31 replies to this topic

[Napster]

Και 'γω Scion έκανα, και όταν δε βαριέμαι, με αυτή μπαίνω και ανεβάζω level.

Έχω και μια ranger, γύρω στα 80 lvl. Αν και τα έκανα λίγο σαλάτα με τα skills της τώρα πρόσφατα.

[Zentsugi]

Ωραιος κανε με add.
Miracha - Amsterdam EU(server)

ΥΓ: Μονο αμστερνταμ

Στον Milan (EU) παίζω

[LethalMike]

Στον Milan (EU) παίζω

A και νομιζα οτι ησουν πιστος.
EDIT: Τωρα παρατηρησα το οτι δεν εχει σημασια σε τι server παιζεις, μπορεις να λογκαρεις με τους ιδιους chars.

Edited by LethalMike, 01 October 2015 - 00:18.

[Zentsugi]

'Οταν βρω ευκαιρία να παίξω θα σας κάνω add.

[Kamui]

Ήθελα καιρό να γράψω σε αυτό το θρεντ μιας και παίζω το παιχνίδι αρεά εδώ και 2 μήνες και μου αφήνει ανάμεικτες εντυπώσεις.

 

Σίγουρα δεν μπορώ να αποφύγω τη σύγκριση με το Diablo. Ο βαθμός αντιγραφής του Diablo 2 ξεπερνάει τα όρια της απλής έμπνευσης, οπότε όταν τα συγκρίνω μεταξύ τους στο κεφάλι μου και δεδομένου ότι το Diablo 2 είναι ένα από τα αγαπημένα μου παιχνίδια για pc, έχω μονίμως την αίσθηση ότι αυτό που παίζω είναι ένα δωρεάν αντίγραφο ενός αριστουργήματος.

Still, έχει στοιχεία στο gameplay του που σου δίνουν ελευθερίες που δεν έχεις στο diablo, όπως το σύστημα με τα sockets και τα gems αλλά και τα περισσότερα skill slots, πράγμα που το κάνει λιγότερο μονότονο και περισσότερο στρατηγικό. Επίσης μου αρέσει το ανταλλακτικό σύστημα και η έλλειψη χρημάτων, μιας και κάνει το περα-δώθε στις πόλεις για κοινά αντικείμενα περισσότερο ανούσιο, μειώνοντας το κίνητρο για τέτοιες χασοχρόνικες ασχολίες. Ταυτόχρονα, η μεγαλύτερη πολυπλοκότητά του το κάνει περισσότερο χαοτικό, πράγμα που μου με κάνει να νιώθω ότι δεν είναι τόσο self-contained όσο το diablo, και ότι πατάει με το ένα πόδι στα mmorpg και με το άλλο στα single player rpg, διατηρώντας αρνητικά κατ' εμέ στοιχεία των mmorpg, αυτή τη γενική αίσθηση χάους και τη σεναριακή ρηχότητα. Σε αυτό συμβάλλει και η ιδέα με τους συνεχώς εναλλασόμενους χάρτες κάθε περιοχής.

Το σενάριο είναι ελλειπώς παρουσιασμένο και τα γεγονότα μοιάζουν κάπως ασήμαντα και εκτός τόπου και χρόνου, κι όμως σε αυτό τον τομέα με κερδίζει περισσότερο απ' ότι το Diablo.

Παρότι φανερά πιο πρόχειρα φτιαγμένο, το setting και το narrative του PoE είναι απείρως πιο ενδιαφέροντα από του Diablo. Ο κόσμος του Poe δε σε δαφνοστολίζει ευθέως σαν ήρωα που προσπαθεί να σώσει τον κόσμο από ένα συγκεκριμένο κακό. Δεν ξέρεις πιο είναι το παραμικρό κακό. Είσαι μόνος, νιώθεις ίσος ως προς τους συντρόφους που συναντάς στα camps, και προσπαθείς να επιβιώσεις και να φερθείς με αλληλεγγύη προς αυτούς. Είναι μια πολύ πιο ανθρώπινη κατάσταση. Η μάχη ανάμεσα στο καλό και το κακό δεν είναι μια ανόητη και στερεοτυπική μάχη μιας εξουσίας αγγέλων με ένσαρκους εκπροσώπους ενάντια σε μια ενσωματη μα χωρίς ιδεαλιστικό υπόβαθρο προσωποποίηση του κακού, όπως στο Diablo. Στον κόσμο του PoE οι άνθρωποι πιστεύουν στο Θεό, αλλά ο Θεός τους έχει φανερά εγκαταλείψει, και το ξέρουν. Δε στέλνει τα τσιράκια του για να καθοδηγήσει προκαθορισμένους ήρωες. Αντίθετα, οι εκπρόσωποι του είναι μια εξουσία κοσμική χωρίς την ασφάλεια ενός δεδομένου υπόβαθρου δικαιοσύνης. Μια εξουσία της οποίας η αδικία αποδεικνύεται πριν καν την αρχή του παιχνιδιού. (βλ. ιστορία του templar) Εσύ όμως δε ξέρεις με ποιους πρέπει να τα βάλεις ακριβώς. Με το Θεό; Με αυτούς που οικειοποιούνται το θέλημα του; Με τα όντα που επιβεβαιώνουν την απώλειά του;

Το κακό δεν είναι κάτι συγκεκριμένο, είναι μια απροσδιόριστη ουσία που τρελαίνει τη φύση και τους ανθρώπους, είναι η ίδια η τρέλα που έρχεται μέσω της παρακμής της σάρκας και του πόνου της ζωής. Όλα τα πλάσματα που αναγκάζεσαι να σκοτώσεις έχουν γίνει έτσι για κάποιο λόγο, και δεν είσαι σίγουρος γιατί, μέχρι να το ανακαλύψεις.

Δε ζεις για κάποιο σκοπό, ούτε φτάνεις εκεί που φτάνεις από επιλογή, ούτε από ιερό πεπρωμένο. Είσαι εκεί γιατί αποφάσισαν άλλοι για σένα, και πρέπει μόνος σου να βρεις αυτό το σκοπό ή να ανακαλύψεις την απόλυτη και παγερή ανυπαρξία του.

Ο κόσμος του PoE μοιάζει νοηματικά απείρως περισσότερο με τον πραγματικό κόσμο σε σχέση με τον κόσμο του Diablo. Και τα δύο παιχνίδια εκπέμπουν μια ατμόσφαιρα μελαγχολίας και αποξένωσης που μου αρέσει, αλλά το PoE την αποδίδει πολύ πιο ουσιαστικά και αισθαντικά.

Το πρόβλημα είναι όμως ότι μέχρι στιγμής αυτό δεν έχει περάσει και στο gameplay. Είναι απλώς μια ατμόσφαιρα, ένα υπόβαθρο. Το gameplay μου φαίνεται παγερά μονότονο, ρομποτικό και η δυσκολία του νηπιακή. Είμαι ακόμα στο 2o arc του πρώτου playthrough και παίζω Witch. Νιώθω σχεδόν κυριολεκτικά ανίκητος, σε βαθμό που βαριέμαι. Νιώθω ότι οι εχθροί μου χάνουν την αξιοπρέπειά τους με το πόσο εύκολα πεθαίνουν, αποτελώντας απλώς μια ενόχληση γιατί κάνουν το παιχνίδι απλώς περισσότερο κουραστικό. Δε νιώθω τον κίνδυνο και την ανησυχία που ένιωθα σχεδόν μονίμως στο Diablo. Ξέρω ότι θέτει διάφορα challenges στην πορεία και αν δεν κάνω λάθος υπάρχουν δυσκολότερα modes μετά το πρώτο playthrough, αλλά απορώ με το κουράγιο μερικών εδώ μέσα στο να κάνουν αρκετό grind για να φτάσουν εκεί οπου φτάνουν. Τι νόημα έχει ένα παιχνίδι αν δε σε βάλει από την αρχή σε ένα κλίμα κινδύνου και προσπάθειας να ανταποκριθείς στον κόσμο του; Γιατί άραγε να με κρατήσει μετά το πρώτο playthrough? Γιατί να το παίζει 1900 ώρες ο phm?

 

Anyway, είναι μια πολύ συμπαθητική ιδέα που θα μπορούσε να έχει πολύ καλύτερα αποτελέσματα αν είχε αντιμετωπιστεί με περισσότερο επαγγελματισμό. Αλλά για free απασχόληση σε κρύες και μελαγχολικές νύχτες είναι τουλάχιστον συμπαθητικό.

Edited by Kamui, 05 November 2015 - 06:59.

[phm]

Δεν θα μπω στην διαδικασία να συγκρίνω το poe με το diablo II γιατί απλά δεν μπορώ, μιας και δεν το έχω παίξει! Οι απόψεις πάντως διίστανται, άλλοι θεωρούν το diablo II καλύτερο και άλλοι το poe.

Γενικά όμως ένα πράγμα που μου αρέσει είναι ότι η ιστορία είναι πιο προσγειωμένη (και όπως είπες δεν μπαίνει στο τριπάκι, είσαι το καλό και πρέπει να νικήσεις το κακό) και έτσι μπορεί να τραβήξει και άτομα μεγαλήτερης ηλικίας. Μετά και ο χαρακτήρας σου, τουλάχιστον αρχικά δεν είναι κάποιος badass τύπος που τα σπάει αλλά κάποιος εξόριστος που (αρχικά) προσπαθεί να επιβιώσει. Γενικά όμως το έχουν κάνει ώστε η ιστορία να είναι κάτι που πρέπει να το ψάξεις αν σε ενδιαφέρει και δεν είναι in your face γιατί θέλαν να δώσουν έμφαση στο gameplay.

Και στην τελική αυτή είναι η αλήθεια δεν νομίζω να παίζει κάνεις αυτό το παιχνίδι for the story, τουλάχιστον από ένα σημείο και μετά.
 

Το πρόβλημα είναι όμως ότι μέχρι στιγμής αυτό δεν έχει περάσει και στο gameplay. Είναι απλώς μια ατμόσφαιρα, ένα υπόβαθρο. Το gameplay μου φαίνεται παγερά μονότονο, ρομποτικό και η δυσκολία του νηπιακή. Είμαι ακόμα στο 2o arc του πρώτου playthrough και παίζω Witch. Νιώθω σχεδόν κυριολεκτικά ανίκητος, σε βαθμό που βαριέμαι. Νιώθω ότι οι εχθροί μου χάνουν την αξιοπρέπειά τους με το πόσο εύκολα πεθαίνουν, αποτελώντας απλώς μια ενόχληση γιατί κάνουν το παιχνίδι απλώς περισσότερο κουραστικό. Δε νιώθω τον κίνδυνο και την ανησυχία που ένιωθα σχεδόν μονίμως στο Diablo. Ξέρω ότι θέτει διάφορα challenges στην πορεία και αν δεν κάνω λάθος υπάρχουν δυσκολότερα modes μετά το πρώτο playthrough, αλλά απορώ με το κουράγιο μερικών εδώ μέσα στο να κάνουν αρκετό grind για να φτάσουν εκεί όπου φτάνουν.

Όταν λες στο δεύτερο arc του πρώτου playthrough εννοείς act 2 normal; If so είναι πραγματικά πολύ νωρίς για να κρίνεις αν το παιχνίδι είναι δύσκολο. Η δυσκολία του παιχνιδιού αρχίζει να φαίνεται μετά τα 55-65 level γιατί πολύ απλά από ένα σημείο και μετά αρχίζει και φαίνεται αν το build που έκανες είναι efficient. Πάντως είναι ενδιαφέρον που λες ότι σου φάνηκε εύκολο, συχνά πολλοί αποθούνται από την δυσκολία του παιχνιδιού όταν το ξεκινάνε. Συνήθως βέβαια πρόκειται για παίκτες που δεν είναι τόσο fan του είδους και θέλουν μια πιο casual εμπειρία. Εσύ προφανώς ως παλιός παίκτης του diablo 2 το βλέπεις με πολύ διαφορετικό μάτι, αλλά θεωρώ ότι ακριβώς για αυτό πρέπει να φτάσεις τουλάχιστον μέχρι τα maps για να μπορέσεις να έχεις μια πρώτη εικόνα. Γενικά θεωρώ ότι το παιχνίδι πρέπει να βελτιωθεί με κάποιον τρόπο ώστε να είναι πιο φιλικό σε καινούριους παίκτες και επίσης η αλήθεια είναι ότι το leveling από ένα σημείο και μετά είναι κάπως κουραστικό.

Αλλά η ουσία του παιχνιδιού δεν είναι ούτε στο 20 ούτε 40 ούτε στο 60 level, είναι στο 70-75+ όπου αρχίζουν και παίρνουν την μορφή τους τα διάφορα builds και εκεί φαίνεται αν αυτό που έκανες αξίζει, η αν ήταν μια αποτυχία. Ένα build που έκανα πρόσφατα ήταν τόσο αποτυχημένο, it barely got to 62!
 

Τι νόημα έχει ένα παιχνίδι αν δε σε βάλει από την αρχή σε ένα κλίμα κινδύνου και προσπάθειας να ανταποκριθείς στον κόσμο του; Γιατί άραγε να με κρατήσει μετά το πρώτο playthrough? Γιατί να το παίζει 1900 ώρες ο phm?

Πλέον είμαι στις 2400 Η αλήθεια είναι ότι πλέον βρίσκομαι σε μια φάση όπου το game με έχει κουράσει κάπως, και τελευταία δεν παίζω τόσο, αλλά εντάξει υπάρχουν φάσεις που το αφήνω και φάσεις που το ξαναπιάνω πιο ζεστά. Γενικά όμως θεωρώ πως είναι ένα παιχνίδι που χρειάζεται αρκετό investment για να μπορείς να το χαρείς όπως πρέπει.
 

Anyway, είναι μια πολύ συμπαθητική ιδέα που θα μπορούσε να έχει πολύ καλύτερα αποτελέσματα αν είχε αντιμετωπιστεί με περισσότερο επαγγελματισμό. Αλλά για free απασχόληση σε κρύες και μελαγχολικές νύχτες είναι τουλάχιστον συμπαθητικό.

Η αλήθεια είναι ότι δεν έχει το polishing (τουλάχιστον σε θέματα αισθητικής) που έχουν παιχνίδια άλλων μεγάλων εταιριών αλλά σε αυτό δεν μπορώ να πω ότι έχω ιδιαίτερο παράπονο εφόσον το κάνει μια μικρή εταιρία. Στο θέμα του gameplay υπάρχουν διάφορα προβλήματα (σε θέματα κυρίως balancing και build diversity) αλλά αυτά είναι πράγματα που αλλάζουν συνεχώς και είναι κάτι που απασχολεί κάποιον που ήδη έχει κάνει αρκετούς χαρακτήρες στο παιχνίδι και δεν νομίζω να αγγίζουν έναν νέο παίκτη.

[Gilmaru]

Το πρόβλημα είναι όμως ότι μέχρι στιγμής αυτό δεν έχει περάσει και στο gameplay. Είναι απλώς μια ατμόσφαιρα, ένα υπόβαθρο. Το gameplay μου φαίνεται παγερά μονότονο, ρομποτικό και η δυσκολία του νηπιακή. Είμαι ακόμα στο 2o arc του πρώτου playthrough και παίζω Witch. Νιώθω σχεδόν κυριολεκτικά ανίκητος, σε βαθμό που βαριέμαι. Νιώθω ότι οι εχθροί μου χάνουν την αξιοπρέπειά τους με το πόσο εύκολα πεθαίνουν, αποτελώντας απλώς μια ενόχληση γιατί κάνουν το παιχνίδι απλώς περισσότερο κουραστικό. Δε νιώθω τον κίνδυνο και την ανησυχία που ένιωθα σχεδόν μονίμως στο Diablo. Ξέρω ότι θέτει διάφορα challenges στην πορεία και αν δεν κάνω λάθος υπάρχουν δυσκολότερα modes μετά το πρώτο playthrough, αλλά απορώ με το κουράγιο μερικών εδώ μέσα στο να κάνουν αρκετό grind για να φτάσουν εκεί οπου φτάνουν. Τι νόημα έχει ένα παιχνίδι αν δε σε βάλει από την αρχή σε ένα κλίμα κινδύνου και προσπάθειας να ανταποκριθείς στον κόσμο του; Γιατί άραγε να με κρατήσει μετά το πρώτο playthrough? Γιατί να το παίζει 1900 ώρες ο phm?

 

Kamui, αν κατάλαβα καλά είσαι στο πρώτο επίπεδο δυσκολίας;; Σε κάθε περίπτωση, μην κρίνεις το παιχνίδι πριν το "endgame", δηλαδή πριν φτάσεις στο τέλος του τελευταίου act, της μεγαλύτερης δυσκολίας (3o playthrough, Merciless difficulty) και αρχίσεις τα maps (imho 70 level τουλάχιστον). Πίστεψέ με δεν υπάρχει KAMIA περίπτωση να νιώθεις ανίκητος. Ακόμη και οι top players στον κόσμο υπάρχουν συγκεκριμένες περιστάσεις και mods σε συγκεκριμένα maps που μπορούν άνετα να ψοφήσουν (και ψοφάνε eventually). Είναι άνετα ότι πιο challenging στο είδος του.

 

Αν και υποψιάζομαι ότι ήδη μέχρι το τέλος του 2ου playthrough θα αρχίζεις να αισθάνεσαι διαφορά (ενδεχομένως και του 1ου, δεδομένου ότι δεν έχεις δει τα πιο δύσκολα acts ακόμη).

 

Επιπλέον είναι ένα παιχνίδι που μπορείς να ανακαλύψεις καινούργια builds ακόμη και τώρα που έχει βγει εδώ και μερικά χρόνια. Builds τα οποία είναι αδύνατο να κάνεις, αλλά και να νιώσεις την ανάγκη να κάνεις από το 2ο act του normal. Αν σου φαίνεται τόσο βαρετό κάνε λίγο rush τουλάχιστον να πας στα επόμενα playthroughs. Δεν θα έπρεπε να σου παίρνει τόσο χρόνο tbh, δεδομένου ότι σου φαίνεται εύκολο κιόλας. Σε λίγες μέρες ξεπετιέται το 1ο playthrough, 1 μέρα για τους παλιούς του παιχνιδιού, μερικές ώρες για τους "pro".

 

O λόγος που τόσο πολλοί παίζουν για μεγάλο χρονικό διάστημα είναι ότι ακόμη και μετά από πολλές ώρες παιχνιδιού μπορείς να συναντήσεις καταστάσεις που δεν έχεις ξανασυναντήσει και να βρεις builds που δεν ήξερες ότι υπάρχουν.

 

ps:Τα πρώτα maps αρχίζουν λίγο πριν τελειώσουν τα playthroughs και συνεχίζουν μετά από αυτά, όπου γίνονται και πιο ενδιαφέροντα. Ουσιαστικά είναι το σημείο που οι περισσότεροι αφιερώνουν την πλειοψηφία του χρόνου τους στο παιχνίδι, καθώς και ο μοναδικός τρόπος να αποκτήσεις τα καλύτερα items στο παιχνίδι (εκτός από το trading φυσικά), αλλά και να ανέβεις level από ένα σημείο και μετά.

ps2: Τώρα μου το θυμίσατε και αρχίζω να ψήνομαι να ξαναρχίσω, αλλά με τόσα παιχνίδια που θέλω να παίξω τελευταία λίγο δύσκολο. Πρέπει να βρω ένα τρόπο να πατήσω pause στο real life, δεν πάει άλλο. 

Edited by Gilmaru, 05 November 2015 - 22:22.

[Kamui]

Παιδιά, το είπα και στο προηγούμενο ποστ ότι γνωρίζω ότι το παιχνίδι μπορεί να γίνει challenging στην πορεία, και ότι έχει πολλά playthroughs. Το θέμα είναι ότι εγώ δεν το ξεκίνησα με τη σκέψη ότι θα αφιερώσω τη ζωή μου σε αυτό μπας και αρχίσω να το απολαμβάνω μετά από λίγες εκατοντάδες ώρες που θα έχω ήδη ρίξει. Το θέμα είναι πώς να προκαλέσει από την αρχή στον παίκτη το ενδιαφέρον ώστε να το συνεχίσει. Δε θέλω να ξεπετάξω το πρώτο playthrough σαν μια διαδικασία που πρέπει απλά να περάσω για να μπω βαθύτερα στο παιχνίδι. Θέλω να απολαύσω το πρώτο playthrough και αν έχω διάθεση να συνεχίσω παρακάτω. Για αυτό πιστεύω ότι έχει πολλά στοιχεία mmo. ΓΙατί είναι τέτοια η δομή του ώστε δε σου δίνει την ικανοποίηση του να προχωράς μέσα σε αυτό μέχρι να φτάσεις σε ένα αξιοπρεπές τέλος. Είναι τόσο χαοτικό που ξέρεις ότι ή θα εθιστείς σε αυτό αρκετά άσχημα ώστε να αφιερώσεις υπερβολικά πολλές ώρες από τη ζωή σου για να το αξιοποιήσεις (πράγμα που ειλικρινά δε θέλω να συμβεί) ή απλά θα το βαρεθείς και θα το αφήσεις κάποια στιγμή, με μια αίσθηση του ανολοκλήρωτου. Θα προτιμούσα αν είχαν δώσει μεγαλύτερη έμφαση στο να βελτιώσουν το πρώτο playthrough στο normal difficulty σαν εμπειρία και να παρουσιάσουν τα υπόλοιπα ως έξτρα στοιχεία. Και το Diablo 2 είχε δυο επιπλέον difficulty playthroughs για τους φανατικούς παίκτες (με έναν barbarian είχα φτάσει μάλιστα στο act 2 του hardcore), αλλά αυτό δε μείωνε την αξία του πρώτου playthrough ούτε ήταν υπερβολικά εύκολο.

Το Diablo δε λειτουργούσε με κάποια λογική εθισμού γιατί όσο έπαιζες το πρώτο playthrough δε σκεφτόσουν κάτι άλλο, όταν το τελείωνες επίσης, σκεφτόσουν περισσότερο να αρχίσεις νέο χαρακτήρα παρά να συνεχίσεις με τον ίδιο για άλλες 1.000 ώρες μέχρι να φτάσεις 90 level ξέρω γω. Το path of exile δημιουργεί αμηχανία στον παίκτη γιατί κάνει τη διαδικασία του να αρχίσεις νέο χαρακτήρα αρκετά βαρετή, και σε καθηλώνει σε ένα πολύ περιορισμένο gameplay με άπειρες επεκτάσεις σε αντικείμενα κτλ, πράγμα που μόνο κάποιον που είναι ήδη έντονα εθισμένος μπορεί να κρατήσει κατά τη γνώμη μου. Είναι περισσότερο addictive παρά replayable, όπως είναι το Diablo 2.

 

Βέβαια φαντάζομαι πως θα είναι κάπως διασκεδαστικό να παίζεις με party στα πολύ ψηλά επίπεδα, μιας και θα είναι μάλλον απαραίτητο για να επιβιώσεις. Μέχρι στιγμής πάντως δε θα ήθελα παρά να παίζω μόνος μου, στο δικό μου ρυθμό.

[Gilmaru]

To κάθε παιχνίδι είναι αυτό που είναι. Το να το ξέρεις και να απαιτείς να γίνει κάτι άλλο είναι λίγο μάταιο. Απόλαυσέ το γι αυτό που είναι, αλλιώς ίσως δεν είναι το κατάλληλο να επενδύεις τον χρόνο σου. Το path of exile είναι ουσιαστικά ένα character builder. Και σε αυτό δεν υπάρχει άλλο στο είδος (και εκτός του είδους θα έλεγα) που να το φτάνει imo. Δεν είναι addictive με την έννοια των κλασσικών addictive μονότονων παιχνιδιών, είναι περισσότερο κάτι να σε βάλει στην διαδικασία να σκεφτείς απίθανα builds και να τα δοκιμάσεις. Ένα puzzle κατά ένα τρόπο. Και είναι αρκετά challenging σε αυτό το κομμάτι. Το ίδιο το παιχνίδι είναι ένα crash τεστ για το build σου η αλήθεια είναι παρά οτιδήποτε άλλο. Πρέπει όμως να το δεις ολόκληρο τουλάχιστον μια φορά για να μπεις σε αυτήν την διαδικασία (σε όλα τα difficulties I am afraid). Επομένως ναι, είναι time consuming, αν και όπως είπα για όσους ξέρουν τι κάνουν, σε πολύ μικρότερο βαθμό.

 

Επίσης στους περισσότερους που δεν είναι μυημένοι τους φαίνεται σχετικά challenging από νωρίς. Το γεγονός ότι δεν σου φαίνεται εσένα μπορεί να έχει να κάνει με το ότι έχεις ήδη κάποια εμπειρία στο είδος από το Diablo 2 ή μπορεί ακόμη να μην έχεις βρεθεί σε μια κατάσταση που να είναι δύσκολη για το συγκεκριμένο build που έχεις φτιάξει μέχρι στιγμής. Όλα τα builds έχουν αδυναμίες όμως και δεν χρειάζεται να σπαταλήσεις εκατοντάδες ώρες για να τις βρεις. Το πιο πιθανό είναι ότι θα δυσκολευτείς eventually σε κάποια φάση και στο 1ο playthrough ακόμη.

 

Περιμένω εντυπώσεις στην πορεία.

Βέβαια φαντάζομαι πως θα είναι κάπως διασκεδαστικό να παίζεις με party στα πολύ ψηλά επίπεδα, μιας και θα είναι μάλλον απαραίτητο για να επιβιώσεις. Μέχρι στιγμής πάντως δε θα ήθελα παρά να παίζω μόνος μου, στο δικό μου ρυθμό.

 

Όχι απαραίτητα. Σε party ανεβαίνουν τα stats των mobs και συμφέρει κυρίως αν έχεις κάποιου είδους synergy με τους άλλους. Αν και πάει καιρός από τότε που είχα παίξει και δεν ξέρω κατά πόσο έχουν αλλάξει αυτά, αλλά τότε δεν ήταν απαραίτητα πιο εύκολο όταν έπαιζες σε party.

 

ps. Αν σ' αρέσουν τα χτυποκάρδια παίξε στο hardcore.

Edited by Gilmaru, 06 November 2015 - 06:12.

[Kamui]

Φαντάζομαι ότι αν δεν έπαιζα με Witch το παιχνίδι θα ήταν δυσκολότερο, μιας και έχοντας μονίμως 4 zombies να μπλοκάρουν τους περισσοτερους αντιπαλους και ένα κάρο aoe spells για να τους καθαρίζω μαζικά, συνήθως δεν προλαβαίνουν ούτε να με φτάσουν. Κι αν με φτάσουν, απλά τρέχω και τους καθυστερούν τα zombies, με εμένα να συνεχίζω να σπαμαρω spells. Ακόμα και οι mini bosses δεν κρατάνε πάνω από 10 δευτερόλεπτα.Έχω επίσης rare equipment σχεδόν σε όλα τα items, αλλά δεν έχω ασχοληθεί ιδιαίτερα με στρατηγική για συγκεκριμένα builds, ούτε το skill tree έχω αξιοποιήσει ιδιαίτερα στρατηγικά. Εδώ δεν είμαι σίγουρος αν τα αντικείμενα που έχω διαλέξει να κρατήσω είναι πράγματι τα καλύτερα γιατι δεν είμαι σίγουρος για τη σημασία και την επιρροή κάθε stat. Eίμαι στο act 2 πάντως και ζήτημα να έχω χρησιμοποιήσει health potion 5-6 φορές μέχρι στιγμής, και δεν ήταν καν πάντα αναγκαίο. Και μόνο το ότι είναι refillable σου δίνει απείρως μεγαλύτερη ασφάλεια απ' ότι τα potions του Diablo. Δεν έχω καν ψάξει να δω τι γίνεται όταν πεθαίνεις, γιατί δε με έχει απασχολήσει το θέμα

[Gilmaru]

H witch με zombies γενικά είναι κομπλέ. Πες εντυπώσεις από το τέλος του act 2, ήταν η πρώτη φορά που είχα κινδυνεύσει όταν πρωτοέπαιξα poe (είχα αρχίσει hardcore κατευθείαν με κάτι φίλους και φαινόταν πιο τρομακτικό  ).

 

Αν θυμάμαι καλά όταν πεθαίνεις στο normal στο stadard δεν συμβαίνει τίποτα, απλώς κάνεις respawn στο χωριό του act. Από nightmare και μετά νομίζω χάνεις exp (στο merciless περισσότερο). Γενικά όχι σπουδαία πράγματα στην αρχή, αλλά στα μεγάλα level του merciless μπορεί να πονέσει πολύ ένας θάνατος, λόγο του αργού ρυθμού που παίρνεις exp.

Edited by Gilmaru, 06 November 2015 - 07:51.

[phm]

Το παιχνίδι γίνεται πολύ πιο δύσκολο σε μεγαλήτερα level και απέχει πάρα πολύ από mmo ως προς το gameplay και την εμπειρία. 

 

Όμως στην τελική η αλήθεια είναι ότι χρειάζεται να αφιερώσεις πολύ χρόνο για να το απολαύσεις πραγματικά. Εγώ θα σου έλεγα να συνεχίζεις να παίζεις για να αποκτήσεις μια καλήτερη εικόνα, αλλά στην τελική από εσένα εξαρτάται αν σε ευχαριστεί η όχι. Αν έχεις κάποια απορία για το game πάντως feel free to ask

[Kamui]

Παρατήρησα επίσης ότι είμαι περίπου 4 levels πάνω από το monster level των περιοχών όπου βρίσκομαι. Δεν έχω κάνει πολύ grinding, απλώς έχω την τάση να εξερευνώ ολόκληρες τις περιοχές την πρώτη τουλάχιστον φορά που τις επισκέπτομα, μου έχει μείνει από το Diablo οπου είχε περισσότερο νόημα η διαδικασία. Έτσι κι αλλιώς αν η διαφορά μετρούσε τόσο πολύ θα έπρεπε να εξισορροπηθεί κάποια στιγμή. Οπότε νομίζω ότι έχει ένα προβληματάκι στο xp distribution το παιχνίδι.

Επίσης, έπαιξα για πρώτη φορά pvp arena ενάντια σε αντίπαλο 3 levels πάνω από μένα και τον διέλυσα άνετα, οπότε I guess levels don't matter that much?

[Gilmaru]

Η αρένα είναι for the lulz. Το παιχνίδι δεν σε εμποδίζει να κάτσεις στην ίδια περιοχή για όσο θέλεις. Αν θες μπορείς να κάτσεις και μέχρι να σταματήσεις να πέρνεις exp. Αλλά δεν είναι efficient, ούτε έχει πλάκα.  Το καταλαβαίνω για την πρώτη φορά όμως. 

Edited by Gilmaru, 06 November 2015 - 22:53.

[Gilmaru]

Youtube Video

 

Double post, αλλά δεν μπορούσα να κρατηθώ. Ascendacy expansion hype! Από ότι φαίνεται θα έχουμε και sub-classes με δικό τους mini-passive skill tree.

 

PoE και Black Desert την ίδια περίοδο, την στιγμή μάλιστα που έχω αρχίσει να απολαμβάνω το ESO πολύ. I need a way to pause real life. Δεν τα προλαβαίνω όλα! 

Edited by Gilmaru, 21 November 2015 - 13:52.