μέλλον,» απάντησε μονολεκτικά η Ερμιόνη, η μοναδική που δούλευε σε κάτι «κι έχει δίκιο ο Ρον. Πρέπει να αρχίσουμε τις ερωτήσεις άμεσα. Για κάποιο περίεργο λόγο ο Ντάμπλντορ μας όρκισε να μην πειράξουμε κανέναν ό,τι και να γίνιε κι αυτό από μόνο του προμηνύει μπελάδες. Μα όσο νωρίτερα βγάλουμε άκρη, τόσο-Α!»
Τρεις κατάρες έφυγαν προς τα πάνω κι έσπευσαν όλοι να καλυφθούν ΄ το γέλιο του Πιβς ακολούθησε αμέσως!
«Απαίσιο, αγενέστατο πλάσμα! Δεν ξέρω καν γιατί υπάρχεις ακόμα!»
«Δεσποινίς Άμπριτζ, αυτό ήταν απειλή ξέρετε.»
«Κανείς δε μίλησε σε σένα απατεώνα.»
«Παρακαλώ;! Κύριε Μαλφόυ, θα εκτιμούσα πάρα πολύ να μην χρησιμοποιούσατε τέτοιου είδους χαρακτηρισμούς για το άτομό μου. Καθηγητά Σνέιπ, πείτε κάτι στον μαθητή σας.»
«Μα δε μπορώ να καταλάβω γιατί θορυβείσαι. Από το μέλλον ερχόμαστε ΄ έχεις ήδη αποκαλυφθεί.»
«Μη μαλώνετε μεταξύ σας ΄ τα Ναργκλς μπαίνουν πιο εύκολα μέσα σας…»
«Την τρελολούνα ποιος τη διάλεξε, δε μπορώ να καταλάβω!»
«Μην της μιλάς έτσι!»
«…μπα; Προσβάλαμε τη φιλεναδίτσα σου Νέβιλ;»
«Κι αυτό να ήταν, πού να καταλάβαινες εσύ Μαλφόυ; Για σένα μόνο εργαλεία είναι οι γύρω σου και τίποτα άλλο!»
«Όντως ΄ δε σου έμαθε η μαμά να μην-…»
Όμως ο Ρον δεν κατάφερε ποτέ να τελειώσει την προσβολή του: εκεί που η Ερμιόνη είχε σηκωθεί όρθια, με ένα μεγάλο δοχείο γεμάτο υγρό στα χέρια, αγνοώντας τον χαμό τριγύρω της, ξαφνικά πάγωσε. Δεν σταμάτησε απλώς, μα κυριολεκτικά πάγωσε ακριβώς στη στάση που ήταν: ένα πόδι μισό στον αέρα, το άλλο λυγισμένο και το δοχείο στο ύψος του στέρνου. Σιγά σιγά, μια περίεργη μικρή λάμψη άρχισε να φαίνεται ανεβαίνοντας, αχνή στην αρχή μα όσο πήγαινε και δυνάμωνε.
«Ερμιόνη!»
«Τ…ο περίμ…ενα. Διαβά…στε το…γράμμα στην τσά…»
Δεν κατάφερε να αποσώσει. Η λάμψη την κυρίευσε ολόκληρη και το φως άρχισε να πάλλεται. Μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα, είχε γίνει τόσο φωτεινό που αναγκάστηκαν να καλύψουν τα μάτια τους. Όταν έφτασε στην αποκορύφωση έμεινε σταθερό και…έγινε έκρηξη φωτός!
«Ααααααα!»
Όλοι πετάχτηκαν πίσω! Τα ασημικά εκσφενδονίστηκαν και τα κεριά έσβησαν —μέχρι κι ο Πιβς δεν κατάφερε να γλυτώσει. Άλλοι χτύπησαν σε τοίχους, άλλοι σε καρέκλες, μα όλοι μαζί στο πάτωμα. Όταν τόλμησαν ν’ανοίξουν τα μάτια τους, το εκτυφλωτικό φως είχε χαθεί και στη θέση του έμεινε σκοτάδι, πιο έντονο από ποτέ.
«Είστε όλοι καλά;»
Η ερώτηση του Χάρι απαντήθηκε από βλαστήμιες, μουγκρητά και λίγες έναρθρες καταφάσεις. Μόνο μία φωνή έλειπε: της Ερμιόνης. Αναστατωμένος, ο Ρον έτρεξε εκεί που θυμόταν πως ήταν η κοπέλα ΄ χτύπησε πάνω σε πολλά πράγματα στο διάβα του μα έφτασε πρώτος, πριν καν ανάψουν από μόνα τους τα κεριά.
Όταν το φως επανήλθε, όλοι αντίκρισαν αυτό που ο Ρον κατάλαβε από την αφή: η Ερμιόνη είχε μετατραπεί σε πέτρα. Γι ακόμα μία φορά, όπως στο δεύτερο έτος τους, η Ερμιόνη ήταν κυριολεκτικά Αποσβολωμένη.
«Π-ποιος το έκανε; Γιατί…;»
«Ρον θυμήσου τι μας είπε: το περίμενε. Και κάτι για ένα γράμμα στην τσάντα της. Περίμενε να τα ψάξουμε και να δούμε αν αυτά βγάζουν κάποιο νόημα.»
Ο Νέβιλ ήδη έψαχνε ΄ ο Χάρι πήγε να τον βοηθήσει. Ο Ρον πήρε τον ρόλο του προστάτη κι άρχισε ν φρουρεί το πετρωμένο σώμα της κοπέλας, με το ραβδί του έτοιμο για δράση. «Το βρήκα,» αναφώνησε ο Χάρι. Άρχισε να διαβάζει…
«Λοιπόν, τώρα καταλάβαμε γιατί ο Σνέιπ ήταν τόσο απαραίτητος, εκτός από το προφανές,» σχολίασε ο Χάρι πετώντας το γράμμα στον Ρον «πρέπει να συνεχίσεις το φίλτρο που έφτιαχνε… καθηγητά.»
«Τι εννοείς,» ρώτησε ο Σνέιπ με την χαρακτηριστική αργόσυρτη φωνή του.
«Είχε προβλέψει ότι μπορεί να μαρμάρωνε μόνο και μόνο επειδή ήρθαμε πίσω σε αυτόν τον χρόνο: λόγω του χρονικού παραδόξου γράφει στο γράμμα της κάποια αντίδραση ή κάτι τέτοιο. Δεν κατάλαβα ακριβώς, αλλά την εμπιστεύομαι.»
«Εφόσον δεν ευθύνεται κανείς σας, δε θα υπάρξουν συνέπειες,» είπε ο Ρον επιθετικά «αλλά εξαιτίας αυτού που έγινε…νομίζω είναι ώρα για ένα διάλειμμα. Ας, ας πάμε για ύπνο.»
Ο Νέβιλ κι ο Χάρι κοιτάχτηκαν. Ήξεραν σε τι κατάσταση βρισκόταν ο Ρον με τους μαύρους κύκλους κάτω απ’τα μάτια και τώρα αυτό το πλήγμα. Ακόμα και στο δεύτερο έτος τους, ο Ρον ήταν πιο ανήσυχος για το τι θα πάθαινε η Ερμιόνη πόσο μάλλον τώρα. Πάλι καλά που στο γράμμα η Ερμιόνη προέβλεπε μια παρόμοια αυτόματη ανάρρωση αλλιώς ο Ρον δε θα άντεχε για πολύ ακόμα.
«Ναι, είναι η καλύτερη ιδέα. Θα ξεκουραστούμε για τώρα. Εξάλλου, ήταν αργά το βράδυ όταν φύγαμε-…εεε, δηλαδή γυρίσαμε στο παρελθόν. Πρέπει να είστε όλοι κουρασμένοι. Γι αυτό θα κοιμηθούμε για τώρα. Χάρι, πέρασε το φίλτρο από όλους.»
«Ποιο φίλτρο;»
«Φίλτρο για να κοιμηθείτε φυσικά. Ένας από σας έχει προδώσει τον Χάρι και τη γιαγιά μου ΄ δε θα σας αφήσουμε να κυκλοφορείτε ανεξέλεγκτα.»
Οι μικρές αντιρρήσεις καταπνίγηκαν σύντομα κι όλοι δέχτηκαν να το πιούνε. Η Μαρτζ που παρουσίασε μια μικρή αντίσταση, της το βάλανε μέσα στο μπράντυ που έπινε όταν δεν κοιτούσε. Δεν το κατάλαβε ποτέ.
Σε αντίθεση με τον Ρον που ήδη κοιμόταν, κουλουριασμένος δίπλα στην Ερμιόνη, όλοι οι άλλοι ήταν καθισμένοι στις θέσεις τους και είχαν πέσει πάνω στο τραπέζι.
«Αν αυτό συνεχιστεί για πάνω από μία μέρες, τι λες να πούμε στο δωμάτιο να μας βγάλει κανένα κρεββάτι ε;»
Ο Νέβιλ κύλησε τα μάτια του. «Καλώς.»
Η νύχτα έπεσε.
Οι ρόλοι θα μοιραστούν μέσα στην ώρα.
Edited by Fallen_Mpougatsa, 06 March 2014 - 12:19.