43 replies to this topic

[Hazuki]

Βασικά αν διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο ο Miyazaki δεν τα χώνει στους otakus αλλά στους σχεδιαστές (με ένα κάπως φιλοσοφικό τόνο).

 

http://en.rocketnews24.com/2014/01/30/ghiblis-hayao-miyazaki-says-the-anime-industrys-problem-is-that-its-full-of-anime-fans/

 

Αυτό που λέει είναι ότι οι περισσότεροι άνθρωποι που είναι υπεύθυνοι για τις σειρές είναι απλά εγωκεντρικοί που δεν μπορούν να παρατηρήσουν τον κόσμο και τους ανθρώπους γύρω τους. Το αποτέλεσμα είναι ότι έχουμε γεμίσει otakus.

[Shiro_Tamori]

Αφενός μετά την Nausicaa ακολούθησαν παραγωγές όπως το My Neighbours the Yamadas, το Whisper of the Heart , το Spirited Away το Howl;s moving castle και πιο πρόσφατα το Kaze Tachinu τα οποία ελάχιστη ως καμία σχέση δεν έχουν μεταξύ τους. Έχει κάποιες αντιλήψεις οι οποίες πάγια βγαίνουν μέσα στα έργα του όπως η αγάπη του για το περιβάλλον, το πώς αντιλαμβάνεται τις πρωταγωνίστριες του ( η κάθε μία όμως έχει ξεχωριστό χαρακτήρα) αλλά αυτά είναι πράγματα τα οποία έχουν σχέση με τον ίδιο τον χαρακτήρα του δημιουργού και την καλλιτεχνική του υπογραφή και σίγουρα δεν είναι δείγμα επανάληψης. Μπορεί να μην είναι όλες του οι ταινίες το ίδιο καλές, αλλά οι περισσότερες έχουν την δική τους θεματολογία και οι χαρακτήρες δεν είναι καρμπόν ο ένας του άλλου. Πιο επαναλαμβανόμενος πχ είναι ο Makoto Shinkai που αν και λατρεμένος επί πόσες δεν ξέρω και εγώ ταινίες ουσιαστικά λέει (και κλαίει) την ίδια ιστορία περί longing.

Kατά δεύτερο λόγο ο Miyazaki σαν άνθρωπος δεν είναι μόνο καλλιτέχνης, είναι και ακτιβιστής και ιδεαλιστής και ενεργός στα πλαίσια της Ιαπωνικής πραγματικότητας. Ποτέ δεν φοβόταν να πει την άποψή του κάτι το οποίο απέδειξε με την εναντίωσή του στο πρόσφατο κυβερνητικό αμυντικό νομοσχέδιο πράγμα που τον έφερε αντιμέτωπο με τρομερό backlash τόσο από την Ιαπωνική αριστερά όσο και από την δεξιά. Αλλά είτε συμφωνούμε με τις απόψεις του είτε όχι, γεγονός παραμένει ότι πρόκειται για έναν άνθρωπο ο οποίος έχει επαφή με την πραγματικότητα και τις εμπειρίες που αποκομίζει τις μετατρέπει σε πηγή έμπνευσης. Και με τόσο έργο το οποίο έχει αφήσει προφανώς έχει κερδίσει το να λέει την άποψη του. Δεν είναι καβάλημα καλαμιού αυτό παιδιά. Αν δεν μιλήσει ο Miyazaki που είναι στον χώρο 40 χρόνια και από τον οποίο έχουν επηρεαστεί και περάσει κάποιοι από τους πιο γνωστούς σημερινούς δημιουργούς, ποιός θα μιλήσει για την βιομηχανία των anime? Μακάρι να μιλάγανε και άλλοι δημιουργοί και να βλέπαμε τις απόψεις τους για την κατάσταση που επικρατεί άσχετα με το αν συμφωνούμε ή όχι. 

Εχουμε κολλήσει στην λέξη otaku όπως την αντιλαμβανόμαστε εμείς και τελείως out of context και δεν κάνουμε μια προσπάθεια να δούμε τι πραγματικά θέλει να πει, το οποίο δεν το θεωρώ τόσο παράλογο καθώς τα αποτελέσματά του φαίνεται να ενοχλούν μεγάλο μέρος της κοινότητας.

 

Για την πρώτη παράγραφο εγώ προσωπικά παρατηρώ πολλές ομοιότητες στους χαρακτήρες του ανάλογα και με το ρόλο που έχουν στην εκάστοτε ιστορία, βλ. πρωταγωνίστρια ή πρωταγωνιστής, minor villain etc. Και συχνά αυτό εκφράζεται και με επαναλαμβανόμενα σχεδιαστικά ιδιώματα/μοτίβα τα οποία είναι λίγο αργά για να παραθέσω ένα προς ένα αλλά πιστεύω οι περισσότεροι έχουμε παρατηρήσει.

O Miyazaki προφανώς και έχει δικαίωμα (και υποχρέωση) να πεί την άποψή του αλλά προσωπικά δεν θεωρώ ότι είναι και το πιο αντισυμβατικό άτομο στην άνιμε βιομηχανία (και όχι σε σχέση με την ιαπωνική κοινωνία εν γένει, εκεί μπορεί να είναι ο βασιλιάς της αντισυμβατικότητας) που συνεχώς υπερβαίνει τον εαυτό του και σπάει τα δικά του κλισέ, αλλάζοντας μοτίβα και θεματολογία. Κατ' εμέ ενός τύπου ιστορία λέει εδώ και χρόνια και ασφαλώς το κάνει καλά αλλιώς δε θα τον εκτιμούσα. Αλλά δεν είναι π.χ. Osamu Tezuka ούτε Mamoru Oshii.

Τώρα για το συγκεκριμένο που είπε ναι είναι πολλά τα άνιμε φτιαγμένα από οτάκου για οτάκου, αλλά πρώτον κατ' εμέ αυτό δεν τα κάνει εκ προοιμίου κακά άνιμε  και δεύτερον για όποιον έχει μάτια να δεί και δεν τρώει ότι του σερβίρουν μαζικά υπάρχουν και αρκετά μακριά από αυτό το μονοπάτι. Εξ άλλου λογικό είναι να προμοτάρονται πολύ και σειρές με πιο ευρύ ή διαφορετικό κοινό βλ. shoujo ή seinen.

[iristella]

Για την πρώτη παράγραφο εγώ προσωπικά παρατηρώ πολλές ομοιότητες στους χαρακτήρες του ανάλογα και με το ρόλο που έχουν στην εκάστοτε ιστορία, βλ. πρωταγωνίστρια ή πρωταγωνιστής, minor villain etc. Και συχνά αυτό εκφράζεται και με επαναλαμβανόμενα σχεδιαστικά ιδιώματα/μοτίβα τα οποία είναι λίγο αργά για να παραθέσω ένα προς ένα αλλά πιστεύω οι περισσότεροι έχουμε παρατηρήσει.

O Miyazaki προφανώς και έχει δικαίωμα (και υποχρέωση) να πεί την άποψή του αλλά προσωπικά δεν θεωρώ ότι είναι και το πιο αντισυμβατικό άτομο στην άνιμε βιομηχανία (και όχι σε σχέση με την ιαπωνική κοινωνία εν γένει, εκεί μπορεί να είναι ο βασιλιάς της αντισυμβατικότητας) που συνεχώς υπερβαίνει τον εαυτό του και σπάει τα δικά του κλισέ, αλλάζοντας μοτίβα και θεματολογία. Κατ' εμέ ενός τύπου ιστορία λέει εδώ και χρόνια και ασφαλώς το κάνει καλά αλλιώς δε θα τον εκτιμούσα. Αλλά δεν είναι π.χ. Osamu Tezuka ούτε Mamoru Oshii.

Τώρα για το συγκεκριμένο που είπε ναι είναι πολλά τα άνιμε φτιαγμένα από οτάκου για οτάκου, αλλά πρώτον κατ' εμέ αυτό δεν τα κάνει εκ προοιμίου κακά άνιμε  και δεύτερον για όποιον έχει μάτια να δεί και δεν τρώει ότι του σερβίρουν μαζικά υπάρχουν και αρκετά μακριά από αυτό το μονοπάτι. Εξ άλλου λογικό είναι να προμοτάρονται πολύ και σειρές με πιο ευρύ ή διαφορετικό κοινό βλ. shoujo ή seinen.

Στο τελευταίο κομματι πάει αυτό το οποίο είπε ο Hazuki πιο πριν και είναι το context της συνέντευξης και της φράσης η οποία έχει κάνει τόσο πάταγο.
 

 

Βασικά αν διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο ο Miyazaki δεν τα χώνει στους otakus αλλά στους σχεδιαστές (με ένα κάπως φιλοσοφικό τόνο).

 

http://en.rocketnews24.com/2014/01/30/ghiblis-hayao-miyazaki-says-the-anime-industrys-problem-is-that-its-full-of-anime-fans/

 

Αυτό που λέει είναι ότι οι περισσότεροι άνθρωποι που είναι υπεύθυνοι για τις σειρές είναι απλά εγωκεντρικοί που δεν μπορούν να παρατηρήσουν τον κόσμο και τους ανθρώπους γύρω τους. Το αποτέλεσμα είναι ότι έχουμε γεμίσει otakus.

Το αν είναι συμβατικός ή όχι στον τομέα των anime δεν έχει κάποια σχέση ούτε με το ότι μπορεί και παρουσιάζει ολοκληρωμένους χαρακτήρες και όχι αρχέτυπα, (τουλάχιστον most of the times)  ή το ότι δεν έχει γνώση του χώρου του. Και για να είμαι ειλικρινής δεν ξέρω αν πιάνεται κανείς για συμβατικός όταν αυτός είναι που αποτελεί το παράδειγμα προς μίμηση για άλλους και έχει χαράξει τον δικό του δρόμο.

Μπορούμε να συζητήσουμε πιο συγκεκριμένα για τα περί ομοιότητας που λες ανάμεσα στις δουλειές του, για να σου απαντήσω και πιο συγκεκριμένα γιατί πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω πώς λέει την ίδια ιστορία ξανά και ξανά και ποια είναι τα plot devices που τις κάνουν όλες παρόμοιες.

Μια χαρά μοτίβα είχε και ο Tezuka btw όπως και ο Oshii υπό την έννοια ότι οι δουλειές τους διακρίνονται από τις υπόλοιπες.

Τέλος προφανώς και υπάρχουν αξιόλογες σειρές και ιστορίες στις μέρες μας. Απλά εκτός και αν είναι αυτοαναφορικές συνήθως δεν προέρχονται από ανθρώπους που δεν έχουν επαφή με την ευρύτερη πραγματικότητα.

[Shiro_Tamori]

Το αν είναι συμβατικός ή όχι στον τομέα των anime δεν έχει κάποια σχέση ούτε με το ότι μπορεί και παρουσιάζει ολοκληρωμένους χαρακτήρες και όχι αρχέτυπα, (τουλάχιστον most of the times)  ή το ότι δεν έχει γνώση του χώρου του. Και για να είμαι ειλικρινής δεν ξέρω αν πιάνεται κανείς για συμβατικός όταν αυτός είναι που αποτελεί το παράδειγμα προς μίμηση για άλλους και έχει χαράξει τον δικό του δρόμο.

Μπορούμε να συζητήσουμε πιο συγκεκριμένα για τα περί ομοιότητας που λες ανάμεσα στις δουλειές του, για να σου απαντήσω και πιο συγκεκριμένα γιατί πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω πώς λέει την ίδια ιστορία ξανά και ξανά και ποια είναι τα plot devices που τις κάνουν όλες παρόμοιες.

Μια χαρά μοτίβα είχε και ο Tezuka btw όπως και ο Oshii υπό την έννοια ότι οι δουλειές τους διακρίνονται από τις υπόλοιπες.

Τέλος προφανώς και υπάρχουν αξιόλογες σειρές και ιστορίες στις μέρες μας. Απλά εκτός και αν είναι αυτοαναφορικές συνήθως δεν προέρχονται από ανθρώπους που δεν έχουν επαφή με την ευρύτερη πραγματικότητα.

 

Αμφιβάλλω αρκετά για το "ολοκληρωμένους χαρακτήρες και όχι αρχέτυπα" κομμάτι ειδικά αν σκεφτεί κανείς το υπόβαθρο/ιστορία (; ) και τον συμβολισμό πολλών από αυτούς τους χαρακτήρες (τυχαία παραδείγματα η Yubaba  και ο Haku στο Spirited Away, η Nausicaa στο αντίστοιχο anime (και όχι το manga) και ο Howl στο Moving Castle) Για εμένα πιο (ψυχολογικά/μυθολογικά/χαρακτηρολογικά) αρχετυπικός γίνεσαι χαρακτήρας σε Noh δράμα. Μίμηση λογικό να έχει φάει ο Miyazaki όταν κάνει αυτό που κάνει τόσο επιτυχημένα και προφανώς έχει χαράξει το δικό του δρόμο ,το θέμα είναι πόσο ξεφεύγει από την αρχική του πορεία και themes επιτυχημένα (βλ. τεχνολογία/πρόοδος vs άγρια φύση/αγνότητα, απληστία vs αθωότητα, coming of age, heroes prevail in the end, fantasy/childhood vs reality/adulthood etc.).

Για να προσπαθήσω να εξηγήσω τη διαφορά του Miyazaki από τον Tezuka π.χ. δές στον Tezuka το Triton of the Sea σε σχέση με το Buddha ή το Princess Knight, είναι 3 ιστορίες τελείως άλλου επιπέδου, νοήματος και θεματολογίας, με άλλου τύπου χαρακτήρες η κάθε μία (παρότι εμφανισιακά μπορεί να μοιάζουν)  και που απευθύνονται σε διαφορετικό κοινό με διαφορετικό τρόπο ως επί το πλείστον. Στον Oshii δες το Ghost in the Shell, το Tenshi no Tamago και το Jin Roh. Θεματολογία, χαρακτήρες και προσέγγιση πολύ διαφορετική στο κάθε ένα. Στα έργα του Miyazaki, eh not That much (αν θές διακρίνω τις παιδικές και τις εφηβικές/young adult του ιστορίες). Οι άλλοι δύο που αναφέρω μου φαίνεται πως αξιοποιούν στα έργα τους ένα πολύ μεγαλύτερο φάσμα εμπειριών, ιδεών και πραγματικότητας για να πουν τις ιστορίες τους σε σχέση με τον Miyazaki.

Δεν νοώ δημιουργό τέχνης που δεν έχει επαφή με την ευρύτερη πραγματικότητα ούτε παλιότερα ούτε σήμερα, γιατί η τέχνη αν θες είναι μια ερμηνεία ή ανασύνθεση της πραγματικότητας υπό το πρίσμα της φαντασίας του δημιουργού της (μεταξύ άλλων). Και αν υπάρχει υπερπαραγωγή τέχνης που δεν έχει επαφή με την ευρύτερη πραγματικότητα στον τομέα άνιμε λόγω εγωισμού των δημιουργών (ή μήπως πρόκειται για ερμηνείες διαφορετικών πλευρών της ευρύτερης πραγματικότητας βλ. του διαδικτύου ή ορισμένων υποκουλτουρών με τις οποίες ο Miyazaki δεν είναι εξοικειωμένος, βλ mmorpg players, j-rockers, metalheads, followers of the flying spaghetti monster) τότε η λύση είναι απλή, προσπεράστε τη και το ίδιο θα έπρεπε να κάνει και ο Miyazaki και αν είναι τόσο φτωχή θα ξεφουσκώσει μόνη της. Αν όχι, μήπως, σε ορισμένες περιπτώσεις, έχει κάτι να πεί;

Edited by Shiro_Tamori, 09 March 2014 - 21:57.

[iristella]

Yπάρχει διαφορά ανάμεσα στο να είσαι συμβολικός χαρακτήρας και paper thin αρχέτυπο. Είναι η διαφορά ανάμεσα στους χαρακτήρες του Utena για παράδειγμα, οι οποίοι ουσιαστικά συμβολίζουν ιδέες και στους χαρακτήρες της χι ψι generic σειράς της οποίας οι χαρακτήρες εξυπηρετούν τις φαντασιώσεις ενός πολύ συγκεκριμένου fandom. Τόσο η Nausicaa όσο ο Haku όσο η Yubaba αποτελούν τέτοιες περιπτώσεις η δέ Yubaba είναι παράλληλα και αναφορά σε ρώσικο παραμύθι.
 

Στο θέμα των δημιουργών δεν συμφωνώ με τους παραλληλισμούς. Αφενός γιατί ο Tezuka στο απίστευτο έργο το οποίο έχει αφήσει έχει πάρα πολλές φορές ασχοληθεί με συγκεκριμένα themes όπως η καταπίεση, ο πόλεμος , έχει χρησιμοποιήσει συγκεκριμένες αφηγηματικές τεχνικές και γενικά patterns. Το να απομονώνουμε τα τρία λιγότερο σχετικά μεταξύ τους έργα δεν αναιρεί το ότι τα παραπάνω υπαρχουν. Παράδειγμα. Το theme του Apollo's Song με τον πρωταγωνιστή να τιμωρείται για το κακό που έχει προκαλέσει παρατηρείται και σε πολλές συντομες ιστορίες του, και στο Ayako, και στο Adolf. Ο Tezuka επίσης πολλές φορές χρησιμοποιεί συμβολικούς χαρακτήρες και συγκεκριμένες αφηγηματικές τεχνικές και quirks όπως πχ το self insert σε πολλά από τα stories του.

Kατά δεύτερο λόγο ο Mamoru Oshii σε αντίθεση με τον Miyazaki δεν ήταν και δημιουργός ιστοριών αλλά μόνο σκηνοθέτης ως επί το πλείστον. Αυτό δεν σημαίνει ότι ο Miyazaki δεν έχει δουλέψει και σε διασκευασμένες δουλειές όπως για παράδειγμα το Howl's Moving Castle το οποίο βασίζεται σε βιβλία αλλά σίγουρα εξηγεί γιατί εν μέρη το γιατί μπορεί να δουμε περισσότερες ομοιότητες ανάμεσα στην Nausicaa Και το Mononoke Hime αντί για το Jin Roh και το GITS. Speaking of which though οι επιλογές από μόνες τους μπορεί να βγάλουν κάποια ενδιαφέροντα συμπεράσματα στις περιπτώσεις GITS, Jin Roh και Sky Crawlers για παράδειγμα. Το insert του γνωστού σκυλιού το λαμβάνω ως humorous οπότε οκ δεν το αναφέρω καν.

Από εκεί και πέρα το γεγονός ότι δεν ξεφουσκώνει κάτι σαν τάση και όχι σαν συγκεκριμένος τίτλος δεν πάει να πει απαραιτήτως ότι έχει κάτι να πει. Προφανώς και τα Twilight like βιβλία γνωρίζουν απίστευτη άνθιση εδω και μία δεκαετία δεν σημαίνει όμως ότι οι δημιουργοί τους αντλούν από σημαντικές εμπειρίες και όχι από τις φαντασιώσεις τους. In fact αυτό είναι και το selling point τους. Οι τελείως εγωιστικές φαντασιώσεις που δημιουργούν στερεότυπα που καμία σχέση δεν έχουν με την πραγματικότητα. Δεν είναι η θεματολογία αυτή καθεαυτή, δεν είναι το αν θα ασχολούνται με mmorpg's, metalheads etc. Είναι το κατά πόσο αυτός που γράφει γι αυτά ξέρει πώς ένας πραγματικός άνθρωπος φέρεται και αν μπορεί να το περάσει αυτό μέσα στην ιστορία αντί για το πώς θα ήθελε να φέρεται και το πώς πιστεύει ότι θα είχε την μεγαλύτερη αποδοχή.
 

[Shiro_Tamori]

Yπάρχει διαφορά ανάμεσα στο να είσαι συμβολικός χαρακτήρας και paper thin αρχέτυπο. Είναι η διαφορά ανάμεσα στους χαρακτήρες του Utena για παράδειγμα, οι οποίοι ουσιαστικά συμβολίζουν ιδέες και στους χαρακτήρες της χι ψι generic σειράς της οποίας οι χαρακτήρες εξυπηρετούν τις φαντασιώσεις ενός πολύ συγκεκριμένου fandom. Τόσο η Nausicaa όσο ο Haku όσο η Yubaba αποτελούν τέτοιες περιπτώσεις η δέ Yubaba είναι παράλληλα και αναφορά σε ρώσικο παραμύθι.
 

Στο θέμα των δημιουργών δεν συμφωνώ με τους παραλληλισμούς. Αφενός γιατί ο Tezuka στο απίστευτο έργο το οποίο έχει αφήσει έχει πάρα πολλές φορές ασχοληθεί με συγκεκριμένα themes όπως η καταπίεση, ο πόλεμος , έχει χρησιμοποιήσει συγκεκριμένες αφηγηματικές τεχνικές και γενικά patterns. Το να απομονώνουμε τα τρία λιγότερο σχετικά μεταξύ τους έργα δεν αναιρεί το ότι τα παραπάνω υπαρχουν. Παράδειγμα. Το theme του Apollo's Song με τον πρωταγωνιστή να τιμωρείται για το κακό που έχει προκαλέσει παρατηρείται και σε πολλές συντομες ιστορίες του, και στο Ayako, και στο Adolf. Ο Tezuka επίσης πολλές φορές χρησιμοποιεί συμβολικούς χαρακτήρες και συγκεκριμένες αφηγηματικές τεχνικές και quirks όπως πχ το self insert σε πολλά από τα stories του.

Kατά δεύτερο λόγο ο Mamoru Oshii σε αντίθεση με τον Miyazaki δεν ήταν και δημιουργός ιστοριών αλλά μόνο σκηνοθέτης ως επί το πλείστον. Αυτό δεν σημαίνει ότι ο Miyazaki δεν έχει δουλέψει και σε διασκευασμένες δουλειές όπως για παράδειγμα το Howl's Moving Castle το οποίο βασίζεται σε βιβλία αλλά σίγουρα εξηγεί γιατί εν μέρη το γιατί μπορεί να δουμε περισσότερες ομοιότητες ανάμεσα στην Nausicaa Και το Mononoke Hime αντί για το Jin Roh και το GITS. Speaking of which though οι επιλογές από μόνες τους μπορεί να βγάλουν κάποια ενδιαφέροντα συμπεράσματα στις περιπτώσεις GITS, Jin Roh και Sky Crawlers για παράδειγμα. Το insert του γνωστού σκυλιού το λαμβάνω ως humorous οπότε οκ δεν το αναφέρω καν.

Από εκεί και πέρα το γεγονός ότι δεν ξεφουσκώνει κάτι σαν τάση και όχι σαν συγκεκριμένος τίτλος δεν πάει να πει απαραιτήτως ότι έχει κάτι να πει. Προφανώς και τα Twilight like βιβλία γνωρίζουν απίστευτη άνθιση εδω και μία δεκαετία δεν σημαίνει όμως ότι οι δημιουργοί τους αντλούν από σημαντικές εμπειρίες και όχι από τις φαντασιώσεις τους. In fact αυτό είναι και το selling point τους. Οι τελείως εγωιστικές φαντασιώσεις που δημιουργούν στερεότυπα που καμία σχέση δεν έχουν με την πραγματικότητα. Δεν είναι η θεματολογία αυτή καθεαυτή, δεν είναι το αν θα ασχολούνται με mmorpg's, metalheads etc. Είναι το κατά πόσο αυτός που γράφει γι αυτά ξέρει πώς ένας πραγματικός άνθρωπος φέρεται και αν μπορεί να το περάσει αυτό μέσα στην ιστορία αντί για το πώς θα ήθελε να φέρεται και το πώς πιστεύει ότι θα είχε την μεγαλύτερη αποδοχή.

 

Ενα volume thick αρχέτυπο είναι ακόμα ένα αρχέτυπο. Βλ. Haku = spirit guide, yubaba = yama-uba/baba yaga= witch, howl = faustian magician, nausicaa = chosen one/heroine. Γενικά θα μπορούσαμε να δούμε και πιο ανθρώπινους χαρακτήρες και μια παρέκκλιση από τον monomyth το οποίο ο Miyazaki τόσο αγαπά. http://en.wikipedia.org/wiki/Monomyth .


Το ότι πολλές από τις ιστορίες του Tezuka έχουν κοινά themes και τεχνικές δεν αναιρεί  αυτό που έγραψα σχετικά με το φάσμα των χαρακτήρων, μεθόδων και καταστάσεων που έχει χρησιμοποιήσει σε σχέση με το Miyazaki, ούτε και το ότι έχει απευθυνθεί σε πάρα πολύ διαφορετικά είδη κοινού. Η απόδειξη για το φάσμα/ εύρος χαρακτήρων αυτό μπορεί να έρθει από την παρουσίαση π.χ. αυτών των τριών manga που ανέφερα πρίν. Δε σημαίνει ότι πάντα έφτιαχνε τόσο διαφορετικά πράγματα μεταξύ τους, σημαίνει όμως ότι μπορούσε να φτιάξει τόσο διαφορετικά πράγματα μεταξύ τους (ένα adventure shounen, ένα παραμυθένιο shoujo και ένα αρκετά φιλοσοφικό πάνω στη θρησκεία seinen). Miyazaki, on the other hand?

Κάτι ανάλογο ισχύει για το είδος των ιστοριών που έχει επιλέξει (να σκηνοθετήσει αυτή τη φορά) ο Oshii (γιατί για σκηνοθέτες μιλούσαμε αρχικά στο thread αν δεν κάνω λάθος). Έχουν μεγάλες διαφορές στο μήκος κύματος και το είδος, while Miyazaki's... well not so much...

Σε βάθος χρόνου, κατά την ταπεινή μου γνώμη, ότι δεν αξίζει πραγματικά, ξεφουσκώνει. Δηλ. μετα από 20-30 χρόνια θα θυμάται ο κόσμος και θα θεωρεί σημαντικά (αναγνώστες αλλά και ακαδημαϊκοί) τον Τόλκιν ή τον Sheridan Le Fanu (συγγραφέα της Carmilla) αλλά μάλλον όχι το Twilight, γιατί υποθέτω πως το Twilight δεν έχει κάτι το οποίο να είναι διαχρονικής αξίας αλλά έχει φτιαχτεί για να μιλάει σε άτομα συγκεκριμένης εποχής, συγκεκριμένου υποβάθρου και δεν έχει βάθος (σε αντίθεση π.χ. με μια αρχαία τραγωδία ή το Τραγούδι του Νεκρού Αδερφού) κτλ.. Και αυτό δεν έχει να κάνει με τον εγωισμό του δημιουργού ή με το ρεαλισμό ή όχι στα έργα του, αλλά κυρίως με τις ικανότητές του ως καλλιτέχνη να μιλάει σε ανθρώπους διάφορων ηλικιών και εποχών (και αυτό που είναι γνωστό ως φαντασία/έμπνευση κτλ). Π.χ. δες τους χαρακτήρες του Tolkien . Ρεαλιστικοί και μη αρχετυπικοί ούτε γι αστείο ειδικά στο Silmarillion, αλλά οι περιγραφές και η χρήση της γλώσσας δεν είναι κάτι που συναντάς εύκολα  στο βιβλιοπωλείο της γειτονιάς σου τρίτο στενό αριστερά. Εν ολίγοις δε νομίζω πως το ζήτημα είναι ρεαλιστική τέχνη vs μη ρεαλιστική τέχνη, αλλά καλή/δουλεμένη τέχνη vs κακή/πρόχειρη τέχνη. Και εν τέλει δεν βλέπω γιατί το να είσαι οτάκου σε εμποδίζει να φτιάξεις κάτι καλό (εκτός βέβαια αν είσαι και στενόμυαλος ή χαζός εκτός από οτάκου).

Edited by Shiro_Tamori, 09 March 2014 - 23:44.

[Petran79]

παντως σε οτι αφορα το Jin-Roh, δεν ειναι 100 % του Oshii. θα λεγα πως περισσοτερο και ιδιως στο καλλιτεχνικο κομματι, ειναι του Hiroyuki Okiura.

 

ο Oshii, oπως και ο Τakahata ειναι μονο σκηνοθετες. ξερουν να σκηνοθετουν και να γραφουν, οχι ομως και να δημιουργουν animation, σε αντιθεση με τους Τεζουκα, Μιγιαζαγκι.

 

σχετικα με τον Miyazaki, υπαρχει μεγαλη διαφορα  μεταξυ προ-Ghibili και μετα-Ghibili εποχης ως προς τη θεματολογια σε οτι αφορα τα ανιμε τουλαχιστον. γιατι σε οτι αφορα τα μανγκα, εχει να επιδειξει και απο τοτε αξιολογο εργο, που δυστηχως δεν ειναι ευρυτερα γνωστο. γιατι πρωτου ασχοληθει με την Ναυσικα, ηταν απειρος στη σκηνοθεσια. Χαρη στη βοηθεια του Takahata καταφερε να σκηνοθετησει τη Future Boy Conan.

και αργησε αρκετα να ξεφυγει απο τη σκια του Takahata και να φερει τη δικη του πινελια στα ανιμε. ακομα και στο Ghibili, oi καλυτερες ταινιες ειναι αυτες που πηρε μερος ο Τakahata και ο μακαριτης ο Υ. Κondo

 

αυτο δεν αναιρει το εργο του σε καμια περιπτωση, σπλα δειχνει πως σε αντιθεση με τον Τεζουκα που προτιμουσε να τα κανει ολα μονος του μεχρι τελικης πτωσεως, ο Μιγιαζακι ειναι μελος της παλιας παρεας της Τοει και καλυτερα τα πηγαινε οταν συνεργαζοταν με αλλους, παρα ως σολο.

[Shiro_Tamori]

Δεν έχω λόγο να σε αμφισβητήσω σε αυτά εφόσον έχεις ασχοληθεί περισσότερο και εφόσον προσωπικά δεν έχω δεί δείγματα δουλειάς του Miyazaki της προ Ghibli εποχής. Απλά μου φαίνεται ότι όσον αφορά τη Ghibli εποχή κάπου έχει περιοριστεί στο να δημιουργεί πράγματα με θεματολογία περισσότερο προσκείμενη σε παιδιά και young adults σε λίγο πολύ συγκεκριμένα μήκη κύματος, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν κάνει καλή δουλειά σε αυτό και δεν περνάω καλά συχνά βλέποντας τις ταινίες του. Απλά δεν θα μπορούσα να τον φανταστώ να κάνει κάτι σαν το Asura ή το Fight Club ή το Paprika σε θεματολογία. Ή έστω κάτι σαν το Buddha, to Tenshi no Tamago ή το Hi no Tori.

Edited by Shiro_Tamori, 10 March 2014 - 20:32.

[Petran79]

Δεν έχω λόγο να σε αμφισβητήσω σε αυτά εφόσον έχεις ασχοληθεί περισσότερο και εφόσον προσωπικά δεν έχω δεί δείγματα δουλειάς του Miyazaki της προ Ghibli εποχής. Απλά μου φαίνεται ότι όσον αφορά τη Ghibli εποχή κάπου έχει περιοριστεί στο να δημιουργεί πράγματα με θεματολογία περισσότερο προσκείμενη σε παιδιά και young adults σε λίγο πολύ συγκεκριμένα μήκη κύματος, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν κάνει καλή δουλειά σε αυτό και δεν περνάω καλά συχνά βλέποντας τις ταινίες του. Απλά δεν θα μπορούσα να τον φανταστώ να κάνει κάτι σαν το Asura ή το Fight Club ή το Paprika σε θεματολογία. Ή έστω κάτι σαν το Buddha, to Tenshi no Tamago ή το Hi no Tori.

 

συμμετειχε παντως στη Lupin III,  για την εποχη της, αρχες 70,  θα πρεπει να θεωρουνταν ανατρεπτικη και περισσοτερο για μεγαλους. 

ε ναι, επειδη αργησε να γινει σκηνοθετης, αναγκαστικα προτιμα το μοτιβο που μπορει καλυτερα και τον ανεδειξε, τις περιπετειες φαντασιας.

[hgatakoskylos]

Αμφιβάλλω αρκετά για το "ολοκληρωμένους χαρακτήρες και όχι αρχέτυπα" κομμάτι ειδικά αν σκεφτεί κανείς το υπόβαθρο/ιστορία (; ) και τον συμβολισμό πολλών από αυτούς τους χαρακτήρες (τυχαία παραδείγματα η Yubaba  και ο Haku στο Spirited Away, η Nausicaa στο αντίστοιχο anime (και όχι το manga) και ο Howl στο Moving Castle) Για εμένα πιο (ψυχολογικά/μυθολογικά/χαρακτηρολογικά) αρχετυπικός γίνεσαι χαρακτήρας σε Noh δράμα. Μίμηση λογικό να έχει φάει ο Miyazaki όταν κάνει αυτό που κάνει τόσο επιτυχημένα και προφανώς έχει χαράξει το δικό του δρόμο ,το θέμα είναι πόσο ξεφεύγει από την αρχική του πορεία και themes επιτυχημένα (βλ. τεχνολογία/πρόοδος vs άγρια φύση/αγνότητα, απληστία vs αθωότητα, coming of age, heroes prevail in the end, fantasy/childhood vs reality/adulthood etc.).

 

Αν και δεν έχω δει ακόμα τόσα πολλά ανιμέ όσο οι περισσότεροι από εσάς, θα μου επιτρέψετε να σχολιάσω πάνω σε αυτό. Διαφωνώ πλήρως με την άποψη αυτή για τα ανιμέ του Miyazaki. Δηλαδή, συμφωνώ στο ότι χρησιμοποιεί αρχέτυπα/συμβολισμό στους χαρακτήρες του, όπως και επαναλαμβανόμενα themes, αλλά αυτό μειώνει τη μαγεία των δημιουργιών του; Ξέρετε πόσοι μεγάλοι συγγραφείς χρησιμοποιούν επαναλαμβανόμενα μοτίβα στα έργα τους; Παράδειγμα ο Βίκτωρ Ουγκώ χρησιμοποιεί σε όλα τα βιβλία του τα ίδια περίπου θέματα, αυτό τον μειώνει ως συγγραφέα, νομίζετε;

Για να επιστρέψουμε στα ανιμέ: ακόμη κι αν υπάρχουν επαναλαμβανόμενα μοτίβα και αρχετυπικοί χαρακτήρες στις δημιουργίες του, δε νομίζω ότι ισοδυναμούν με τον αυτιστικό χαρακτήρα πολλών ανιμέ σειρών. Άλλο "αφύσικοι" χαρακτήρες λόγω παραμυθιού και άλλο αφύσικοι χαρακτήρες λόγω αδυναμίας αλληλεπίδρασης(παρολό που, στην δεύτερη περίπτωση, μπορεί να είναι κάτι που γίνεται επίτηδες, δηλαδή να είναι σημαντικό για την υπόθεση να δούμε ότι ο χαρακτήρας αυτός δεν μπορεί να αλληλεπιδράσει με τον κόσμο).

[laraska]

με λιγα λογια  ο ανθρωπος ειπε ειναι σαν να κανουν ρομαντικη ταινια ...οι πορνοσταρ. δλδ δεν γινεται.

 

 

απο το ιδιο θεμα

 

Edited by laraska, 27 July 2014 - 11:44.

[hgatakoskylos]

Με τον τρόπο που τίθεται το θέμα έχει δίκιο! Οι εικόνες που έβαλες είναι καταπληκτικές! Εικονογραφούν τέλεια την κατάσταση και έχουν ειρωνία!

[SpeedFreak]

με λιγα λογια  ο ανθρωπος ειπε ειναι σαν να κανουν ρομαντικη ταινια ...οι πορνοσταρ. δλδ δεν γινεται.

 

 

απο το ιδιο θεμα

 

Προσπαθώντας να καταλάβω αυτή τη συζήτηση και διαβάζοντας αρκετά ποστ, τελικά,τί υπερισχύει περισσότερο? Το γεγονός πως αυτοί που δημιουργούν άνιμε δεν παρατηρούν την ρεαλιστική-down to earth συμπριφορά των ανθρώπων ή το ότι αυτοί που τα φτιάχνουν κοιτάνε να υπεργεμίσουν τις σειρές με φαν σέρβισ για λόγους κέρδους ακόμα και αν παρατηρούν τους ανθρώπους γύρω τους και έχουν τις προδιαγραφές να δημιουργήσουν ποιοτικότερα άνιμε??

Έχουμε ως δεδομένο φυσικά ότι υπάρχει τουλάχιστον ένας anime maker που καί έχει σκοπό να φτιάξει ένα ποιοτικό ανιμε, αλλά και το πράττει,ετσι?.... (μιλάει η άπειρη των ανιμε τώρα)

[Petran79]

 ειχα χρονια παρατημενο το DVD με τα διαφημιστικα του Ghibili. ΕΙπα να το ξαναθυμηθω. Ε λοιπον το Studio Ghibili αν οντως ηθελε, θα μπορουσε να ξεπερνουσε και το Studio 4C στην πρωτοτυπια.  

 

περαν του On Your Mark που δεν ξεφευγει απο τα καθιερωμενα, ειχε καποια ενδιαφεροντα διαφημιστικα με ιδιαιτερο σχεδιο και ανιματιον.

 

Ιδιαιτερα μου αρεσαν τα:

Portable Airport, A Flying City Plan, Space Station no.9

 

Μακαρι να βγαινε σειρα με τετοιο σχεδιο. 

εικονα απο το βιβλιαρακι που περιλαμβανεται στο δισκο

Μια απο αυτες ηταν στην live-action πρεμιερα της Cutie Honey, αν αναρωτιεστε για τη λεξη κατω